Το κορίτσι του φίλου μου_AUBGRBC

Κεφάλαιο 1: Ξανά...

Ρώμη - Δεκέμβριος 2016

-Σ' αγαπώ... είπε εκείνος.

-Κι εγώ, σ' αγαπάω... είπε εκείνη.

Τα χείλη τους ενώθηκαν στη στιγμή και τα χέρια τους μπλέχτηκαν πίσω από τις πλάτες τους. Εκείνη αφέθηκε στα χέρια του. Το φιλί του έκανε το σώμα της να ξυπνήσει για πρώτη φορά. Με έκπληξη διαπίστωσε ότι το κορμί της ανταποκρινόταν στα φιλιά και τα χάδια του... Ξαφνικά, ένιωσε να πέφτει κάπου μαλακά. Ένιωσε τα χέρια του να της αφαιρούν την μπλούζα και, στη συνέχεια, το παντελόνι. Τα χείλη του άφησαν τα δικά της και κατευθύνθηκαν στο λαιμό και το υπόλοιπο κορμί της. Σε λίγο, ήταν γυμνή κάτω από το γυμνό σώμα του, έτοιμη να του παραδοθεί.

-Σ' αγαπώ... της είπε ξέπνοος.

-Κι εγώ... απάντησε εκείνη.

Τα δύο κορμιά ενώθηκαν σε ένα ρυθμό που συμβόλιζε την αρχή της αγάπης τους...
-------------------------
Βόλος - Δεκέμβριος 2016 - Παραμονή Πρωτοχρονιάς

-Αυτή η αγάπη, μας τελείωσε... Κρίμα που ήρθαν έτσι τα πράγματα... Καλή χρονιά, βελουδένιε μου... είπε η Μαρκέλλα αναπολώντας τη μία και μοναδική φορά που ένιωσε πραγματικά ευτυχισμένη.

Ακριβώς λίγες ώρες πριν έρθει το τέλος της αγάπης τους.

-Καλή χρονιά, ψυχή μου... άκουσε μια βελουδένια φωνή να της λέει.

Ένιωσε το σώμα να παγώνει. Δεν μπορεί... Δεν ήταν δυνατόν... Γύρισε το σώμα της και τον είδε. Ήταν μπροστά της ολοζώντανος. Τα πράσινα μάτια του την κοίταζαν με λατρεία. Το όμορφο πρόσωπό του το πλαισίωνε ένα ελαφρύ μούσι λίγων ημερών που τον έκαναν να φαίνεται πιο αρρενωπός, πιο σέξι... Ένιωσε τη  καρδιά της να χάνει έναν χτύπο στη θέα του...

-Εσύ... κατάφερε να ψελλίσει.

-Ναι, καρδιά μου... Εγώ...

-Πες μου ότι δε βλέπω όνειρο... είπε η κοπέλα μη πιστεύοντας στα μάτια της.

-Όχι, μωρό μου... Δε βλέπεις όνειρο... Εγώ είμαι... της είπε εκείνος.

-Πώς βρέθηκες εδώ; Δεν έπρεπε να ήσουν στο Αμπρούτσο; ρώτησε απορημένη η Μαρκέλλα τον Τζιανλούκα.

-Όχι, μάτια μου... Εδώ έπρεπε να βρίσκομαι... Εδώ κοντά σου...

-Τζιαν, σε παρακαλώ...

-Σςςςς... της είπε εκείνος ακουμπώντας το δάκτυλό του στα σαρκώδη χείλη της.

Εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα της. Όχι από ενοχή για τα σκληρά λόγια που του είπε... Αλλά για να μην φανεί στα μάτια της πως η απόφασή της να φύγει μακριά του την πονούσε όσο τίποτε άλλο... Ο Τζιανλούκα σήκωσε το χέρι του και της χάιδεψε τρυφερά το μάγουλο. Της ανασήκωσε το πηγούνι. Τα μάτια του καρφώθηκαν στα ζουμερά χείλη της. Πόσο λαχταρούσε να τα φιλήσει ξανά... Πλησίασε το πρόσωπό του στο δικό της. Ένιωσε την ανάσα της να τον καίει. Το σώμα του άρχισε να ξυπνάει και να την αποζητάει σαν τρελό. Χάιδεψε απαλά το δέρμα του γυμνού της ώμου κι εκείνη ανατρίχιασε.

-Τζιαν... Πρέπει να φύγεις... του είπε ξέπνοη καθώς το χάδι του γινόταν όλο και πιο αισθησιακό.

-Είσαι σίγουρη; την ρώτησε ακουμπώντας ελαφρά τα χείλη της.

Η κοπέλα άνοιξε το στόμα της να μιλήσει αλλά δεν κατόρθωσε να αρθρώσει λέξη. Αντ' αυτού, ένιωσε τα χείλη του Τζιανλούκα να προσγειώνονται πάνω στα δικά της με μια ένταση απίστευτη. Την τράβηξε απαλά πιο κοντά στο σώμα του και αγκάλιασε με τα χέρια του την πλάτη της. Χάιδεψε απαλά το δέρμα της πλάτης κι εκείνη ανατρίχιασε. Μια ζεστασιά και μια αγαλλίαση να απλώνεται σε όλο της το κορμί. Το φιλί του, τρυφερό και γλυκό, της ξυπνούσε όμορφα συναισθήματα και ένα γλυκό μούδιασμα. Ένα μούδιασμα που ένιωθε κάθε φορά που την άγγιζε... Κι ας την πρόδωσε... Μόλις ένιωσε τα χέρια του να αγγίζουν το δέρμα της πλάτης της, ανατρίχιασε... Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει σε ξέφρενους ρυθμούς...

Τα χείλη του Τζιανλούκα συνέχισαν να αφήνουν φωτιά πλανω στα χείλη της. Τα χέρια του φυλάκισαν το πρόσωπό της καθώς τα χείλη του γεύονταν τα δικά της. Ήταν τόσο γλυκιά η αίσθηση των χειλιών του πάνω στα δικά της. Αν μπορούσε θα σταματούσε το χρόνο για να μην την αποχωριστεί ποτέ...

Η Μαρκέλλα, για άλλη μια φορά, ένιωσε να μουδιάζει ολόκληρη. Τα πόδια της παρέλυσαν. Ήθελε να μείνει για πάντα στην αγκαλιά του. Τύλιξε δειλά τα χέρια της γύρω από το λαιμό του Τζιανλούκα και αφέθηκε στο φιλί του. Κάθε ίχνος θυμού και πίκρας που ένιωθε για εκείνον εξαφανίστηκε με μιας...

-Ti amo, amore mio... Ti amo... της είπε εκείνος μέσα από τα φιλιά τους και πλησίασε το σώμα του πιο κοντά στο δικό της.

Η Μαρκέλλα, ξυπνώντας από τον προσωρινό λήθαργο στον οποίο είχε βυθιστεί, άρχισε να τον σπρώχνει για να ξεφύγει αλλά ήταν μάταιο... Τα χέρια του που ταξίδευαν σε όλο της το κορμί, της προκαλούσαν πολλαπλά ρίγη. Τα χείλη του που άφηναν φωτιά πάνω στα δικά της έκαναν το κορμί της να τον αποζητάει σαν τρελό χωρίς καμία τύψη, χωρίς κανέναν ενδοιασμό... Σε κάποια στιγμή, ένιωσε να πέφτει κάπου απαλά. Χωρίς να το καταλάβει, τύλιξε τα χέρια της γύρω από τα χέρια του ο οποίος συνέχιζε να αφήνει φωτιά πάνω στα χείλη της αλλά και στο υπόλοιπο κορμί της... Ένιωσε τα χέρια του Τζιανλούκα να της αφαιρούν το φόρεμα που φορούσε και τα χείλη του να χαϊδεύουν το λαιμό και το στήθος της. Ένιωσε μια θέρμη να απλώνεται στο κορμί της και μια ζεστασιά να διαποτίζει κάθε πόρο του κορμιού της. Είχε πλέον παραδοθεί...

Εκείνος, βλέποντας την παράδοσή της, πήρε θέση από πάνω της. Την κοίταξε μέσα στα μάτια σαν να ζητούσε την έγκρισή της.

-Ti amo... της είπε προτού σκεπάσει το σώμα της με το δικό του...

Παίδες μου αγαπημένοι, σας χαιρετώ... Τι μου κάνετε??? Λοιπον, όπως βλέπετε, το πρώτο κεφάλαιο από Το κορίτσι του φίλου μου έχει ανέβει και είναι άκρως διαφορετικό από το προηγούμενο... ελπίζω να σας αρέσει..Περιμένω τις ψήφους και τα σχόλιά σας...

Σας αφήνω να διαβάσετε το κεφάλαιο παρέα με το τραγούδι "Ξανά" του Σάκη Ρουβά.

Φιλάκια,
Ντέμυ