Ölüyorum...

bölüm 3

- Bizi yanında istememene çok içerledim doğrusu ama yüzündeki gülümseye bakılırsa iyi geçmiş. hadi söyle bakalım nasıl geçti doktor kontrolün?

- Çok iyi babacım.. Durumum gayet iyi hastalığım çok gerilemiş.. Birkaç terapiden sonra.. Hiçbirşeyim kalmayacak!

- ah.. Allah'ım nasıl sevindim anlatamam! Çok şükür geçti, herşey.

- Evet.. Geçti.. Geçecek. Ben izninizle artık yatmaya gidiyorum malum yoruldum biraz, dönüşte yürüdümde. 

- iyi geceler prensesim.

-iyi geceler babacım. İyi geceler annecim.

Üstümü değişip ayıcıklı pijamalarımı giydim. Dişlerimi fırçalayıp yatağıma uzandım. Ve ölümü düşünmemeye çalışarak gözlerimi kapadım.

...

- Ben Çağan sende..?

- Hevin.

-Boşta kalan elimi saymazsak memnun oldum Hevin.

- Neden ağlıyorsun? 

-Yoruldum. Çok Yoruldum... Dayanacak gücüm kalmadı..

- Hayır ! sen güçlüsün dayanmalısın. Benim için.. 

- Çağan! Nereye gidiyorsun!

-...

- ÇAĞAN!!

Terden sırılsıklam uyandım. Ben onu rüyamda mı görmüştüm. Bu kadar mı nüfuz etmişti aklıma? Anlamsız hayatımda sadece biran olsun umut etmiştim. Mutluluğu, yaşamayı.. Bana ölmekten daha yakın gelen başka şey yokken, inanmıştım belkide ölmeden önce mutluluğu tadabilirdim. Yaptıklarım düşündüklerim bana saçma sapan gelirken. Bir an önce yarın olmasını bekledim. Yarın yine aynı saatte o sahile , o banka gidecekti. Gözlerimi kapattım ve yarını düşünerek uykuya daldım.

...

Gelmedi.. Bekledim ama gelmedi. Demekki bunu her kıza yapıyordu . demekki kandırdıklarını alıp götürüyordu hayvan herif! Asla umut etmemeliydim. Hem ne bekliyordum ki sonuçta... Kulağımdki sesle irkildim.

-  Beni mi bekliyordun?

Gülümsüyor birde off.

- Hayır, ne münasebet canım! Ben hava almayak için şey ettim. 

- ow şimdiden "canım" mı bak bunu hiç beklemedim doğrusu ?

- küstahsın.!

- sende güzelsin.Bugün ağlamıyor olmana sevindim. Daha iyisindir umarım hevin?

Adım.. adımı unutmamış ve beni güzel buluyor. Beni..

- Evet daha iyiyim teşekkürler.

- Bana anlatmak istersen dinleyebilirim, çok iyi sır tutarım.

Ona anlatırsam bana acır.. Benimle hasta olduğum için ilgilenir. Asla söylemeyeceğim. kimseye.

- aslında ben..

-hevin iyi misin?

Hayır hayır hayır nolur şimdi olmasın. Bayılmak istemiyorum. Gözlerim kararıyor. Lütfen. şimdi değil.! Beni kucağına mı aldın sen. AMA daha ne yapacağını bilmiyorsunki.. 

- Hevin aç gözlerini.. Neyin var?

- Çantam.. çan..ta..

-ne! Çantanda mı ? ilaç mı ..

Beni kollarında tuttuğunu anlıyordum. Göremiyordum ama anlıyordum. Çantamdaki ilacıma ulaşırsa kendime gelecektim. Sadece bayılmamak için dua ettim. Ramak kalmışken. İlaç kutumun çıkardığı sesi duydum. Ve dudaklarıma değen sıck elleri.. İlacı içtiğimden 5 dk sonra tekrar görebiliyordum. Ben onun kucağındaydım. Ve bir eli saçlarımı okşuyordu. Uyanmam için çırpınırken onun gözlerini ilk defa bu kadar net görebiliyordum. 

- Senin.. Gözlerin..Ne renk böyle?

-Ne! Hevin iyi misin sen? Az önce baygınlık geçirdin ve senin umrunda olan şey gözlerim mi?

Bunu söylerken endişeli yüzünde küçük bir tebessüm belirmişti. Şimdi dahada güzeldi gözleri.

- evet sanırım..

Benim güldüğümü görünce. Yüzündeki endişeden eser kalmamıştı. Şimdi bana meraklı gözlerle bakıyordu. 

- Beni kucağından indirecek misin artık?

- Ah! evet. tabi. Banka otur.

- Teşekkür ederim.

- Neyin olduğunu anlatacak mısın?