Κεφάλαιο 10: Κεραυνός εν αιθρία

245 37 67
                                    

Το κεφάλαιο άλλαξε εντελώς

Ο Τζιανλούκα πρόσφερε την κούπα με τον καφέ στον Πιέρο, αγνοώντας τον πόνο που του προκαλούσαν τα χτυπήματα του Ιγνάτσιο. Στο πρόσωπό του ήταν φανερή η αγωνία και η ανησυχία του. Πώς ήταν η Μαρκέλλα; Είχε διαβάσει το σημειωμά του; Γιατί δεν έδινε σημεία ζωής;

-Τζιαν, είσαι σίγουρος ότι είσαι εντάξει;

Η φωνή του Πιέρο τον έκανε να αναπηδήσει από τη θέση του. Γύρισε και τον κοίταξε. Η απορία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.

-Μια χαρά είμαι, Πιέρο... Επιφανειακά τραύματα είναι...είπε αναστενάζοντας ο Τζιανλούκα.

-Γιατί νομίζω ότι ο αναστεναγμός σου σχετίζεται με κάτι άλλο κι όχι με τον Ιγνάτσιο; Ρώτησε ξανά ο Πιέρο.

Ο Τζιανλούκα αναστέναξε ξανά. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του και προχώρησε προς το παράθυρο. Η σκέψη του ήταν ολοκληρωτικά στη Μαρκέλλα. Δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτε άλλο. Αν μπορούσε, θα έπαιρνε το πρώτο αεροπλάνο και θα έτρεχε ξανά κοντά της... Αλλά εκείνη είχε επιλέξει να μείνει μόνη της... Γύρισε και κοίταξε τον Πιέρο που συνέχιζε να τον κοιτάει απορημένος.

-Το τελευταίο πράγμα που με απασχολεί είναι ο Ιγνάτσιο... Το μόνο που με απασχολεί αυτή τη στιγμή είναι η μεταξένια μου... απάντησε.

Ο Πιέρο δεν απάντησε. Τον κοίταξε και τον χτύπησε με κατανόηση στον ώμο. Ο Τζιανλούκα υπέφερε... Ίσα που πρόλαβε να γευτεί την ευτυχία κατακτώντας το κορμί της Μαρκέλλας... Και μέσα σε μια στιγμή όλα χάθηκαν...

-------------------

Ρώμη - Δεκέμβριος 2016 - Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα...

Ο Τζιανλούκα άνοιξε τα μάτια του και κοίταξε την πλευρά της Μαρκέλλας στο κρεβάτι που ήταν άδεια. Απόρησε. Σηκώθηκε από το κρεβάτι και προχώρησε προς το σαλόνι, αφού πρώτα τύλιξε ένα σεντόνι γύρω από το γυμνό του σώμα. Την έψαξε με τα μάτια του. Την είδε να κάθεται στο πάτωμα και να κλαίει με λυγμούς. Έτρεξε αμέσως κοντά.της θορυβημένος.

-Μωρό μου; Τι συμβαίνει; Γιατί κλαις;;; την ρώτησε με αγωνία.

Εκείνη γύρισε και τον κοίταξε. Ήταν τόσο όμορφος. Είχε τυλίξει το σεντόνι γύρω από το γυμνό του σώμα. Έμοιαζε σαν αρχαίος Έλληνας θεός. Ένιωσε την καρδιά της να κλωτσάει στο στήθος της. Ήταν πέρα για πέρα ερωτευμένη μαζί του... Χωρίς να το σκεφτεί καθόλου, αναζήτησε καταφύγιο στη γνώριμη αγκαλιά του, αφήνοντας το κορμί της να ξεσπάσει όλη την ένταση που είχε συσσωρεύσει.

Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBCDonde viven las historias. Descúbrelo ahora