Just a cheerleader(K.N)

Chapter Forty Five

~Short Chapter and UNEDITED~

Damien's POV

"Pare musta?" Nakangising tanong sa akin ni Ash, kasama ko sila ditto sa kwarto kung saan naghihintay na lang ako ng signal na pumunta na sa simbahan. Sinamaan ko siya ng tingin at nagtawanan lang naman sila.

"Ay nga pala, regalo ko sayo." Seryosong sabi ni Lester sabay abot sa akin ng maliit na box na nakabalot pa.

"Naks, ikaw may regalo? Himala ah!" Puri sa kanya ni Kats, pero ngumiti lang ito.

Kunot noo kong binuksan at ng makita ko yung nasa loob masama ko siyang tiningnan habang nagtatawanan na sila.

"Hindi ka nakakatulong pre, hihimatayin na ata ako ditto sa nerbyos tapos kung anong kalokohan pa ang pumapasok sa kokote mo." Naiinis na nagtatampo kong sabi kaya lalo silang napatawa.

"Nagmamaktol ang groom natin guys, paano kung-" Hindi natuloy ni Se dang sasabihin niya ng may kumatok.

Nagkatinginan kaming lahat at mukhang walang balak na magbukas kaya no choice ako kung hindi tumayo at pagbuksan ang kung sino man ang kumakatok.

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko ang daddy ni Clementine, napatingin ito sa hawak kong box ng condom kaya agad ko tong hinagis na tumama sa mukha ni Ash.

"I sure hope na maayos mong gagamitin yan, at para sa anak ko lang yan." Sabi nito kaya namula ang mukha ko sa hiya.

"Anyways can I talk to you?" Tanong niya at tumango naman at sumunod sa kanya na naglakad palabas.

Huminto kami sa dulo ng hallway kung saan wala ng mga kwarto pero may bintana na kitang-kita moa ng tanawin sa labas.

"I just want to say that I'm sorry." Panimula nito kaya napatingin ako sa kanya.

"Alam kong isa ako sa mga nagging sagabal sa inyong dalawa ng anak ko. Hindi ko narealize ang consequences ng hiniling ko sayo noon, hiniling kong hiwalayan moa ng anak ko dahil wala siyang mapapala sa isang tagapag-mana lang na lahat ay sinusubo na sa kanya. Dahil ditto nasaktan ang anak ko, pero hindi ako nagsisisi dahil nakita ko ang pinagbago ninyong dalawa for the better. And now you're getting married to her and I am proud to say that you're my son in law. So please don't ever hurt my daughter again,take care of her." Sabi nito, wala akong nagawa kung hindi tumango na lang at ngitian siya.

Ngumiti rin ito at tinapik ang balikat ko bago naglakad palayo.

Nakangiti akong naglakad pabalik sa hotel room at sakto namang papasok ako nakasalubong ko ang wedding manager namin.

"Oras na po para pumunta sa simbahan." Dahilan para bumalik ang kaba na nararamdaman ko.

Clementine's POV 

" I, Damien take you, Clementine to be my wife. I promise to always be your protector, your Dee, your partner in crime. I promise to be create and support a family with you, in a household filled with laughter, patience, understanding and love. I vow not just to grow old with you but to also grow together. I vow to treat you like my queen. I will love you faithfully through the difficult and the easy. What may come, I will always be there, each one believing love never dies. As I have given you my hand to hold, so I give you my life to keep." I smiled up at Damien ng maisuot niya sa akin ang singsing.

Bago ko sabihin ang vows ko I mouthed I love you to him.

"I, Clementine take you, Damien to be my husband. You are my Mr.Sungit but I promise to be your cheerleader, your Cee in every battle that we face. I promise to support your dreams and to respect our differences. I choose to stand by your side and sleep in your arms. I will love you when we are together and when we are apart. I promise to be the joy to your heart. With these words, and all the words of my heart, I marry you and bind my life to yours." Pagkasuot ko ng singsing niya he smiled then said I love you too silently.

"BRIDE and GROOM, you have expressed your love to one another through the commitment and promises you have just made. It is with these in mind that I pronounce you husband and wife.

You have kissed a thousand times, maybe more.

But today the feeling is new.

No longer simply partners and best friends, you have become husband and wife and can now seal the agreement with a kiss.

Today, your kiss is a promise.

You may kiss the bride." Nakangiting sabi ng pari.

Tumingin sa akin si Damien na sobrang laki ng ngiti...and we sealed the rest of our lives with this kiss.

**********

A/N: Sabaw dahil wala talaga akong alam pagdating sa wedding dahil ayokong dumadalo sa mga kasal. Kaya if ever pasensya na sa walang ka feelings-feelings na kasal. Lalo pa at mula kahapon wala pa akong tulog.

Babawi na lang ako next time!

Epilogue up next!

~All the love...