Love Is Greater Than Any Spell

LXXIII: Repentance

~Sarasienne~
The more of my personality I recover, the more I re-learn to understand what is correct. I need to find Luserina and bring her back to Rainier. Mayroon pa sa akin 'yung binigay niya noon.

Kinuha ko ang bracelet na ibinigay niya sa akin noong bata pa kami. Sa pamamagitan nito, matutunton ko ang kinaroroonan ni Luserina.

~Rainier~
Nagkamalay na ulit ako. Naaalala ko ang mga naganap. May itinurok sa akin si Sara...

Nawala na ang epekto ng pinainom niya sa akin. Hindi na ako baliw na baliw sa kanya. Hindi kaya't antidote iyon?

Wala na akong balak kumpirmahin. Ang mahalaga, napagtanto ni Sara na mali ang ginagawa niya at iwinasto niya ito sa pamamagitan ng pagbabalik sa aking tamang kaisipan.

I looked around and realized I was at the Field of Verlasse... I understand why she chose this to be our meeting place because this is the place where we first met...

Sara, I loved you but losing my memories paved way for me to love another. Fate showed us we weren't meant to be no matter how much we believed in the past that we were.

Whoever is that man whom you realized that truly loves you. May he give you the love that I've lost when I lost my memories.

I looked at the sky. Now it's time for me to go to you, Luserina. This time we can finally be together without fear.

Just as I set my goal to go to Canada, someone made her presence known.

"Ceferina?!"

~Sisera~
Abala ako sa paghahanap kay Lucas natigil lamang ako nang may tumawag sa akin.

Si Eglatine. Agad ko namang sinagot.

"Sisera is Ceferina with you?"

"No, why?"

"Then she really went to kill Rainier!"

"Ano?! Paano mo nasabi?"

"Kinuha niya ang baril ni Elisandra. Iisa lang ang ibig sabihin nito, nagpasya na siyang patayin si Rainier dahil sa mga pinaggagawa niya kina Luserina at Sara."

Ipagpapaliban ko muna ang paghahanap kay Lucas mas importante ngayon ang kaligtasan ni Rainier!

Nandito pa sa akin ang ballpen na pinahiram ni Rainier. Magagamit ko ito sa paghahanap ng lokasyon nila.

~Rainier~
"Matinik ka, palipat-lipat ka ng babae. Kung sawa ka kay Luserina kay Sara ka and vice versa."

"Hindi ganun, Cerefina. Nagkakamali ka ng intindi!"

"Namatay si Elisandra para sa isang babaerong tulad mo? At ang nakakainis pa doon, kinunsinti ko ang pagsasakripisyo niya!"

"May mga bagay na mahirap ipaliwanag, Ceferina!" pangangatwiran ko.

"Iisa lang ang malinaw sa akin, Rainier." Naglabas siya ng baril.

"ELiminating Evil Guys alliANCE. 'Yan ang totoong kahulugan ng Elegance. At napapabilang ka sa mga masasamang lalake dahil pinaglalaruan mo ang damdamin ng dalawang babae!"

Itinutok niya sa akin ang baril.

"Ito ang ginagamit ni Elisandra sa pagpatay. Ito rin ang gagamitin ko sa pagkamit ng paghihiganti."

It's no use! She's already set her mind into killing me!

Sunod-sunod ang pagputok niya ng baril. Sinubukan kong umilag pero natamaan niya ang binti ko.

Nahirapan akong makagalaw.

"Enjoy the depths of hell, Rainier."

After saying that she shot me again. Ceferina then fled and I was left lying at the grass with blood draining out of my body.

Regrets filled my mind as my strength began to waver. How unfortunate that I don't get to see Luserina again nor get to apologize to Sara before I die.

~Sarasienne~
Nakarating na ako sa kinaroroonan ni Luserina. Malawak na paghahanap ang gagawin ko. Pero ang mas nakakagulat ay 'yung aapakan ko sana. Napatingin ako, isa palang manhole!

Mabuti nalang may humila sa akin mula sa likuran dahil kung natuloy ang paghakbang ko, nahulog na ako sa manhole!

Tinignan ko 'yung taong sumagip sa akin upang sana'y pasalamatan pero laking gulat ko nang malamang si Luserina 'yon.

Binigyan niya ako ng isang malamig na tingin.

"Luserina patawarin mo ako!" agad kong sabi.

"Alam mong malambot ang puso ko at hindi kita matitiis pero hindi na sa pagkakataong ito."

Nagsimulang maglakad palayo si Luserina. Hinabol ko siya at hinawakan sa braso.

"Nawala si Rainier sa'yo no? Mabuti naman. Wala sa atin ang nararapat na babae para sa kanya." Luserina smiled before walking away.

"Hindi, nagkakamali ka!" pagpipigil ko. "Kaming dalawa man ang unang nagmahalan, sa huli kayo pa rin ang inilaan para sa isa't-isa."

Magsisimula na sana akong magpaliwanag pero tinutulan ako ni Luserina.

"Sara wala akong panahon para makinig sa paliwanag mo."

Kahit na pinigilan niya ako, sinundan ko pa rin si Luserina. Hindi ako makakapayag na hindi kami magkaayos.

"Hindi mo talaga ako tatantanan?" tanong ni Luserina. Sinubukan niya akong iligaw pero nagawa ko pa rin siyang masundan.

"Hindi, hangga't hindi mo ako pinapakinggan."

Hindi umimik si Luserina at nagpatuloy sa paglalakad. Alam kong masakit ang mga nagawa ko sa kanila ni Rainier pero narito ako para itama iyon.

Sinundan ko siya hanggang sa nakarating kami sa isang ospital.

"Sino ang naospital? Si Tito Luigino ba?"

"Hindi, 'yung kaibigan niyang ilang taon nang comatose. Hindi siya kailanman sinukuan ni Papa."

Nakarating na kami sa kwarto nung kaibigan ni Tito Luigino. Naunang pumasok sa loob si Luserina.

Nang mamataan ko si Tito Luigino babatiin ko sana siya ngunit natigil ako nang makita ko ang pasyente. Napatakip ako ng bibig nang makita ko siya.

Mama Sandrine... Buhay ka?
~End of Chapter~