Bu hikayeye çok büyük bir istekle başladım. İlk bölümü paylaştığımda sadece 5 okuyucu vardı. Hikayeye şans tanımak istedim. Belki okuyucu artar diye bekledim. Ama 2 hafta boyunca sadece 6 kişi okudu :). Vazgeçtim, kesinlikle silmeye karar verdim. Ama en yakın arkadaşım, dostum, hikayenin güzel olduğunu söyledi. Onun için biraz daha bekledim.
Okuyucu sayısı biraz artınca hikayemi anneme okuttum. Çok beğendi, fikirlerim hoşuna gitti. Ona kalırsa kitap haline getirmemi istiyor, ama daha yolun çoooook başı...
Birkaç bölüm önce bir okuyucu yorum yaptı. Ona çok teşekkür ediyorum, hikayeyi silinmekten kurtardı.
Şimdi bunları niye yazıyorsun diyeceksiniz? Demek istediğim şu ki, yazmak beni mutlu ediyor. Yazarken başka dünyada olmak beni mutlu ediyor. Sıkıntı, dert, tasa... yazarken bunların hiçbirini hissetmiyorum. Yazmak benim için, karanlıkta yapayalnızken birinin ışık tutması ve beni karanlıktan çekip alması gibi.
Bu yüzden yazmaya devam edeceğim. Ama şunu da belirtmek istiyorum. Önemsiz gibi gözüksede "voteler ve okuyucu sayısı" gerçekten motive kaynağı. Yorumlarınız ise Hediye gibi. Okuyan, okumayan, beğenen, beğenmeyen, herkese teşekkür ederim. ♥♥♥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüyorum...
RomanceTüm hakkı saklıdır.© "Henüz yolun başındayken, sonuna gelmenin hikayesi..." Hevin , on sekiz yaşını doldurmuş, yıllarca kanserle mücadele verip; yenilginin acı sonucuna yaklaşmış bir kız. Hayat ona yaşamının tadında iken vermediği dostluğu, kard...
