Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBC

Κεφάλαιο 33: Άρνηση

-Μαρκέλλα!!! Μαρκέλλα, πρόσεχε!!! φώναξε έντρομη η Ευαγγελία στη Μαρκέλλα καθώς είδε ένα αμάξι να χτυπάει με δύναμη τη φίλη της και, στη συνέχεια, να την ξαπλώνει άγαρμπα στο έδαφος.

Έτρεξε αμέσως κοντά της χωρίς χρονοτριβές, όπως και ο οδηγός του αυτοκινήτου που χτύπησε άθελά του το κορίτσι.

-Πρέπει να καλέσουμε ασθενοφόρο... άκουσε τον άντρα να λέει.

Ένευσε καταφατικά νιώθοντας την καρδιά της να χτυπάει δυνατά από τον φόβο, καθώς είδε το αίμα της φίλης της να ρέει άφθονο, κυρίως ανάμεσα στα πόδια της. Πισωπάτησε ταραγμένη μ' αποτέλεσμα να ακουμπήσει σ' ένα σκληρό στέρνο.

-Είναι καλά;;; άκουσε μια αντρική φωνή να ρωτάει με αγωνία στα ιταλικά.

Έστρεψε το σώμα της και τον κοίταξε. Το βλέμμα της σκλήρυνε και το χέρι της σηκώθηκε αστραπιαία χτυπώντας με δύναμη το αξύριστο μάγουλό του.

-Την βλέπεις να είναι καλά;;; Αιμορραγεί, ηλίθιε!!! Κι όλο αυτό εξαιτίας σου!!!! Που εμφανίστηκες μπροστά της μετά από δύο μήνες λες και δεν έχει συμβεί τίποτα απολύτως!!! Πόσο θράσος παίζει να έχεις, Ιγνάτσιο;;; Αντί να εξαφανιστείς από τη ζωή της μετά από όσα της έχεις κάνει, την ταράζεις ξανά!!!! του είπε έξαλλη.

-Ευαγγελία... Την αγαπάω...

-Σκάσε!!! Δεν ξέρεις να αγαπάς!!!  Αν την αγαπούσες, δε θα πηδιόσουν με μια από τις κολλητές της! τον έκοψε η κοπέλα θυμωμένη.

-Ευαγγελία... Πρέπει να την πάμε στο νοσοκομείο... Αιμορραγεί... είπε φοβισμένος ο Ίνια βλέποντας το αίμα να βάφει κόκκινο το μπλε τζιν της Μαρκέλλας.

-Κάλεσα ήδη ασθενοφόρο!

-Καλύτερα να την πάω εγώ...

-Ούτε που να το σκέφτεσαι!! Δεν αφήνω ξανά τη Μαρκέλλα στα χέρια σου!!!

-Ευαγγελία, άκουσέ με... Υπάρχει κυκλοφοριακή συμφόρηση αυτή την ώρα της ημέρας στη Ρώμη... Το ασθενοφόρο θα αργήσει να έρθει... Πίστεψέ με... Είναι καλύτερα να την πάω εγώ...

 Η Ευαγγελία ένευσε καταφατικά νικημένη. Στα αυτιά της ηχούσαν οι κόρνες των αυτοκινήτων λόγω της αυξημένης κίνησης στους δρόμους της ιταλικής πρωτεύουσας. Έπρεπε να κάνει το καλύτερο για την κολλητή της αλλά και το για το αγέννητο παιδί που κουβαλούσε στην κοιλιά της. Ήξερε πως αυτό το μωρό της έδωσε ξανά τη θέλησή της για ζωή. Ο Ιγνάτσιο, βλέποντας το θετικό κούνημα του κεφαλιού της, πλησίασε την αιμόφυρτη και σχεδόν αναίσθητη Μαρκέλλα και την σήκωσε στα χέρια του.