Loving The Bad Boy [ZAWIESZONE]

Rozdział 15 - Partying On The A Tuesday Night? Oh What Fun

Aiden P.O.V

Obciąłem jej włosy, a ona zamierza teraz mnie zabić. Nie chciałem tego zrobić. Właściwie to zobaczyłem te nożyczki na stoliku i pomyślałem.

Hej może warto podokuczać jej trochę.

Ale ona oczywiście musiała się obrócić, nie moja wina że te nożyczki mi się wyśliznęły i ucięły jej kawałem włosów. Gdy się w nią tak wpatrywałem dostrzegłem że jej mina z zaskoczenia zmienia się w czysty gniew i to właśnie był dla mnie sygnał abym jak najszybciej opuścił pokój dla własnego bezpieczeństwa. Więc zrobiłem najbystrzejszą i najgłupszą rzecz w jednym , pobiegłem. Ja, Aiden Black, Bad Boy uciekałem przed Emmą Miller, nerdem.

Na co ten świat schodzi?

Ale w obronie mogę powiedzieć, że gdyby jej wzrok mógł zabić już leżałbym i gryzł ziemię.

Pobiegłem na dół po schodach do kuchni. Dom jest duży, więc trochę minie zanim mnie znajdzie.

-Aiden! Gdzie do cholery jesteś!- Usłyszałem jej krzyk z góry.

Cholera, ona jest coraz bliżej. Starałem się tak cicho, jak to tylko możliwe, uciec drzwiami prowadzącymi na podwórko. Sumując jeśli zostawię ją samą w domu, podczas gdy ona próbuje mnie wytropić, to w końcu zmęczy ją to i da mi spokój. Właśnie miałem sięgnąć po gałkę do czasu gdy, nie usłyszałem głosu, którego bałem się usłyszeć najbardziej.

-Gdzie się wybierasz?- Emma powiedziała niskim groźnym tonem. Zamarłem na dźwięk jej głosu.

Jak ona się tu tak szybko znalazła?

Odwróciłem się w jej stronę by zobaczyć, jak Emma patrzała na mnie spode łba, ponieważ zrobiła krok w moją stronę, a ja instynktownie się cofnąłem.

-J-ja nigdzie ni wychodziłem.- Powiedziałem starając się zachować spokój, ale nie umiałem się ogarnąć gdy patrzyłem na nią w takim stanie. - J-ja n-niee ch-ciałem obciąć ci włosów prze-przepraszam.- Cholerne jąkanie.

-Ty mi Aiden obciąłeś włosy to dość niecodzienne.-Krzyczała na mnie. Chciałem jej coś powiedzieć, ale wiedziałem, że nic tym nie zdziałam i wolałem nie ryzykować.

-Wiem! Przykro mi!- Powiedziałem nico za szybko.Patrzyła na mnie przez kilka sekund, a ja zrobiłem to samo, przyglądając się każdemu jej ruchowi. Nawet kiedy jest zła, to wciąż wygląda pięknie. Jej pełne wargi były trochę rozchylone i starały się unormować oddech, jej jasno zielone oczy były nieco zwężone i wpatrywały się we mnie, a pasma brązowych włosów, które wydostały się z kucyka opadały na jej twarz. Aiden zamknij się w końcu! Ona chce cię zabić! Rzuciłem swoje myśli i kontynuowałem wpatrywanie się w nią, do czasu gdy wybuchnęła śmiechem. Śmieje się!Co to do cholery jest, że ona się śmieje?

-W-wyraz twojej twarzy był bezcenny!-Powiedziała między salwami śmiechu, mimo że próbowała się opanować to nie wychodziło jej to najlepiej, a ja nadal stałem jak kołek i piorunowałem ją spojrzeniem do puki nie przestała się śmiać.

-Skończyłaś się już śmiać? - Skinęła głową, wciąż próbując złapać oddech. -Więc nie jesteś zła?- Spytałem ostrożnie.

-Byłam na początku, ale kiedy zobaczyłam strach na twojej twarzy, to była najlepsza zemsta jaką mógłbyś, kiedykolwiek dostać ode mnie.- Stwierdziła.

-Nie bałem się ciebie!- Powiedziałem twardo. Ona tylko rzuciła mi spojrzenie ''Żartujesz sobie prawda?''. Za cholerę się jej nie bałem. No dobra może trochę, ale nie przyznam się jej do tego.