Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBC

Κεφάλαιο 22: Έκρηξη

Ρώμη – Νοέμβριος 2016 - Διαμέρισμα Μαρκέλλας

-Bambina... Δεν αντέχω άλλο... Δε μου φτάνει μόνο ένα φιλί... Σε θέλω... της ψιθύρισε ο Τζιανλούκα πάνω στα χείλη της.

Τα λόγια του φωτιά στο ήδη πυρωμένο κορμί της. Ξεροκατάπιε. Ήξερε πολύ καλά τι εννοούσε... Το μυαλό της άρχισε να ξεστρατίζει σε πονηρά κι επικίνδυνα μονοπάτια...

-Bambina, ti amo... Θέλω τόσο πολύ να σου κάνω έρωτα... τον άκουσε να της λέει μέσα από τα παθιασμένα φιλιά που της έδινε.

Η τρυφερή, αλλά γεμάτη πάθος, δήλωσή του την έκανε να τραβηχτεί απότομα από την αγκαλιά του. Από ένα φιλί ξεκίνησαν κι είχαν καταλήξει να χαϊδολογιούνται στο σαλόνι του διαμερίσματός της, έτοιμοι να παραδοθούν ολοκληρωτικά ο ένας στον άλλον. Του γύρισε την πλάτη της και κατευθύνθηκε προς το παράθυρο. Όσο ήταν κοντά του, δεν μπορούσε να σκεφτεί λογικά. Το άρωμα που ανέδινε το  αρρενωπό κορμί του την τρέλαινε...

-Τζιαν... Πρέπει να φύγεις... του είπε γεμάτη αμηχανία.

Εκείνος την πλησίασε και την αγκάλιασε από τους ώμους. Βύθισε τα χείλη του στο σβέρκο της. Ένιωσε το απαλό δέρμα της να ανατριχιάζει από το άγγιγμά του. 

-Είσαι σίγουρη;;; της ψιθύρισε αφήνοντας απαλά φιλιά στο σβέρκο της.

-Ναι... είπε με κόπο εκείνη.

Την γύρισε προς το μέρος του και την κοίταξε. Τα μάγουλά της είχαν πάρει μια κόκκινη απόχρωση, σημάδι πως ήταν φανερά αμήχανη. Πάντα αυτό έκανε όταν ένιωθε άβολα. Κοκκίνιζε και δάγκωνε το κάτω χείλος της νευρικά.

-Εγώ νομίζω πως δεν είσαι τόσο σίγουρη... της είπε χαϊδεύοντας το γυμνό δέρμα του λαιμού της και κοιτάζοντάς την με πόθο.

-Τζιαν, εγώ...

-Σςςς... Μην πεις τίποτε άλλο... Bambina mia...

Προτού η κοπέλα αντιδράσει, τα χείλη του Τζιανλούκα προσγειώθηκαν πάνω στα δικά της με μια ένταση απίστευτη. Το κορμί του εδώ και χρόνια την αναζητούσε... Δεν μπορούσε να κάνει σχέση με άλλη γυναίκα, δεν μπορούσε να κάνει έρωτα σε άλλη γυναίκα... Η Μαρκέλλα στοίχειωνε συνεχώς τα όνειρά του... Μόνο αυτήν αναζητούσε το κορμί του... Αυτήν και καμία άλλη... Με το πάθος του να τον οδηγεί και τη λογική να τον έχει εγκαταλείψει εδώ και ώρα, την σήκωσε στην αγκαλιά του και την μετέφερε στην κρεβατοκάμαρά της. Την εναπόθεσε απαλά στο κρεβάτι και, χωρίς να σταματήσει να την φιλάει, της αφαίρεσε την μπλούζα και το παντελόνι. Τα χείλη του άφησαν τα δικά της, για μια στιγμή, και κατευθύνθηκανστο λαιμό και το υπόλοιπο κορμί της. Ήξερε πως δε θα υπήρχε επιστροφή μετά από αυτό αλλά δεν μπορούσε να βάζει άλλο φρένο στην πονεμένη του καρδιά...