Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBC

Κεφάλαιο 18: Παίζει ο έρωτας...

Ρώμη - Νοέμβριος 2016 - Διαμέρισμα Μαρκέλλας

-Ti amo... είπε ο Ιγνάτσιο στη Μαρκέλλα που εξακολοθούσε να του έχει γυρισμένη την πλάτη, και κάνοντας μεταβολή, έφυγε.

Σιωπή ακολούθησε τη φυγή του. Μια σιωπή άβολη. Μια σιωπή άβολη που έκανε την καρδιά του Τζιανλούκα να πονάει. Ήξερε πολύ καλά τον κολλητό του. Δεν είχε πει ποτέ σε καμία ότι την αγαπούσε. Ούτε καν για να την ρίξει στο κρεβάτι. Μάλλον ήταν όντως ερωτευμένος με τη Μαρκέλλα. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, τότε για άλλη μια φορά έπρεπε να κάνει πίσω...

Έστρεψε το βλέμμα του προς την αγαπημένη του. Εξακολουθούσε να έχει την πλάτη της γυρισμένη και το βλέμμα της καρφωμένο στο παράθυρο. Την πλησίασε. Ακούμπησε το χέρι του απαλά στον ώμο της.

-Έφυγε; την άκουσε να τον ρωτάει.

-Si... της απάντησε.

-Ευτυχώς... απάντησε ξερά εκείνη.

-Είσαι καλύτερα; την ρώτησε με αγωνία.

Η κοπέλα αναστέναξε και γύρισε προς το μέρος του. Είδε την αγωνία και το ενδιαφέρον να καθρεφτίζονται στα όμορφα μάτια του. Σήκωσε το χέρι της και του χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο.

-Si... Μην ανησυχείς, βελουδένιε μου...

-Τι θα κάνεις;; την ρώτησε με κομμένη την ανάσα.

-Δεν ξέρω...

-Θα επιστρέψεις κοντά του;;; έκανε την ερώτηση που τον έκαιγε.

Η Μαρκέλλα άνοιξε το στόμα της για να μιλήσει αλλά ήχος δε βγήκε από μέσα. Χαμήλωσε το βλέμμα της. Η αλήθεια ήταν ότι δεν ήξερε τι θα έκανε από εδώ και πέρα. Δεν ήξερε τι να νιώσει, τι να αισθανθεί, τι να πράξει...

-Τζιαν...

-Πες μου... Θα επιστρέψεις κοντά του;;; ξαναρώτησε με περισσότερη ένταση.

Καμία απάντηση. Ένιωσε τον θυμό και την ζήλια να τον πνίγουν. Τώρα που είχε γευτεί τα χείλη της, τώρα που την είχε αγγίξει,.δεν ανεχόταν να την αγγίξει κάποιος άλλος. Ούτε καν ο καλύτερός του φίλος. Χωρίς δεύτερη σκέψη,.την πλησίασε και την άρπαξε από τα μπράτσα.

-Απάντησέ μου, που να πάρει!!! Θα επιστρέψεις κοντά του;;; απαίτησε να μάθει ταρακουνώντας την.

Και χωρίς να περιμένει απάντηση κόλλησε τα χείλη του πάνω στα δικά της σ' ένα φιλί άγριο κι απαιτητικό που διέγειρε τις αισθήσεις τους.