He stole my Virginity and my HEART?!

Chapter 51

Chapter 51

"Ikaw? Ikaw si Mr.Unknown?" sigaw ko kay Charles na nakangiti sakin ngayon.

"Ba-bakit ikaw?"

"Why? Do you expecting someone else?" ang boses niya may halong galit.

"No. Pero diba sabi mo noon hindi ikaw yun?" Tanong ko sa kanya.

"Oo. At naniwala ka namang hindi ako yun." Sagot niya. Hanggang ngayon ganyan parin sya.

"Okay. Sige aalis na ako." At tumalikod na ako sa kanya. Pero bago pa man ako makaalis, sumigaw siya.

"Ganyan ka naman eh. Nang-iiwan! Wala ka bang alam gawin kundi ang mang-iwan?" sumbat niya sakin.

"Charles wala akong panahon makipagsumbatan sayo ngayon. Kung gusto mo sa ibang araw nalang. Huwag ngayon please.." pakiusap ko sa kanya habang nakatalikod parin.

Nagulat ako ng bigla niya akong iniharap sa kanya.

"Bakit Jackie.. Bakit mo nagawang iwan ako? Nagkulang ba ako sayo? Lahat na ginawa ko para sayo ultimo pag talikod ko sa pamilya ko ginawa ko makasama ka lang. Pero bakit? Bakit!" mas humigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko.

"Aray Charles, nasasaktan ako.. Please huwag ngayon.. Please lang.."

Pero tila ayaw niyang makinig.

"Bakit Jackie! Tell me why!!"

"Because i loved you too much Charles! And it kills me to see you sacrificing all of yourself because of your love to me. Hindi ko kayang maging masaya sa relasyon natin kung ang kapalit nun ay ang paghihirap mo! Kahit sobrang sakit na iwan ka, ginawa ko para hindi ka na mahirapan!" at tuluyan na akong umiyak.

"But you already killed me when you left. I don't know what to do! Kung ang paghihirap ko noon ay kaya kong tiisin yung pinalit mo hindi! Mas lalo mo akong pinahirapan up until now! At kahit sobrang sakit ng ginawa mo sakin, hindi ko parin maturuan ang puso ko na magalit sayo. Hindi ko magawang magalit! Dahil tang ina mahal parin kita hanggang ngayon!" lumuluwag na ang pagkakahawak niya sakin at kasabay nun ang patulo ng luha niya.

"The moment that i saw you earlier at the church, imbis na galit ang maramdaman ko, mas nangibabaw ang pagmamahal ko sayo. Na i can't imagine myself marrying other woman besides you Jackie. I can't.. I'm still trapped by your magics Jackie. Ang dami kong gustong sabihin sayo, gusto kitang sumbatan at pahirapan. Pero pucha hindi ko magawa! Nangingibabaw parin ang pagmamahal ko sayo!"

"Hindi ko alam kung anong gagawin ko nung iniwan mo ako. Na ang saya ko bago ako matulog kasi kasama kita pero paggising ko para akong nagising sa isang panaginip! Nagkandaleche leche ang buhay ko, para akong tangang nagmamakaawa sa pamilya mo para sabihin sakin kung nasaan ka. Pero kahit sila walang alam! Kaya nagdesisyon akong pumunta ng States para makalimutan ka. "

"Pero lahat ng yan nawala ng makita kita kanina. Wala akong idea na pupunta ka ngayon. Dahil simula ng umalis ka wala kahit sino ang bumabanggit ng pangalan mo. Tila lahat ng paghihirap ko na kalimutan ka naglaho lahat! Tangina kasi mahal parin kita! At hindi ko maitatanggi sa sarili ko na hinihintay ko ang pagbabalik mo! Nakakatawa nga isipin na sa lahat ng ginawa mo sakin tinago ko parin ito at sasabihin ko ulit ito sayo."

May kinuha siya sa bulsa niya, at napahawak nalang ako sa bibig ko. Hanggang ngayon nasa kanya parin yan?

Pinunasan niya muna ang luha niya.

"So now i will be asking you once again.."

At unti-unti siyang lumuhod sakin.

"Jackie... Please will you marry me again.. Like i told you before i can imagine my life without you anymore.. So please marry me..."

Totoo ba itong nangyayari? Sa sobrang gulo na ng nangyari samin dito parin kami babagsak?! Hindi ko alam ang sasabihin ko lalo na't nakita ko ulit ang singsing na iniwan ko noon.

Pero bago ko siya sagutin, He need to know first.

"Before i answer your question i want to show you something." at itinayo ko muna siya. "Stay right here. I'll be back."

It's time to know that he has a son.

Bumalik ako sa pwesto ni Mama at kinuha ko si Rain.

Habang naglalakad kami papunta kay Charles, hindi niya maiwasan ang magtanong.

"Mama where are we going?" he asked.

I patted his hair. "You're going to meet someone!"

"Who Mama?"

"You'll see."

Pagkadating namin nakita kong nakatayo parin si Charles dun at tila naguluhan ito dahil may kasama akong bata.

Kinarga ko si Rain at iniharap sa kanya.

"Now ask me. In front of my Son." sagot ko sa kanya. At tila nagulat siya sa sinabi ko.

"You have a son?"

"Yes. Why? You can't marry me because i have a son?"

"Mama who is he?" tanong sakin ng anak ko.

"Oh some guy who wants to marry your mama." sagot ko sa anak ko.

"What no! He must be a handsome like me! And Ma he is so ugly! I don't like him for you!" nakasimangot na sagot ng anak ko.  Natawa naman ako sa sagot niya.

"Hoy bata sinong pangit huh!" ay nako pati bata papatulan.

"You are!" sigaw sa kanya ng anak ko. Hahahaha. Like father like son nga talaga. Hahaha.

"Rain bad yan." suway ko sa anak ko. Tumingin ako kay Charles. "Ano? Tatanggapin mo ba ako kahit may anak na ako?"

"You know that it will never changed my mind even you have a son. So are you going to marry me?" nakangiti tanong niya sakin.

Hindi ko na ulit napigilan ang umiyak. "Yes. I'm going to marry you! Kahit hindi mo itanong yun magpapakasal parin ako sayo. Aba kailangan mo atang panagutan ito. Limang taon ko itong inalagaan no!" sabay kindat sa kanya.

"Do you mean his mine?"

Hindi ako sumagot sa halip tumakbo na kami ng anak ko.

Hindi ko mapaliwanag ang saya na nararadaman ko. At sabi nga nila sa hinahaba ng prosisyon, sa simbahan parin ang tuloy..

Kahit napakadami at sobrang gulo ang nangyari samin. Heto, kami parin.

And now, at last...

I'm going to marry my rapist....

The one who stole my virginity and my heart...

****