When He Fell (Innocent Hearts #2)

Kabanata 31

When He Fell

Kabanata 31

Hindi ko alam kung paano ko napigilan ang luhang nagbabandyang tumakas mula sa mga mata ko. Put your shits together, Em.

Don't cry for that man anymore. Remember how he left you years ago. Remember how it felt. Remember how you fell down... remember how it hurts...

Inayos ko ang aking buhok at tinitigan nalang ang kumakanta. My heart just won't stop beating. After everything, will he still remember me? Makilala niya pa kaya ako? Maybe not. I'm not really a big thing to his life. And as far as I remember. We had no relationship at all. No labels.

Tinignan ko nalang ang mga kabanda ko na papasok pa lang sa night club. Nagtulong tulong silang buhatin ang lumang drum set.

Kinalabit ako ni Christine.

"Ayos ka lang ba? Tayo na ang susunod dito kay The Scientist..."Aniya. She's reffering to the boy who's singing the song The Scientist.

Nginitian ko nalang siya at muling sumulyap kung nasaan ang pwesto nila Sandro. Umiwas ulit ako ng tingin.

Pinalo ko ang dibdib ko.

Tangina, will you stop beating! you stupid heart!

"Uy ano ba yang ginagawa mo?"Nagtatakang tanong ni Christine.

I bit my lip and shrugged my shoulders.

Hinawakan ni Christine ang aking mukha at hinawi ko iyon. My eyes are bloodshot! Okay! Hindi lang talaga ako sanay! I had so much of everything today! Sobrang gulat ako at sana panaginip nalang lahat ng ito.

"Umiiyak ka? Bakit anong meron?"Sunod sunod niyang tanong.

Naglakad ako palabas ng Prive.

"Kunin na natin yung keyboard tapos yung mga gitara..."Nilagpasan ko siya.

I don't know If I can sing in front of him. It feels like something is stabbing me. But I should right? Hindi ko siya matatakbuhan.

I should get used to it. I know that someday our worlds are going to meet. I'm just shocked that 'that someday' is already today.

Tuloy tuloy pa rin ang paglakad ko. Nang makalabas na ako sa Club ay doon na tumulo ang luha ko.

Pinunasan ko agad. Nasasaktan ako. Even his existence makes me wanna cry. Wala pa'ng ginagawa si Allesandro pero napapaiyak na niya ko ng ganito!

Fuck! Iyakin ka, Madeline!

Hinila ni Christine ang braso ko.

"Girl, ang weird mo ha! Labas mo yan! Ano ba yan?"Tanong ulit niya.

Umiling ako at pinunasan lang ang luha.

Mas lalong hinigpitan ni Christine ang paghawak sa akin.

"Ngayon ka pa ba magtatago sa akin? Walong taon na kitang kaibigan. Spill..."

Hindi ko na mapigilan ang mga luha ko! Kusa itong tumutulo. Nilagay ko ang palad ko sa mukha habang naririnig ang malalakas kong hikbi.

Fuck. I don't usually cry but....

"He's back..."

Kumunot ang kanyang mga noo, "Talk to me properly. Who is back?"

I bit my lip.

"Allesandro. He's back..."Patuloy pa rin ang hikbi ko, "Natanggap ako sa trabaho. Hindi ko alam na siya pala ang pagsisilbihan ko. If only I knew.... I'd run away already.... Maraming nangyari ngayong araw... Hindi ko alam kung kakayanin ko..."