Just a cheerleader(K.N)

Chapter Thirty Five

This is a very short chapter dahil parang filler lang siya sa next one but I still tried to make it a sensible one... Tried.

Damien's POV

Tatlong araw na since lumipad si Cee pabalik ng states. And sa tatlong araw nay un halos tatlong beses ko palang siya nakakausap. Dalawa pa dun ay sa text lang. If this continues sigurado akong hindi na ako magdadalawang isip na sumunod doon.

Nakatambay lang ako sa office dahil sa tinatamad na rin akong magbasa ng magbasa ng mga papeles. Nakatitig lang ako sa laptop na nasa harapan ko at ang cellphone ko. Waiting incase na tumawag siya.

What is happening to me? Hindi ko na yatang kayang magfunction ng wala si Clementine sa tabi ko. Napaayos ako ng upo ng biglang mag-ring ang phone ko pero napasimangot lang din ng makitang si Lester lang pala ang tumatawag.

"Anong kailangan mo?" Naiinis kong sagot.

"Easy, highblood agad kuya? Meron ka?" Pang-aasar niya at ganun ganun na lang ang pagpipigil ko para hindi siya mamura.

"Bilisan mo at baka tumatawag si Clementine at hindi makaconnect dahil sayo." Narinig ko ang tawanan mula sa kabilang linya which now I'm sure na magkakasama na naman ang mga mokong.

"Dude you're doomed. Smitten, f*cked." Rinig kong pang-aasar ni Seth

"F*ck you dude!" Sigaw ko pabalik at bababaan n asana sila ng marinig ko ang pagpigil ni Jc.

"Papunta kami diyan!" Hindi ko na sila pinatuloy at binabaan na sila.

Sakto naming pagbaba ko ay pumasok ang tawag ni Clementine. Excited koi tong sinagot.

"Hey Cee!" Masaya kong bati at narinig ko naman ang pagtawa niya sa kabilang linya.

"Hindi halatang may nakamiss sa akin. Bakit hindi ako makaconnect kanina?" Tanong niya at hindi na mawala ang ngiti ko dahil sa boses niya.

"Nanggugulo na naman kasi sila Lester. Sasabihin lang naman palang pupunta sila ditto." Pagkwento ko sa kanya.

"Sinusubukan ka lang naman daw nilang alisin sa hole na pinagtataguan mo. Ako ang nag-utos sa kanila na ilabas ka pati na rin si Lia na hindi ko mapaalis sa pagtratrabaho." Kumunot ang nook o sa sinabi niya.

"Kinakausap mo sila? Why dapat sa akin ka na lang tumatawag. Can we skype or facetime?" Tanong ko at narinig ko naming napabuntong hininga siya.

"Nope but I read their messages na nagsusumbong sa ginagawa mo these past few days. Dee hindi porket naghihintay ka sa akin eh ititigil mon a ang mga ginagawa mo. Hindi ba at busy ka dapat lalo na this season?" Ngumuso ako kahit na alam kong hindi niya ako nakikita.

"And we don't have time para magvideo call eh, in 5 minutes kailangan ko na ring ibaba toh, hindi ko alam sa mga tao ditto nung iniwan ko sila ang ayos-ayos ng lahat. Nawala lang ako nagkagulo na. " Narinig ko na naman ang nakakainis na boses nung Ash nay un sa kabilang linya na tinatawag siya.

"Wait I still have five minutes right? Mauna ka na dun" Napangisi ako ng marinig ko ang pagtataboy ni Clementine sa kanya.

"Dee get back to your old self, kailangan ka ng company mo." Napailing ako.

"Paano ko gagawin ko kung ang cheerleader ko ay biglang nawala sa tabi ko." Bigla siyang natahimik sa sinabi ko at narinig kong napatikhim siya.

"Cheerleader? Akala ko bay an ang dahilan kung bakit mo ako hiniwalayan noon. And now I'm back on being Just your cheerleader? Hah." Bago ko pa mabawi o mai-explain ang ibig kong sabihin ay binabaan niya na ako.

Shit, I forgot about my cheerleader comment nung hiniwalayan ko siya noon and I don't think she got past that comment.

Ang tanga ko rin talaga minsan, ayos na eh and I just had to bring that comment back. Kung noon sinabi ko yun para saktan siya ngayon I'm saying those words to make her see kung gaano siya kaimportante sa buhay ko.

Mula noon hanggang ngayon she wasn't just a cheerleader. Dahil she's my one and only cheerleader.

Lester's POV

Naabutan namin si Damien na parang tangang sinasambunutan ang sarili niya at pabulong bulong pa. Nagkatinginan kami ng nanlalaki ang mga mata.

"Mga tol, nababaliw na baa ng gwapo nating kaibigan?" Pabulong kong tanong at halos lahat rin sila binatukan ako. Kinurot pa ako sa tagiliran ni Lia.

Isa pa tong isang toh eh, nakikisali sa mga emo parehas sila ni Dame. Hindi ko na nga maintindihan kung bakit bigla tong nagging ganito katahimik.

"Aray!" Medyo malakas kong angal dahilan kung bakit napatingin s akain si Dame.

"Hehehe, hi pre!" Nag-aalangan kong bati ng makita ko kung gaano kasama ang tingin niya sa akin. Nakakatakot kaya an isang to kapag galit.

"Anyare sayo?" Tanong ni Katsumi habang dire-diretyong naglakad at umupo sa couch ditto sa office niya.

"Umiral lang ang katangahan ko and now galit siya sa akin!" Sinambunutan na naman niya ang sarili niya.

"Anong katangahan?" Tanong ko at lahat sila sinamaan ako ng tingin. Masama bang magtanong curious lang yung tao eh.

Dahil sa tanong ko napabuga ng hangin si Dame bago kwinento yung nangyari.

Kung wala lang ako sa harapan ng isang to humalakhak na ako ng tawa. Ang liit liit lang prinoproblema niya pa. I'm sure by tomorrow wala na kay Clem yun at balik na sila sa dati.

Love nga naman, pinakamalaking psychological problem na nadiyan.

Hindi ko na nga napigilan ang pagtawa ko ng tumayo si Lia at batukan si Dame.

"Baliw, tumigil ka nga diyan at magtrabaho na lang bago ako magsumbong kay Clem." Saway nito kaya kahit yung ibang mokong eh natawa na lang din ng ngumuso si Dame at bumalik na nga sa pagtratrabaho.

~UNEDITED