Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBC

Κεφάλαιο 16: Κρυφές ευαισθησίες

Το κεφάλαιο άλλαξε εντελώς

Ρώμη - Νοέμβριος 2016 - Fontana di Trevi

Ο Ιγνάτσιο έμεινε να κοιτάζει τον Τζιανλούκα να απομακρύνεται έχοντας στην αγκαλιά του τη Μαρκέλλα. Πρόλαβε να δει την κοπέλα να του ρίχνει μια τελευταία ματιά. Μια ματιά γεμάτη παράπονο κι απογοήτευση. Ο θυμός και η ζήλια του κόπασαν μεμιάς. Χριστέ μου, τι είχε κάνει;;; Πώς τόλμησε να σηκώσει χέρι πάνω στην κοπέλα με την οποία ήταν ερωτευμένος;;; Γιατί, ναι... Την είχε ερωτευτεί... Κι ας είχαν ξεκινήσει όλα από καπρίτσιο... Στο τέλος την ερωτεύτηκε...

-Μαρκέλλα... ψιθύρισε κι έκανε ένα βήμα για να την πλησιάσει.

Ένιωσε ένα χέρι να τον σταματά. Γύρισε και είδε τον Πιέρο να τον κοιτάει έντονα.

-Δε νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να τρέξεις από πίσω τους... Ο Τζιαν είναι έξαλλος μαζί σου και θα πιαστείτε στα χέρια... τον άκουσε να του λέει.

Ο Ιγνάτσιο έγνεψε καταφατικά. Κάθισε στο παγκάκι και ξεφύσηξε στεναχωρημένος.

-Πώς το έκανα αυτό;;; ρώτησε τον Πιέρο.

Ο Πιέρο τον πλησίασε και κάθισε κοντά του στο παγκάκι. Τον κοίταξε. Η μετάνοια και η ντροπή ήταν διάχυτες στο βλέμμα του.

-Η ζήλια, κολλητέ, είναι δηλητήριο για μια σχέση... Εισχωρεί σε αυτήν και την καταστρέφει σιγά - σιγά... Κυρίως όταν είναι παθολογική...απάντησε ο Πιέρο.

-Ζήλεψα ναι... Δεν μπορώ να την βλέπω με άλλον...

-Μα αυτός ο άλλος είναι ο καλύτερός σου φίλος, Ίνια... Που ξέρεις ότι ποτέ δε θα κοιτάξει διαφορετικά την κοπέλα σου... είπε με σιγουριά ο Πιέρο ενώ μέσα του ήξερε ότι αυτό ήταν ψέμα, μια και γνώριζε την αγάπη του Τζιανλούκα για τη Μαρκέλλα.

-Το ξέρω, Πιέρο...

-Μη βάζεις τη ζήλια σου πάνω από τα συναισθήματά σου για εκείνην, Ίνια... Η Μαρκέλλα δε σου έδωσε ποτε το.δικαίωμα να αμφιβάλλεις για εκείνην... Σου είναι απόλυτα πιστή... Το ξέρεις καλύτερα από μένα αυτό... Όπως επίσης ξέρεις ότι ο Τζιαν είναι ο καλύτερός της φίλος... Υπήρχε πριν από σένα στη ζωή της... Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να αποκοπεί από εκείνον... Είναι σαν αδερφός της...