Weh? Di nga? You're a GIRL?!

22. Pick-a-Boo's POV

Pick-a-Boo's POV

"Hi, Stine!"

"Oh, pick-a-boo, bakit ang aga mo yata pumasok?"

Para makita ka. "Wala naman. Gusto ko lang pumasok agad. Bakit? Akala mo ikaw lang laging maaga hah?"

"Tsk. Ewan ko sayo Joshua. Panget!"

"Hey, stop calling me with my first name!" Tsk. Kainis naman to si LJ oh. Okay na sana yung morning ko eh.

"Why naman? Joshua sounds cute kaya." Hayy.. Kung hindi lang kita crush, kanina pa siguro kita inasar. Pero, lagi naman kitang inaasar eh. Pinapaiyak pa nga. Hehe.

"It sounds like a toddler's name. Tsk, stop calling me that." Umupo ako sa tabi nya. I saw her writing something on a notebook. Hmm, diary siguro.

"Hey! Stop peeking nga Joshua! Sige ka, mabubulag ka because of what you're doing!" Lumayo ako sa kanya habang tumatawa ng mahina.

"Weh? Mamaya puro ako lang ang nakasulat diyan ah.." Bigla naman namula yung mukha nya. Hahaha! Gotcha!

"Hindi kaya!" Defend nya.

"Weh? You're red, LJ! Then if its not me, what are you writing in that notebook?"

"Why do you have to know? Ang kulit mo Joshua, diyan ka na nga."

I chuckled.

The memory of her.

The girl who made me fall deeply in-love. To asaran, to bestfriends.

And the day when our promise was made,

April 20, 2004

I won't and will never forget that day. She was my first and last. Nung umalis ako sa America, the both of us were really devastated. But she promised me, na hindi daw sya iiyak. Nagawa nya kaya yun?

I hope she did, kasi once na nalaman kong umiiyak sya noon, sisisihin ko ang sarili ko sa pagkalungkot nya. At syempre, ang mga oras na wala ako sa tabi nya.

Bigla ko tuloy naalala yung kwento sa akin ni Mary nung unang dating nila dito sa Korea noon. Bago daw sila umalis, grabe ang gulat at iyak ni LJ. Lalo naman ako nalungkot noon, dahil umalis na nga ako, after a few months, mga pinsan naman nya ang sumunod sa akin dito.

Halos araw-araw kung tumawag ang mga pinsan ni LJ sa kanya noong dumating sila dito, kaya sinasabi din nila sa akin ang mga everyday routine ni LJ.

May part pa nga na sinabi nya na binubully sya ng mga classmates nya doon. But then again, I wasn't there to protect her.

Am I a bad bestfriend?

I asked that to myself. Nung nalaman ko kasi na naka arranged marriage ako, I felt that I betrayed LJ. I promised that I'll marry her when we grow up...

It hit me. Two months ago nung nakilala ko si M.M., Katrine at Gemar. And that's when I knew that LJ was my fiancee.

Grabe ang excitement nung mga pinsan ni LJ on the time na nalaman nilang ako yung groom nya. Halos sakalin nga ako ni Katrine at Katharine sa kakiligan eh. Tsk, nakakalito pangalan nung dalawang yun.

But the bad news came, she run away. I was devastated. Akala ko matutupad na yung promise namin sa isa't isa. And I guessed, that she doesn't feel the same way back then.

Naawa si mom and dad sa akin kasi ilang araw din akong napaisip sa situation noon. Alam nila kung gaano ko sya kamahal. They even thought na, aangal ako sa ginawa nila. But they received the unexpected. I was depressed.