Just a cheerleader(K.N)

Chapter Forty Three

~UNEDITED ~

Clementine's POV

Nakasimangot akong nanonood. Nabuburyo na kasi ako dito sa bahay, two weeks na akong nandito isama mo pa yung isang buwan na nakulong ako sa hospital.

Ayaw kasi akong palabasin ni Dee eh, pero siya lagging nasa company niya. Kahit anong pilit ko sa kanya pinapabantayan niya pa ako sa security team niya, kaya kahit magpatulong akong tumakas kay Lia wala rin itong magawa.

Napaikot na lang ako ng mata ng makitang Twilight na naman ang palabas, don't get me wrong I love my vampires and werewolves pero kung araw-araw mo na siyang napapanood eh magsasawa ka rin. Naiinis kong dinampot ang phone ko na nasa side table.

Tinawagan ko si Damien na agad namang sumagot...

"Hey is there something wrong? Nasaan na yung mga taong iniwan ko sayo at bakit ka nila iniiwan? Gusto mo umuwi na ko? Nagugu-" Hindi niya na naituloy yung mga tanong niya dahil sumigaw na ako.

"Shut up! Nothing's wrong with me, the thing is nabuburyo na ako dito sa bahay dahil wala akong magawa. Bakit ba bawal akong lumabas eh yung doctor na nga yung nagsabi na pwede na akong bumalik sa trabaho." Naiinis kong sabi sa kanya.

Natahimik naman siya sa kabilang linya hanggang sa narinig ko siyang may kinakausap...

Nagsalubong ang kilay ko sa inis, naiirita na nga ako ditto dahil sa kanya may gana pa siyang makipag-usap habang kausap niya ko?!

Dahil sa inis binabaan ko siya ng tawag at tumayo para maligo..Wala akong pakealam kung ayaw niya akong paalisin pero ako aalis ako.

Pagkatapos kong maligo at magbihis, lumabas ako para puntahan si Lia sa kwarto niya. Pero mukhang umalis ito, siguro sa company nagpunta.

Pagbaba ko sa may living room saktong papasok ng bahay si Damien, may spare key na kasi siya dahil madalas siya ditto matulog.

Nagulat siya ng makita ako, pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa at unti-unting kumunot ang noo niya.

"Where are you going? And what do you thing are you wearing?" Tanong niya at halata ang inis sa boses nito.

"I'm going out, I don't know where specifically. And what's wrong with my clothes, I always wear this kind of clothes." Nagtataka kong tanong, pero ng maalala ko yung ginawa niya nainis na naman ako kaya dire-deretyo akong naglakad.

"Your shorts is too short, your top is too tight. At oo nga lagi mong soot yan noon, wala lang akong masabi dahil wala pa akong karapatan. But now that I'm your boyfriend I don't want other guys looking at your legs." Pigil niya sa akin. Dahil rin sa sinabi niya parang biglang nag-init ang mukha ko sa inis at kumulo ang dugo ko.

Why is he talking like he owns me? Maybe sometimes his possessiveness can be cute pero kapag sinubukan niya ng baguhin ako sa kahit anong paraan parang naiinis ako.

"Maybe you're right. You're my boyfriend pero kahit na ganun wala ka pa ring karapatan na baguhin ako o kahit pa ang suot ko lang. Besides hanggang tingin lang naman ang iba. Kaya pwede ba? Aalis nap o ako ah..." Hindi niya ako binitawan imbes ay, hinila niya ako palapit sa kanya. Kaya nakasubsob ang mukha ko ngayon sa dibdib niya.