Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBC

Κεφάλαιο 8: Κατάθεση ψυχής

Το κεφάλαιο άλλαξε εντελώς

-Κοριτσάκι μου, άνοιξε τα μάτια σου...

Η γλυκιά φωνή της Μαρίνας έκανε τη Μαρκέλλα να ανοίξει τα μάτια της και να κοιτάξει γύρω της απορημένη. Βρισκόταν στο παιδικό της δωμάτιο, ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Δίπλα της, άγρυπνοι φρουροί, στέκονταν η Μαρίνα και ο Σπύρος. Κοίταξε απορημένη γύρω της ξανά. Το τελευταίο πράγμα που θυμόταν ήταν να καταρρέει μπροστά στο νεροχύτη του μπάνιου. 

-Θεία; Μπαμπά; έκανε απορημένη.

-Παιδί μου, επιτέλους συνήλθες... άκουσε τη Μαρίνα να λέει με ανακούφιση.

-Τι έγινε, θεία; ρώτησε χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα.

-Ο Σπύρος σε βρήκε λιπόθυμη στο μπάνιο, κοριτσάκι μου... Τι συνέβη, παιδί μου; ρώτησε με ενδιαφέρον η Μαρίνα.

-Δεν ξέρω, θεία... Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ζαλίστηκα κι έκανα εμετό... Τίποτε άλλο... Μετά, προφανώς, λιποθύμησα... απάντησε η κοπέλα.

-Μάλιστα... Μήπως έφαγες κάτι που σε πείραξε;

-Όχι, θεία... Από χτες το βράδυ δεν έχω φάει τίποτα... είπε η Μαρκέλλα κι έσκυψε το κεφάλι της.

-Γιατί, κοριτσάκι μου;

-Δεν έχω όρεξη, θεία...

-Τελευταία, δεν έχεις καθόλου όρεξη, μωρό μου... Γιατί;; Τόσο πολύ σε πείραξε ο χωρισμός σου με αυτόν τον καραγκιόζη;;; ρώτησε η Μαρίνα προσπαθώντας να βγάλει άκρη.

-Θεία, σε παρακαλώ, δε θέλω να μιλήσω για τον Ιγνάτσιο αυτή τη στιγμή... Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να μιλάω γι' αυτόν...

-Τι σου έκανε, Μαρκέλλα;; Ακόμα να μου πεις...

-Θεία, δεν είναι της παρούσης... Σε παρακαλώ...

-Καλά, παιδί μου... Αααα... Βρήκα αυτό το σημείωμα για σένα στην κουζίνα... Είναι από τον Τζιανλούκα... της είπε η Μαρίνα και, αφού άφησε ένα τρυφερό φιλί στα μαλλιά της ανιψιάς της, βγήκε από το δωμάτιο μαζί με τον άντρα της.

Η Μαρκέλλα πήρε στα χέρια της το σημείωμα και το άνοιξε νιώθοντας την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Έσφιξε το χαρτάκι πάνω της προσπαθώντας να ηρεμήσει τους χτύπους της καρδιάς της. Με χέρια που έτρεμαν, ξεδίπλωσε το χαρτάκι. Ο γραφικός χαρακτήρας του αγαπημένου της βελουδένιου ξεπρόβαλε μπροστά στα μάτια της. 

"Bambina mia, ξέρω ότι σε έχω πληγώσει πολύ με τη στάση μου... Δεν ήθελα να σε πληγώσω... Μισώ τον εαυτό μου που σε έχω κάνει να κλαις... Ο Ιγνάτσιο είναι φίλος μου και βασανίστηκα καιρό μέχρι να πάρω την απόφαση να στα πω όλα... Ένιωθα ότι με το να σου μιλήσω πρόδιδα εκείνον... Με το να σωπάσω, πρόδιδα εσένα... Συγχώρεσέ με, καρδούλα μου... Σ' αγαπώ πολύ και δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου...