Μέχρι το τέλος

Κεφάλαιο 32

ΙΩΑΝΝΑΣ POV

      Άνοιξα την πόρτα του μπάνιου και βγήκα έξω. Πριν καν προλάβω να πατήσω το πόδι μου στο ξύλινο πάτωμα του διαδρόμου, ένα στιβαρό σώμα με είχε παγιδέψει. Ο Κώστας με είχε κολλήσει στον τοίχο και είχε ήδη αρχίσει να με φιλά βίαια. Οι λέξεις από το στόμα μου έβγαιναν βραχνές, καθώς προσπαθούσα να πάρω ανάσα και να μιλήσω.

      Ο Κώστας μάλλον κατάλαβε τι συνέβαινε και σταμάτησε να με φιλάει στο στόμα. Κατέβηκε όμως και με φίλησε παθιασμένα στο λαιμό. Το ένα φιλί διαδεχόταν το άλλο και εγώ δυσκολευόμουν όλο και περισσότερο να ανασάνω.

     -  "Κώστα" είπα αφήνοντας έναν αναστεναγμό.

      -  "Μμμ..." ακούστηκε να μουγκρίζει ο Κώστας.

       -  "Κώστα" είπα στεγνά αυτή τη φορά. Δεν ήρθε απάντηση ποτέ, κι έτσι αναγκάστηκα να ξανά φωνάξω το όνομα του  :  "Βρε Κώσταα!! "

    -  "Έλα Ιωάννα μου" ακούστηκε η γλυκιά αλλά ταυτόχρονα ειρωνική φωνή του Κώστα.

    -  "Έχω περίοδο" είπα και ο Κώστας έκανε μια στενοχωρημένη γκριμάτσα.

      -  "Και τώρα μου το λες ρε μωρό μου; "  είπε με αγανάκτηση.

       -  "Αφού τώρα μου ήρθε. Πωω... Μαζόχας" είπα γελώντας και αφήνοντας των άναυδο.

       -  "Τι μαζόχας ρε γαμώτο; Ξέρεις καν τι σημαίνει αυτό;" ρώτησε γελώντας και γαργαλώντας με αδιάκοπα.

      Η ώρα περνούσε κι άλλο, μέχρι που ο Κώστας με στρίμωξε σε μια γωνιά προσπαθώντας να με γαργαλήσει κι άλλο. Του έκανα νόημα να σταματήσει.

      -  "Τι έχεις; " ρώτησε γέρνοντας γλυκά το κεφάλι του. Αυτό, θα μπορούσε να είναι ένα καθημερινό, πανέμορφο όνειρο.

       -  "Νύσταξα" είπα πιο ναζιάρικα από όσο συνήθιζα.

        -  "Χμ, γιατί νύσταξα το μωράκι μου; Για να δουμε; Ε,ναι με το δίκιο σου...  Είναι ήδη τρεις και είκοσι"  είπε χτυπώντας το ρολόι του, αναδυκνίοντας την αόρατη φινέτσα του.

       -  "Πάμε για ύπνο; " είπε και μου έκλεισε το μάτι.

        -  "Ναιιι" φώναξα σαν μικρό παιδί,που μόλις του ανακοίνωσαν πως θα πήγαινε εκδρομή.

         -  "Σε ποιον καναπέ θες να σου στρώσω να κοιμηθείς; " είπε προσπαθώντας να διατηρήσει την σοβαρή του φάτσα.

         -  "Ξέρεις που θέλω να κοιμηθώ εγώ; " ρώτησα αγγίζοντας τον ώμο του.

         -  "Που; "  ρώτησε ξανά ο Κώστας με πονηρό βλέμμα. Φυσικά και γνώριζε την απάντηση μου...