Bilinmez sevdanın üzerine kaç kelam yazıldığı.
Bilinmez Mardin'in kaç sevda gördüğü.
Bilinmez Lerzan Ağa'nın yüreğinde ki sevdanın ateşi.
Bilinmez Dilzar'ın o ateşte nasıl yandığı.
Peki bilinen neydi?
Gelin sizde sevdaya yelken açan yüreklerin hik...
Ben ne yapıyorum? Dipsiz bir kuyuda olduğumu bildiğim halde ne diye çırpınıyordum? Umut... Ferman'ın da dediği gibi insanı dirilten de bitiren de umut muydu? Benim hala umudum var mıydı yani? Peki, ya neye karşı? Ferman ile tekrar birleşmeye mi? Ah, Dilzar! Kandırma kendini. En son ne zaman Ferman'ı düşündün ki! Sahi, onu bugün görene kadar aklımda ona karşı bir düşünce yoktu. Tıpkı kalbim gibi... Unutuyor muydum yoksa onu? Aklımda da yüreğimde de adı ve aşkı silikleşiyordu ve ben garip bir şekilde herhangi bir rahatsızlık duymuyordum. Sanki bugünü bekliyormuşum gibi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kadın durup gözlerini yanındaki adamın bir bacağı üzerinde birleşen ellere çevirdi. Bu kadar rahat ve güvende hissetmek onu korkutuyordu. Sırf bu yüzden kaçıp gitmek istiyordu kadın. Celladı olan bir adama karşı hissettiği bu duygular mide bulandırıcı geliyordu. Hapsedildiği zindanı benimsemek gibi... İçinde bulunduğu karanlıktan güven duymak gibi... Oysa ikisi de dehşet verici geliyordu kulağa. Ve kadın bir anlığına tüm kininin, nefretinin sesini kısıp kalbinin sesini son ses açtı. Yüreğinden geçenleri duymayalı bir hayli zaman olmuştu. O kadar acıyla dolup taşmıştı ki körpecik yüreği o acıların altında moloz yığını gibi kalmıştı. Yüreğinin tozunu silip kafasını ürkek bir ceylan gibi omuzuna çarpan omuzun üzerine yasladı. Elini örten elin parmaklarını adeta parçalayacakmış gibi sıkmasından yanında oturan adamın bunu beklemediğini anlamak o kadar da zor değildi. Tıpkı adam gibi kadında şaşırıyordu bu yaptığına. Yüreğinden geçenlere...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsanların kendini mutsuz hissetmesinin asıl sebebi kendisidir aslında. Açgözlülüğü... Susturamadığı nefsi... Elindekiyle yetinmeyi bilse hayat daha çekilir hale gelirdi oysa ki. Ucu yırtık olsun isterse giydiği elbisenin, ayakkabısının tabanı kopmuş olsun veyahut varsın hiç bir şeyi olmasın. Mutlu olmak isterse mahluk o yırt elbise şık bir abiye, o ayakkabı lüks bir ayakkabı olur onun için. Dilzar acı çeken yüreğini refaha erdirmek için ne yapmıştı ki? Koskoca bir hiç! Yüreğine kat be kat acı yüklemekten başka hiç bir şey yapmamıştı. Tabi kendiyle beraber başkalarına verdiği acıları da unutmamak gerekiyor.
Bugün öğrendiklerine hala inanmakta güçlük çekiyordu. Tecrübe ettiği onca şey yalan mıydı yani? Ya da görmek istediği taraftan ibaretti. Kafasını hafif yukarı kaldırıp ona yukarıdan bakan adamın şaşkın gözlerine baktı.
