Just a cheerleader(K.N)

Chapter Twenty Six

Clementine's POV

Today is a big day for my bestfriend, ngayon ang araw ng kasal ni Miles at lahat nagkakagulo na sa venue. Kasama na ako dahil hanggang ngayon wala pa rin si Ash. Nangako siya kay Miles na pupunta si sa kasal nito at nagkataon pang araw ng kasal ay ang mismong dating niya. 

Natigil lang ako sa pagpapanic ng makita ko na siyang kakapasok lang sa simbahan. Marami na rin ang mga tao at kailangan ko na ngang lumabas dahil ako ang maid of honor.  

"Ash!"Tili ko at nagmamadaling yumakap sa kanya hindi ko na pinansin yung ibang napatingin sa amin dahil na rin sa lakas ng boses ko kanina.

"Buti na lang naka-abot ka. Upo ka na at magsisimula na. Talk to ya later!"I kissed his cheeks at tinulak na siya bago ako nagmamadaling lumabas.

Paglabas ko ang nakabusangot na mukha ni Dee ang bumungad sa akin. Inilang hakbang niya lang ang layo namin at hinapit ako palapit sa kanya. Siya rin kasi ang escort at kasabay kong maglakad sa entourage. 

"Who was that?"Bulong niya sa akin kumunot naman ang noo ko hindi gets kung sino ang tinatanong niya.

"The guy you kissed."Paliwanag niya na parang dapat ay naintindihan ko na nung nagtanong pa lang siya.

"Oh si Ash!Bestfriend ko siya mula ng lumipad ako paibang bansa. I met him my third day there and since then he's one of my best buds. You should definitely meet him siguradong magkakasundo kayo nun."Although may tinatagong inis si Ash dahil alam niya ang lahat ng nangyari sa amin ni Dee but I'm not about to say that. 

"Ganun ba talaga kayo ka-close? May iba ka pa bang best buds na hindi ko pa kilala?"

"Well you probably know him Harry Styles? I met him during an award show na isa ako sa mga sponsors.Since then we found some things in common and decided to hang out. He's cool and I know if ever na magmeet kayo gagaan agad ang loob mo sa kanya. Sobrang bait ng isang yun eh.Sweet pa and caring."I saw how he cares for Louis and I really love being a part of their love. But that's a secret na hindi ko dapat mabanggit.

"Lahat ba ng kaibigan mo ay lalake?Bakit parang ang mga binanggit mo ay mga lalake?"Natawa na ako ng magets ko kung bakit siya nagkakaganito pero hindi muna ako titigil mas lalo ko na muna siyang pagseselosin.

"I was just trying to tell you about them baka dahil magkasundo kayo. I'd love to see you get along with some of the most important people in my life."Nakangiti kong sagot at parang mas lalong nagdilim ang mukha niya. May nasabi ba akong mali?

"Importante ang lahat ng mga lalakeng yun sayo? How about me am I important to you o baka ang mga yun pa ang mas importante para sayo?"Sunod-sunod niyang tanong. Sasagot na sana ako kaso napatingin kami sa harap ng bumukas na ang pinto. Nagsisimula na pala.

Nakangiti akong naglalakad habang nakahawak sa braso niya ng mapansin kong busangot pa rin ang mukha niya. Pinisil ko siya ng palihim.

"Ayusin mo nga yang mukha mo. Mukha kang namatayan gayong kasal ng bestfriend mo ito. Naturingang best man nakabusangot ka diyan. Bitter ang dating mo niyan sige ka."Pangungutya ko sa kanya.

"Paano ko namang magagawang ngumiti gayong nalaman ko na halos puro mga lalake ang nakakasalamuha mo noong nasa ibang bansa ka?"Natawa na lang ako sa huli niyang sinabi bago kami naghiwalay. 

I looked at him at naabutan siyang nakatitig pa rin sa akin. Ngumisi ako at kinindatan siya napailing na lang siya sa ginawa ko.