Love Is Greater Than Any Spell

X: A goodbye and a return

Naiiyak ako dahil itong pagtatapos namin sa elementarya ay hudyat na ng paghihiwalay namin ng mga kaibigan ko dahil lilipat na sila ng eskwelahan at kabilang doon sa mga lilipat si Luserina. Kaya naman pagkatapos ng program, dumiretso kami ni Luserina sa mall. Baka pagkatapos ng araw na 'to, hindi na muli kami magkita ni Luserina dahil magiging abala na siya sa pagasikaso ng passport niya. Kaya siniguro namin na bawat sandali na magkasama kami magiging memorable.

Hapon na nang matapos kaming mamasyal at mag-shopping.

As we were passing by a bookstore, my eyes saw the book I've been wanting to buy for a very long time now! But I felt threatened when I saw the sign that says there's only one copy left!

I then saw a boy who was eyeing the same book. He then entered the bookstore. I was worried that he was going to buy it so I panicked.

"Luserina dito ka muna. May bibilihin lang ako."

"Sige aantayin nalang kita dito."

Nagmadali na ako. Kailangan kong maunahan yung lalakeng 'yon sa pagkuha ng librong 'yon. Gumamit ako ng spell sa pamamagitan ng aking isipan upang maunahan siya and I successfully reached where the book was displayed.

I looked at the guy who looked very disappointed at napansin ko siya na naman?! At ngayon at magkalapit na kami, mas naging madetalye sa akin ang itsura niya. Agaw pansin yung mata niya. emerald green ang kulay! I never saw a person with such eyes!

"Your certainly a guy with a taste. Hindi na ako magtataka sa ganda kong 'to? Sino ba namang lalakeng ang hindi magiging stalker?"

"Excuse me miss? Stalker ba kamo?"

I tapped his shoulder.

"Excuse me din, but sorry, may minamahal na ako. Don't worry nagkalat ang mga babae sa mundo. You have a world to search for the right girl for you. Paniguradong hindi ka mauubusan."

"I'm sorry miss, I think you've mistaken me for someone I'm not."

"I guess I maybe, well, in any case, I'll be taking this." sabay kinuha ko ang libro.

"There is that saying, better luck next time. I hope this isn't your first time hearing it." sinabi ko sa kanya bago naglakad papunta sa counter para bayaran yung libro.

Bumalik na ako sa lugar kung saan ko iniwan si Luserina. Nandoon siya hinihintay ako.

"Pasensya na kung pinaghintay kita."

"Okay lang yun."

"Tara na. Malayo pa ang lalakarin natin."

While walking home we kept talking until we reached the crossroad. That single path we walked unto is now divided into two, with one street headed to where I live and another that is headed to where Luserina lives. Now the time has come for us to part ways and head for their respective homes.

"I guess this is goodbye," I said to Luserina tearfully.

"Don't cry." Luserina wipes her tears off her eyes. You're making me cry too." she said in an emotional tone.

I couldn't control my emotions any longer, I hugged my best friend tightly.

"I'll miss you best friend!"

"I'll miss you too! Don't say goodbye just yet. We'll meet again."

I wiped my tears and nodded. We shook hands before heading out our separate ways.

Matapos ang mahabang paglalakad pauwi nakarating na din ako sa bahay. Papasok na sana ako sa gate ngunit may biglang tumapik sa likod ko. Lumingon ako at nakita ang isang lalaking nakangiti.

"I beg your pardon?"

"Hindi mo na ba ako nakikilala?" Yung mata niya... I recognize those eyes, those eyes belong to one person.

"Frey?"

Ngumiti siya saka ipinakita sa akin ang kwintas na nakatago sa t-shirt niya.

"Hindi ko ito hinuhubad, kahit pa tuwing naliligo ako. Tama nga yung sinabi mo noon, kailangan mo pa ng isang bagay para ipaalala sayo na ako ito."

Tinalikuran niya ako at naglakad palayo. Tumakbo ako at hinarangan ang kanyang daraanan.

"Sorry," I knelt down. "Hindi ko kasi inaasahan ito, medyo hindi pa ako makapaniwala at nagkita muli tayo."

"Sige na nga apology accepted. Tumayo ka na nga diyan!"

Tumayo na ako pero bago pa man ako nakapagsalita bigla niya akong niyakap. Bumilis ang takbo ng puso ko parang hindi ako makahinga sa ginawa ni Frey.

"Alam mo ba sobrang na miss kita? Matagal kitang hinanap sa bayan na dati naming tinitirahan alam mo ba 'yun? Kaya sobrang na miss kita. Akalain mo yun? Dito sa syudad na 'to tayo unang nagkakilala at dito din tayo magkikita muli." hearing those words coming from him struck me right in the heart.

Bigla kong naalala ang itatanong ko sa kanya.

"Bakit ka nga pala narito? Hindi ba sa California na kayo nakatira?" tinanong ko sa kanya.

"Dito na ulit kami nakatira sa Pilipinas. Nalugi kasi yung kompanya na pinagtratrabahuan ng papa ko kaya nagbalik kami dito. Nakatira kami sa eastern part ng syudad na 'to."

"Southern part na 'to a? Bakit ka narito? Don't tell me naligaw ka?" pabiro kong tinanong.

"May rest house kasi kami dito." Wow ang yaman naman nila buti pa sila may rest house si Mommy Claudia kasi kuripot. Her service on ceremonies is worth thousands of gemstones and her potions cost a diamond she has all those fortune yet she doesn't want to spent her money on luxuries. I sighed ako nalang sana all those fortune will surely be put to good use. I was the middle of my ambitious fantasies when I noticed that Frey was looking around.

"Malapit lang pala yung bahay ninyo sa rest house namin."

"Talaga?!" napasigaw ako ng 'di oras.

Ginaya naman ni Frey ang gestures ko sabay sigaw ng "Tahimik!"

Binatukan ko naman siya. "Ah ganyanan pala ha."

Tinawanan naman ako ni Frey. Nang tumigil siya, tumingin siya sa kaulapan.

"Lumalalim na ang gabi kailangan ko nang umuwi." I felt upset that he left without assuring me when will we see each other again. Papasok na sana ako ng gate nang biglang may magsalita.

"Pero bukas pupunta ako dito."

Agad akong tumalikod nang marinig iyon. Hindi ko mapigilang ngumiti nang siya'y bumalik para ipaalam sa akin 'yon. I bid him goodbye and watched him walk away until he completely disappeared from my sight. I happily entered our house excited for what's going to happen tomorrow.

-Frey's POV-

My father has invited his best friend and his daughter over dinner tonight so he asked me to buy a wine for them to drink later if possible, in the nearest wine shop. I happen to have seen a shop last monday. On my way there, hindi ko inaasahang makikita ko siya. Si Sara, kay tagal kong hinintay ang sandaling ito. Sayang at 'di ko dala yung binili ko para sa kanya mula sa California. Nung una nadismaya ako nang hindi niya ako agad nakilala only to find out she was only shocked of this unexpected encounter of ours.

Hindi ko namalayan ang oras hindi pa ako nakakabili ng wine. Gustuhin ko man manatili rito at kausapin pa siya time doesn't permit me from doing so. Nagpaalam na ako sa babaeng pinakamamahal ko but as I walked away I felt I've forgotten something so I went back. Mabuti nalang at 'di pa siya nakakapasok ng bahay nila. I told her that I'll come back tomorrow. Matapos kong sabihin 'yon, dumiretso ako sa wine shop. Habang naglalakad papunta roon, nag-isip ako kung saan ko ba siya pwede dalihin. Then I remembered, there is a Kite Flying Contest tomorrow being held at the hillside. Bumili na ako ng wine at masayang umuwi sa rest house.

As I went inside our rest house, the memory of seeing her again flashed into my mind. I couldn't help but smile upon being reminded of it. Eksaktong pagpasok ko, nandito na pala ang bisita. Nasasabik na akong matapos ang gabing ito nang sa ganun, mag-umaga na at lalabas na kami ni Sara upang sumali sa Kite Flying Contest.

~End of Chapter~