War with the Pointguard (COMPLETED)

19-RED TOMATO IN THE COURT

At dahil sinipag si nonalita niyo, kailangang lubos-lubusin na, kaya inihabol ko na itong chapter na ito Sayang ng time eh. Sana mag-enjoy kayo ahihi ^.^

“Guys, magfocus kayo sa laro! Wag kayong magpapadala sa laki ng katawan nila. Daanin niyo sa bilis hangga’t maaari to avoid injuries. Iwasan niyo ring mafoul dahil minute na lang ang natitira,” narinig ni Gene na sabi ni Niche.

Tumango naman ang coach at nagkompyang ang lahat ng members ng Greyhounds bago sumabak sa last quarter. Marami na talagang alam ang babaeng minsan niyang inaway nang inaway.

Kailangan nilang manalo, para makatapat nila ang NCF sa finals. Wala pang talo ang NCF sa ngayon kaya namamayagpag ang bandera nito sa Naga City.

Tumatagaktak ang pawis nila sa court. Walang gustong magpatalo.

Another time-out was asked by the opposing team. Ano bang iniisipng mga ito? Na mahahabol ang ten-points na lamang nila sa kakatime-out at substitution? Yung mga naglalaro kanina nasa bench na at yung inilabas na players ang lalaking tao.

“Gene, ikaw dun sa main pointer nila. Wag na wag mong hahayaang makapag-three points ulit. Wag mong hayaang dumikiit ang score nila. Ikaw naman Cap, alalay lang tas pag nakatyempo, ipasa mo agad kay Jeev dahil siya ang magaling sa long range. Zyren and Harold, block the rest from going near the basket. Masyadong malalaki ang players nila kaya hanggat maaari iwasan niyo ang physical contact. Mag-ingat kayo.”

Nagkompyang na naman sila. “Fight!!”

 

 

74-56.

Nanalo sila laban sa STI.

Medyo kampante sila sa susunod na laban sa Mariners Polytechnic College pero kailangan nilang maghanda para sa susunod dito, ang Unibersidad de Santa Isabel.

“Ayos ang ginawa mo Gene!”

“Appear!”

Nagcheer ang buong Greyhounds.

Parang ewan ang mga kalaro niya sa sobrang tuwa. Tuwa rin naman siya pero mas pinili niyang maupo agad sa bench. Guarding the biggest guy of STI was not plain easy. Pero nagawa niya naman, and thanks to Niche, alam niya na ngayon kung ano ang kaya niyang gawin kahit pa ganun kadambuhala ang kalaban.

Inabot ni Gene ang hawak na bottled water ni Niche. Nahalata niya namang nagblush ito. “What?”

“W-wala.. May naalala lang ako.” She stuttered?! Himala ata.

“Ah alam ko na kung ano. Sorry ha, nasanay akong makishare ng tubig sayo.” Madalas niya kasing gawin to kahit pa labag sa loob ng dalaga. At walang saysay ang protests nito pagdating sa kanya. Upon saying that, the blush on her cheeks turned into deep shade of red. “Tomato..”

“H-ha?”

“You look like a tomato now, Niche.” Gene said that and he was amused that she gave a death glare too soon. “But you’re cute when you do that.” He sees her face soften and go back to its pinkish glow. “Bakit pala ako ang pinili mong magbantay sa higanteng poste na yun?” He hate to be this cocky pero totoo naman. Malaki lang yung lalake kanina pero hindi masyadong makilos. Halatang shooting lang ang expertise nun. Kaya hindi siya nahirapang harangin ang lahat ng galaw nito.

“Because I know you’re capable of watching over him.” Her answer was smooth and flawless but it held straight to his heart. “Even if you’re not the tallest guy in our team, it’s your speed that counts.” Totoo naman yun. Katunayan ay mas matangkad sa kanya sina Jeev at Pam.