When He Fell (Innocent Hearts #2)

Kabanata 27

When He Fell

Kabanata 27

"You need to eat, Em. Come 'on and get up, please?"Rinig kong pilit sa akin ni Lincoln na ngayon ay sigurado akong may hawak nanamang tray ng pagkain.

Its been weeks since he left me.

Ang pinsan ko naman ay halos pumunta na rin dito araw araw upang pilitin akong kumain. Alam nilang si Lincoln lang ang makakapag pilit sa akin.

Umiling ako at mas lalong diniin ang aking ulo sa unan.

"I'll eat later.."Pagsagot ko sakanya.

Marahang suminghap si Lincoln. Narinig ko ang pagbagsak ng tray sa aking bed side table naramdaman ko rin ang paglubog ng aming kama dahil sa kanyang pagupo sa aking tabi.

Walang nagsalita sa aming dalawa. I don't know what to say. I feel too fragile to say anything.

"Five long years... Saksi ako sa pagkagusto mo sakanya..."Sinabi ni Lincoln sa gitna ng katahimikan.

Pumikit ako. Sa ngayon ay papakinggan ko muna kung ano ang sasabihin niya.

"Naging matapang ka, Madeline. I saw the competetive side of you towards your opponents."Ngumisi ang aking pinsan..

"Ikaw ang pinakakinakakatakutan ng mga nagkakagusto kay Sandro... Ikaw rin ang palaging sagabal sa mga naging relasyon niya... You're really a tough girl too bad he's not strong enough to fight for you.."

Naramdaman ko ang kamay niyang inaayos ang aking buhok. Mas lalo kong pinikit ang mga mata ko. Ayaw kong makita niya na lumuluha pa rin ako ngayon. Ayaw kong makita ng pinsan ko na hindi pa rin maubos ubos ang mga luhang ito.

"But this is what life is... You're going to date a few cowards before you meet someone brave enough to love you..."

Ngayon ay binuksan ko na ang aking mga mata. Hinarap ko ang aking pinsan na ngayon ay nakatingin pa rin sa akin.

"Pero siya lang ang gusto ko.."Hindi ko alam kung paano ko nagawang isambit ang mga salitang iyon.

Umiling iling si Lincoln.

"He left you, Em..."

"Babalik siya.."Pagtanggol ko pa rin kay Sandro.

Marahang nagmura si Lincoln. He smiled sarcastically.

"When someone walks out of your life, let them...There's no use in wasting your time on people that leave you... Ofcourse, you may miss them. But remember you weren't the one who gave up.. Naiintindihan mo na ba ako? Hindi ka dapat miserable, Madeline! Tanginang yan, ayaw naming misearable ka... Asan na iyong matapang na ikaw?"Dirediretso niyang sinabi sa akin.

I feel like my heart stopped for a moment. Parang sinasaksak ang puso ko dahil ngayon ko lang napagtanto na sobrang miserable na nga ako.

Itinayo ko ang aking sarili upang makaupo. Nakita ko agad ang repleksyon ko sa salamin sa aking vanity.

I don't see myself but I see a girl who is now broken and hopeless.

Not only my emotional self is miserable even my physical appearance was absurd to see. Ang aking mata ay namumugto na sa kakaiyak. Even my face is all swollen. Pumayat na rin ang aking mukha dahil sa hindi ko pagkain.

Madeline, what are you doing to yourself? You shouldn't be like this...

Now I get the point.

Pain is inevitable but misery is optional.