Γειααα σας !! Σχετικά με το βιβλίο, τελικά αποφάσισα να το συνεχίσω. Δυστυχώς δεν δέχτηκα καθόλου σχόλια στο προηγούμενο Κεφάλαιο, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον...
ΙΩΑΝΝΑΣ POV
Κούμπωσε το κολιέ και ακουμπώντας το λαιμό μου με αγκάλιασε από πίσω. Κοίταξα τον ουρανό. Ξαστεριά...
Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου. Ακούμπησα τα δάχτυλα του και έριξα το κεφάλι μου στον ώμο του. Χαμογέλασα ανεξήγητα, και εκείνος το κατάλαβε.
Ξέφυγα για μια στιγμή από εκείνη τη στάση και κρατώντας του το χέρι, βγήκαμε μαζί έξω, στο μπαλκόνι.
- "Κοίτα τα αστέρια" ψιθύρισα γλυκά.
- "Οχι τόσο όμορφα όσο τα μάτια σου" είπε και εγώ άρχισα να λιώνω ξανά.
- "Σ'αγαπώ" του είπα, την στιγμή που έπιανα τους κροτάφους του και έφερνα τα σώματα μας κοντά. Οι μύες του συστέλωνταν μέσα από το κάρο του πουκάμισο. Ήταν ο,τι καλύτερο μου είχε συμβεί.
- "Κι εγώ σε αγαπώ" ειπε και με έπιασε από τη μέση. Τα χείλη μας ακούμπησαν ζεστά το ένα πάνω στο άλλο. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη...
Είχαμε και οι δύο λαχανιάσει, και εγώ είχα στερεωθεί στο στερνό του Πάνου.
- "Έλα, πάμε στο κρεβάτι. Πρέπει να έχεις κουραστεί πια" είπε και σηκώνοντας με στα χέρια του, με έβαλε γλυκά στο κρεβάτι.
- "Πρέπει να φύγεις; " είπα βλέποντας τον να φεύγει προς την πόρτα.
- "Ναι"
- "Μα, γιατί; " ρώτησα ναζιάρικα.
- "Γιατί πρέπει να κοιμηθείς" είπε αγγίζοντας το χερούλι της πόρτας
- "Μπα, εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ έτσι" είπα με περισσότερο ναζί αυτή τη φορά.
- "Α, δεν μπορείς ε; " είπε ο Πάνος με πονηρό βλέμμα.
- "Όχι, είναι αδύνατον" του το επιβεβαίωσα με προφορά μικρού παιδιού.
- "Καλά λοιπόν" είπε και έκατσε στο κρεβάτι δίπλα μου. Τυλίχθηκε με όσο σεντόνι είχε μείνει.
ESTÁS LEYENDO
Μέχρι το τέλος
Espiritual- Τι πίνεις ; - Ουίσκι με πάγο - Σκληρό ποτήρι να υποθέσω !! - Όχι. Απλώς μπερδεμένη. Πολύ μπερδεμένη... [ ... ] - Σε αγαπάει τουλάχιστον ; - Αμφιβαλω - Τότε είναι μάλλον πολύ περίπλοκο για να μου εξηγήσεις...
