Κεφάλαιο 5

534 53 6
                                    

 ΙΩΑΝΝΑΣ POV

  Αφού ψωνίσαμε ο,τι χρειαζόμασταν στο κατάστημα της κυρίας Κατερίνας,  κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι μας. Συναντήσαμε τον Αντώνη, τον αδερφό του Πάνου. Είναι μπορώ να πω η συμπάθειά μου σε αυτό το χωριό,  γιατί είναι πάντα πολύ ευγενικός μαζί μου, αντίθετα με την την υπόλοιπη οικογένειά του.

       Είναι ο μόνος με τον οποίο μιλάω εδώ πέρα. Με τον Αντώνη μιλάμε στο τηλέφωνο σχεδόν καθημερινά και αν και βρισκόμαστε μια φορά το χρόνο,  κάνουμε πολύ καλή παρέα ο ένας στον άλλο. Αν και λίγο κοινότοπο, είναι ο αδερφός που εξ αίματος τουλάχιστον, δεν είχα ποτέ.

    Πάρκαρε το αμάξι του μπροστά μας και κατέβηκε αστραπιαία.

  -  " Ιωάννα !!" είπε κατενθουσιασμένος. " Ποτέ ήρθες ; ".  Κάλυψε τρέχοντας την απόσταση μεταξύ μας και με αγκάλιασε τόσο σφιχτά που πήγα να σκάσω. Η Δήμητρα ήταν πίσω από τον Αντώνη και είχε μείνει κάγκελο με την ξαφνική μας επανένωση. Άρχισε να κουνάει τα χέρια της και να μου κάνει νοήματα λέγοντας μου πως είναι πολύ ωραίος. Της έκανα νόημα ότι δεν έτρεχε τίποτα μεταξύ μας και νομίζω πως δεν κατάλαβε τίποτα.

  -  "Ρεε θα με πνίξεις !! " είπα προσπαθώντας να ξεφύγω.

  -  "Υπερβαλειιιις " είπε και με άφησε από την αγκαλιά του. Μόνο τότε συνειδητοποίησε την παρουσία της Δήμητρας που στεκόταν σύξυλη λίγο πιο πέρα.

" Εμ... μάλλον θα πρέπει να σου εξηγήσω σωστά ; " της είπε και εκείνη σταύρωσε τα χέρια της,  άλλαξε το βάρος στα πόδια της και έγνεψε, μάλλον λίγο ενοχλημένη.

    -   " Νομίζω έχεις βγάλει λάθος συμπεράσματα. " είπε και την κοίταξε με τα αμυγδαλωτά, καστανά ματιά του. " Λοιποον, βγάλε αυτό που σκέφτεσαι από το μυαλό σου τώρα. Δεν τα έχουμε εντάξει ; " της είπε όταν εκείνη τον κοίταξε με ειρωνεία. "Δεν παίζει τίποτα μεταξύ μας. Απλά είναι μια πάρα πολύ καλή μου φίλη. Έλα τώρα έχω να την δω ένα χρόνο. Τι αντίδραση περίμενες να είχα ; Βοήθησε με ρε Γιάννα... "

  -  "Ε-έχει δίκιο" είπα τραυλίζοντας άθελά μου. "Δήμητρα μην φρικάρεις γαμώτο. Είμαστε απλά φίλοι, ρε σύνελθε !!"

  -  " Καλά ρε, καλά σας πιστεύω.  Μην με φάτε κι όλας... " φώναξε η Δήμητρα και σήκωσε ψηλά τα χέρια της, για να δείξει την αθωότητά της.

Μέχρι το τέλοςWhere stories live. Discover now