Laura is samen met haar broer, Isaac, naar hun moeder verhuisd. Haar ouders zijn gescheiden en na een lange tijd bij haar vader te hebben gewoond, gaan ze nu bij hun moeder wonen in LA. Het onverwachte staat voor Laura haar neus zodra ze op haar nie...
'Lau, ik heb echt geen zin meer. Zijn we bijna zover om te landen?' Zeurt Isaac voor de zoveelste keer. 'Isaac, we vliegen pas net! Doe niet zo hysterisch.' Mopper ik terug. We zitten in het vliegtuig naar LA. We gaan bij onze moeder wonen. We hebben jaren na de vechtscheiding van onze ouders bij mijn vader gewoond, omdat we nog te jong waren om te verhuizen naar LA, waar mijn moeder dus woont. Ook konden we Nederland nog niet verlaten, tot de dag van vandaag.
Ik kan echt niet meer wachten, LA! Zon, warmte, strand, zee en leuke jongens! Mijn moeder woont in een Nederlands deel van LA omdat ze echt enorm slecht is in Engels. Voordeel voor ons, wij kunnen ook geen Engels. Ik ga mijn vader wel heel erg missen. Na ruim tien jaar bij je vader te hebben gewoond is het toch erg raar hem nu opeens niet meer te zien. We hebben afgesproken om vaak te facetimen, als mijn moeder het daar maar mee eens is. Ik heb een zware jeugd gehad door mijn ouders. Ze hadden super veel ruzie met geweld en woorden die ik toen nog niet aankon op zo'n jonge leeftijd. Ik was tien, Isaac was twaalf. Hun ruzies hebben veel op mij ingespeeld. Het was een wond en het is nu een litteken geworden. De meeste ruzies tussen mijn ouders kwamen door onze geldproblemen. Dat speelde ook een grote rol in mijn jeugd. Zoveel geld hadden we niet dus ik had vaak dezelfde kleren aan. Ik ben ermee gepest en ook werd ik uitgemaakt voor dingen die ik toen nog niet eens begreep zoals: "crisiskind" en "goedkope slet." Toen mijn ouders gingen scheiden kwam er veel meer geld vrij. Mijn moeder woont in een best groot huis in LA en heeft een goede baan waar ze genoeg geld mee verdiend. Mijn vader woont in een normaal huis wat goed genoeg was voor ons drie. Hij heeft zijn eigen bedrijf in motoren opgestart en het is een goed lopend bedrijf.
Ik kijk naast me. Doordat ik zo diep in gedachten was heb ik nooit opgemerkt dat Isaac in slaap was gevallen. Ik glimlach zwakjes naar hem. Isaac heeft het ook moeilijk gehad in zijn jeugd. Hij wilde mij altijd beschermen. Toen ik werd gepest wilde hij voor mij opkomen, de kinderen stoppen die mij aan het huilen kregen, maar volgens zijn vrienden was hij echt een enorm watje als hij het voor zijn kleine zusje opnam. Hij wilde geen watje zijn en liet mij vallen. Zijn, zogenaamd goede, vrienden vroegen steeds meer van hem zoals dingen stelen enzo. Als hij dit niet deed, zou één van de jongens zijn hele leven naar de klote helpen. Alles wat hem werd gevraagd, deed hij. Toen onze vader hier achter kwam, werd alles nog duizend keer erger. Nog meer ruzie, nog meer gedoe. Isaac kon er weinig aan doen, omdat hij zich zo klein voelde bij die jongens. Gelukkig is hij na twee jaar eindelijk gaan in zien dat die jongens niks hadden om zijn leven te verpesten. Hij heeft afstand genomen van ze. Door dat hij dat deed werd hij meer bedreigt met het feit dat zij zijn leven zouden verpesten, maar het deed Isaac niks meer. Hij wilde er weer voor mij zijn! Onze band is hierdoor erg sterk geworden. Alles is beter nu. Ik word al lang niet meer gepest en Isaac had geweldige vrienden, ik ook. Die hebben we nu moeten achter laten. Dat was zwaar, maar ik heb ze belooft ze eens op te zoeken en zij mij ook. Isaac en zijn vrienden hebben hetzelfde afgesproken.
'Isaac, wakker worden, we gaan zo landen' Zeg ik lief tegen Isaac om hem rustig wakker te maken. Hij opent zijn ogen. Hij kijkt me glimlachend aan. Ik glimlach terug. 'Ik heb zin om mama weer te zien.' Glimlacht hij. 'Ik ook, Isaac.' Glimlach ik terug. Dan gaan we landen. 'Welcome in LA, vasten your seatbells for landing.' Klinkt het door het vliegtuig. We doen wat ons gevraagd wordt.
We halen onze koffers van de band af. 'Waar worden onze andere spullen afgeleverd? Ik bedoel, alle andere kleren enzo...' Vraagt Isaac. 'Je bedoelt je PlayStation, heb ik gelijk?' Lach ik. Hij lacht ook en kijkt weg. 'Ja dus.' Lach ik weer. 'Die zijn al bij mama's huis afgeleverd, als het goed is.' Antwoord ik uiteindelijk. 'Ik hoop dat he-' 'Mama!' onderbreek ik hem. Hij volgt mijn blik en ziet onze moeder dan ook. Ik laat mijn koffer vallen en ren op haar af. Ze rent ook op ons af. Zodra ik dicht genoeg bij haar ben, omhels ik haar alsof het honderd jaar geleden is. Ik moet huilen van blijdschap. Isaac komt er ook bij. Samen staan we met zijn drieën in een omhelzing. 'Oh, lieverdjes van me!' Zucht ze opgelucht. Ze maakt haar los uit de omhelzing en kijkt ons één voor één aan. 'Wat zijn jullie groot en mooi geworden!' Zegt ze met een tevreden blik. Isaac en ik lachen en omhelzen haar nog eens. 'We hebben je zo erg gemist mama!' zeg ik menend. 'Ik geloof dat ik jullie nog veel meer heb gemist!' zegt ze gelukkig. Isaac en ik pakken onze koffers en samen, met zijn drieën, verlaten we het vliegveld.
Thuis aangekomen, wat nog niet voelt als thuis, zie ik al mijn andere dozen staan. Mijn moeder helpt mij met mijn spullen mee te tillen naar mijn nieuwe slaap kamer en wow, wat een prachtige kamer! Hij is al helemaal ingericht en het is prachtig! Ik zet de dozen neer en kijk met grote ogen de kamer rond.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
(Je ziet dat je naast het bed, de hoek om kunt? Daar is haar inloop kast en het punt waar de foto gemaakt is, daar staat haar bureau.)
'Wauw.' Is het enige wat ik kan uitbrengen. Mijn moeder komt blij achter me staan. 'Je hebt dit verdiend lieverd.' Zegt ze. Ik draai me om en geef haar nog eens een dikke knuffel en begin dan met het uitpakken van mijn spullen. Ik zoek mijn kledingkast. Dan zie ik een inloopkast. 'Oh ja natuurlijk, ook nog even een inloopkast erbij.' Zeg ik verbaasd tegen mezelf. Ik lach en richt mijn kast in en de rest van mijn kamer ook.
Dit was deel 1 van mijn nieuwe boek, vonden jullie het leuk?
