Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBC

Κεφάλαιο 26: Ζόρι

-Τελειώσαμε, Τζιανλούκα...

Η φράση της μαχαιριά στην καρδιά του. Το σκληρό της βλέμμα γροθιά στο στομάχι του. Τα θλιμμένα της μάτια φωτιά που τον έκαιγε... Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. Την πλησίασε. Πέρασε τα χέρια του γύρω από τα μπράτσα της. Την ένιωσε να ανατριχιάζει.

-Εμείς οι δύο δε θα τελειώσουμε ποτέ, μωρό μου... Σε φίλησα, σε άγγιξα, σε έκανα δική μου, πώς μπορείς να λες ότι τελείωσαμε;;; την ρώτησε ακουμπώντας τον λαιμό της με τα χείλη του.

Εκείνη ανάσανε με δυσκολία. Το άγγιγμά του την επηρέαζε, της προκαλούσε ένα γλυκό μούδιασμα σε όλο της το κορμί, την έκανε να χάνει τα λογικά της... Δεν έπρεπε να υποκύψει... Έπρεπε να φανεί δυνατή και να τον διώξει... Την είχε προδώσει...

-Τελείωσαμε από τη στιγμή που τα χείλη σου ακούμπησαν τα χείλη κάποιας άλλης... του είπε με δυσκολία.

Ο Τζιανλούκα αγνόησε τα λόγια της και συνέχισε να φιλάει το απαλό δέρμα του λαιμού της. Την ένιωσε να ανατριχιάζει και να τραντάζεται ελαφρά στο άγγιγμά του. Επιτάχυνε τον ρυθμό του ενώ, παράλληλα, τα χέρια του άρχισαν να χαϊδεύουν τα μπράτσα της, αργά και αισθησιακά...

-Ti amo... της ψιθύρισε απαλά.

Η Μαρκέλλα προς στιγμήν αφέθηκε, καθώς ένιωθε τα χείλη του να ανεβαίνουν προς τα πάνω και να ακουμπάνε απαλά τα χείλη της. Αναστέναξε, δίνοντάς του την ευκαιρία να βαθύνει το φιλί του.

-Ti amo bambina... της ψιθύρισε ξανά.

Η εικόνα του να φιλιέται με μιαν άλλη, να ακουμπάει τα χείλη της τρυφερά, όρμησε ξανά στο μυαλό της. Με όση λογική της είχε απομείνει, τον έσπρωξε κι έμεινε να τον κοιτάζει ξέπνοη.

-Φύγε... του είπε με σβησμένη φωνή.

Εκείνος την κοίταξε μέσα σ' αυτά τα μεγάλα όμορφα μάτια της. Η απογοήτευση, η ζήλια και ο θυμός είχαν θρονιαστεί εκεί και δεν έλεγαν να φύγουν... Πόνεσε. Έκανε τα πάντα για να τον συγχωρέσει όταν της απέκρυψε την αλήθεια και, πιθανόν, αν δεν υπήρχε αυτό το παιδί μέσα στην κοιλιά της, να μην τον συγχωρούσε ποτέ... Να μην τον καλούσε ποτέ κοντά της... την πλησίασε ξανά κι ακούμπησε τρυφερά το μάγουλό της. Έπρεπε να της δείξει ότι αυτή η γυναίκα που τον φίλησε με το έτσι θέλω δε σήμαινε τίποτα για εκείνον...

-Καρδιά μου, δε γίνεται να φύγω... Μέσα στην κοιλιά σου έχεις το παιδί μου, πώς μπορείς να μου ζητάς να φύγω, να με διώχνεις μακριά σου;;; την ρώτησε μετά από λίγο.