AURORA

•32• "Rüya"

  Ve son korumamız olan buz duvar da tiz bir parçalanma sesiyle kırıldığında artık tamamen savunmasızdık.

"Iris de bize yardım edemez." dedim ümitsizce ona bakarken.

"Ne yapacağız?" diye sordu, Sara. Uzun zamandan sonra onun bu soruyu sorduğunu duymak garip hissettirmişti.

"Ben bir yöntem biliyorum ama ne kadar iyi olduğu tartışılır." dedi Lucas. Ondan çıkan her fikre karşı önyargım zaten vardı ama yine de içimizden biri "Söyle." dediğinde önerisini dinledim.

"Kızlar kendini yeterince iyi hissediyorsa..." diyerek Miray ve Jessie'ye baktı. İkisi de hızlıca başıyla onayladı.

"Tüm gücünüzle koşun!" diye bağırarak arkasını döndü ve koşmaya başladı, Lucas. Şaşkınca diğerlerine baktığım sırada Genivra ve Nyxomnis'in yaklaştığını fark etmem, Lucas'ın bu önerisine uymak zorunda olduğumu hissetmemi sağladı. Herkes birbirinden onay almış gibi onun arkasından koşarken ben de aralarına katıldım. Ağaçlıkların biraz etrafından dolandık ve zindanın arka tarafına geçerek düz istikamette koşmaya devam ettik. Kuzeye bakıyor olması dolayısıyla böyle bir şey yapmıştık.

Bir anda frenleyip arkama baktım. Çanta orada kalmıştı ve onu almam gerekiyordu. Durduğumu fark etmiş olan Miray birkaç adımda yanıma ulaştı ve "Çanta orada kaldı, onu almak için dönmeyi düşünüyorsun, değil mi?" dedi nefes nefese. Cevap verecek takatim kalmadığından başımla onayladım.

"Sana boşvermeni söyleyemem." dedi ve koşmaya devam eden diğerlerine kısa bir bakış atıp tekrar gözlerini bana çevirdi. "Ben herkese açıklama yaparım. Çantanın yanında oklarım ve yayım var. Görünmeden çantayı almaya çalış ama eğer fark edilirsen onlardan yararlan. Hızlı davran ve kendine çok dikkat et, tamam mı?"

Başımı sallayıp gülümsemeye çalışarak zindanın diğer tarafından dolanma düşüncesiyle geriye koştum. O da diğerlerine yetişebilmek için ters yöne koşmuştu. Zindanın diğer tarafına ulaştığımda yavaşladım ve dikkatli adımlarla, duvara yaslanarak yavaşça ilerledim. Etrafa göz gezdirdiğimde kimseyi görmemek içimi biraz rahatlatsa da, eğer Genivra ve yanındakilerin insanların tedirginliğini hissederek onların yerini tespit ettikleri bir cihazları olsaydı anında beni bulabilirlerdi.

Yaslandığım duvarın köşesine geldiğimde kafamı hafifçe uzatıp binanın ön tarafına göz attım. Ortalıkta kimse görünmüyordu. Genivra ve Nyxomnis ya içeriye girip yeni bir plan yapmaya koyulmuştu, ya öfke nöbeti geçiriyorlardı, ya şu an yerinde olmayan Iris'i bir yere götürmüşlerdi ya da bizim peşimize düşmüşlerdi. Her ihtimal şu an bana mantıklı geliyordu o yüzden nerede olduklarına değil de bulunduğum yerde olmayışlarına odaklanma kararı alarak yavaşça gizlendiğim yerden çıktım. Kameralar görmesin diye duvar dibinden ilerledim ve pencerelerin yanından geçerken güçlükle eğildim. Kırık kapının karşısından geçmeden önce dar, karanlık koridoru kontrol ettim ve kimsenin olmadığına kanaat getirerek hızla kendimi diğer tarafa attım. İşte çanta oradaydı, yanında da Miray'ın yayı ve ok kılıfı bulunuyordu. İhtiyacı olacağını bildiğimden ok kılıfıyla yayını da aldım ve tam çantaya yöneldiğim sırada ensemde bir nefes hissettim. Hiçbir hamle yapamadan boğazımdan bir kolla kavranmış ve bir bedene yaslanmıştım.

"Demek o çantaya ihtiyacın var." diyerek kısık bir gülüş savurdu, Boreas. Onu tamamen unutmuştum. Ayağıyla hemen önümde duran çantayı ileri ittirdi. Çenesini boyun girintime yerleştirerek boğazımdaki kolunu çekti ve tek elimi kavrayarak geriye sabitledi.

"Beni atlatamayacaksın. Onlar burada değil ama ben varım." derken, az önceki alaylı sesinden eser yoktu, çok daha katıydı. Hiçbir şey söylemedim ve diğer elimde tuttuğum yayı geriye savurarak karın boşluğuna bir darbe indirdim. Bir anlığına tuttuğu elimi bırakınca ileri koştum ancak tam çantaya ulaşacağım sırada beni geriye çekmesiyle yere düştüm. Diğer kolumun dirseğiyle ona bir kez daha vurdum ve beni tutan elinden kurtuldum. Tökezleyerek ayağa kalkıp çantayı alabileceğim bir noktaya, durduğum yerin biraz gerisine itekledim. Kaçmaya çalışırsam kolayca yakalayabileceğini biliyordum.