Μέχρι το τέλος

Κεφάλαιο 27

        ΙΩΑΝΝΑΣ POV

         Ξύπνησα με ένα απαίσιο πονοκέφαλο και βήχα. Μπορεί να ήταν το ότι έβραζα στον πυρετό, μπορεί να ήταν και από το χθεσινό τσιγάρο. ΤΑ χθεσινά τσιγάρα...

       Τέλος πάντων, ακόμη ένιωθα χάλια για το χθεσινό μήνυμα του Πάνου. Ήθελα πολύ, να μπορώ να δω τι συνέβαινε στο μυαλό του. Τι σκεφτόταν άραγε, τη στιγμή που μου έστελνε αυτό το μήνυμα;

      Μα, ήταν δυνατόν να με χωρίσει από το τηλέφωνο;  Άρχισα ξαφνικά να νιώθω τύψεις. Άρχισα να ψάχνω ένα λόγο, μια αφορμή που θα μπορούσε να τον κάνει να με χωρίσει. Δεν μπόρεσα να βρω τίποτα. Δεν έκανα ποτέ κάτι κακό ούτε τον πείραξα, ούτε του φέρθηκαν άσχημα. Αντίθετα του είπα πως θα ήμουν στο πλάι του και το απέδειξα.

         Μεχρι πριν από μερικές ώρες, μου έλεγε πως με λάτρευε. Δεν μπορούσα να κατανοήσω τι συνέβαινε. Γινόταν άραγε να αλλάξει γνώμη έτσι γρήγορα; Αδύνατον μου φάνηκε, γιατί υπολόγιζα με τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Με τα δικά του όμως τι γινόταν; 

         ΠΑΝΟΣ POV
 
         Ξύπνησα με έναν τρομερό πονοκέφαλο. Άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα έκπληκτος ένα ταβάνι που δεν θύμιζε σε τίποτα το δικό μου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άρχισα να ψάχνω γύρω μου. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς αναζητούσα. Εξηγήσεις μάλλον...

       Ξαφνικά, μια μορφή μπήκε στο σκοτεινό δωμάτιο και με πλησίασε.

         -  "Καλημερούδια Πάνο μου"  άκουσα μια γνωστή, γυναίκα φωνή να λέει. Ήμουν σίγουρος ότι την γνώριζα, αλλά δεν ήταν η Ιωάννα αυτή, πράγμα που μπορώ να πω οτι με έκανε να πανικοβληθώ λιγάκι.

         -  "Ποιά είσαι εσύ; "  ρώτησα προσπαθώντας να δω στο σκοτάδι.

         -  "Χαχα, δεν με αναγνώρισες βρε; "  είπε η κοπέλα και πλησίασε, ετσι ώστε να την βλέπω καλά. Ήταν η Βασιλική. Ξαφνικά, κάτι μέσα μου είπε πως θα έπρεπε να φύγω αμέσως. Να απομακρυνθώ, πριν γίνει κάτι που δεν θέλω.

       -  "Και γιατί είμαι στο σπίτι σου; " ρώτησα κρύβοντας την ανησυχία μου.

      -  "Χμ, βλέπω το θυμάσαι. Πάει καιρός από την τελευταία φορά που ήρθες δεν νομίζεις; "  είπε και με κοίταξε πονηρά.

      -  "Πες μου τι έγινε χτες το βράδυ και γιατί βρίσκομαι εδώ"  διέταξα υψώνοντας τη φωνή μου. Η μνήμη μου ήταν θολή, σχετικά με ό,τι είχε γίνει το χθεσινό βράδυ.