Grace:Neyden bahsediyorsun?
Soyunma odasından çıkan Justin'e baktım. O da bana baktı ve gülüp göz kırptı. Bende ona öpücük gönderdiğimde kafasını yere eğerek gülümsedi ve arkadaşlarıyla antremana başladılar.
Arabadayken düşündüğüm şu hoşlanma konusunda dolayı Justin'i izlemeyi sevmeye başlamıştım. Yani yakışıklıydı,hemde fena derecede. İyi kalpliydi,centilmen olmasını saymıyorum bile. Ve söylemem gerek çok güzel basketbol oynuyordu. Bu sözlerim üzerine dudağımı ısırarak gülümsedim ve kafamı geriye attım. Tanrım onu izlemeyi seviyorum!
"Justin'le beraber mi geldiniz?" diyerek Denissa yanıma oturdu. Kafamı olumlu anlamda salladığımda bana ciddiyetle döndü. "Grace,bak sana bir şey anlatmak istiyorum. Justin'e söyleme diyemem çünkü zaten bütün okulun bildiği bir şey." ona doğru döndüğümde hala daha ciddiyetini sürdürüyordu ve sözlerin devam etti. "Benim Justin'i sevdiğimi biliyorsundur. Hem de yıllardır... Anlayamayacağın bir şekilde seviyorum ve yıllardır onunla bir şeyler yaşamak için çabaladım ama sürtüğü olmaktan baka bir şey başaramadım. Ve sen geldin. Bundan tam iki ay önce ve sevdiğim adamı elimden almaya başladın. Ben onu tutamıyorum Grace. Ellerimden öylece kayıp gidiyor. Bak ben sürtük biri falan değilim. Tek istediğim onu elde etmek ve bu şekilde elde edebileceğimi düşündüm. Kötü bir fikirdi biliyorum. Ama Grace sen iyi birisin. Ve birazcık bile içinde insanlık duygusu varsa bana yardım et ve ondan uzaklaş. Bana yardım et,bende sana yardım edeyim. Bak bu yardım her konuda olabilir hiç şüphen olmasın. Lütfen... Lütfen bana yardım et." Denissa gözleri dolu başladığı konuşmasını ağlayarak ve kesik kesik nefesler alarak tamamladı. Bunu bir insana yapmaya hakkım yoktu. Bunu ona yapmaya hakkım yoktu.
"Denissa... Ben üzgünüm tamam mı? Justin'in beni sevdiğini bilmiyordum. Ve özür dilerim,her şey için. Umarım mutlu olursunuz." daha sonra ayağa kalktım ve gitmeye başladım.
Justin arkamdan adımı seslendiğinde Denissa arkamdan "Justin bırak. Sürtecek yeni birini bulmuş." deyip kahkaha attı.
Tamam,umutsuz bir aşkın içinde olabilirdi fakat hiçbir güç bana böyle bir cümle kuramazdı.
"Denissa,sen arkada kalmışsın. Beraber gittiğimizi unuttun mu?" dedim ona dönerek. "Sürtmeye ihtiyacın vardı ya hani." yavaş yavaş onlara doğru yürümeye devam ettim.
"İftiracılığı hiç sana yakıştıramadım Grace." dedi Denissa. "Sana eksi puan kazandırdı."
"Senin kazandığın eksi puanlar toplamda uzayın sıcaklık derecesine ulaşıyor kızım. Dikkat et!" dedim aradaki mesafeyi kapadığımda.
"Sende benimle yarışa girmeye başlıyorsun bu konuda. Asıl sen dikkat et." dedi meydan okur gibi.
"Biraz önce kendini acındıran sen değil miydin sürtük? Burada Justin yüzünden ağlayıp zırlayan. Şimdi ne oldu?" ses tonumu yükseltmiştim.
"Ondan iki ağlayıp zırlamaya vazgeçen de sendin. Hatırlatırım." dedi. O da ses tonunu aynı benim gibi yükseltmişti.
"O BENİM ARKADAŞIM!" haykırır gibi bağırdığımda hiç istifitini bozmamıştı.
"Ne zamandan beri arkadaşlarınla yatıyorsun Grace?" bu sözü üzerine yüzüne okkalı bir tokat geçirdim.
"BENİMLE DÜZGÜN KONUŞ!" diye bağırdım tokat attığım yanağını tutan Denissa'a. "Ben konuşturmasını bilirdim ama dua et buradayız. İnsanlar var." ellerimi saçına geçirdim ve "Justin'e daha fazla yaklaşmamı,aklını başından almamı istemiyorsan çenene sahip çık kızım. Ben senin uğraştığın diğer korkaklara benzemem." kulağına fısıldadığım bu konuşmadan sonra bıraktım. "Bak kimse seni önemsemediğinden gelmiyor bile. Öldürsem umurlarında da olmaz. Kendine dikkat et." dedim ve tekrar kalktığım yere oturdum. "Ve gitmiyorum."
Denissa sinirle spor salonundan çıkarken bizi izleyen çocuklara karşı sırıttım. "Böyle alt edilir." hepsi güldüğünde bende güldüm.
"Justin,dostum dişili bir rakip olduğunu biliyor muydun?" Ryan olduğunu bildiğim çocuk Justin'e bağırdığında Justin güldü. "Sadece arkadaşız çocuklar." Justin konuyu savmak istercesine konuştu fakat ikna olmamışlardı sanırım. "O yüzden beraber geldiniz, Grace Denissa'yı pert etti ve birbirinize bakıp gülüyorsunuz. Justin,dostum bizden saklaman beni kırdı." Ryan tekrar konuşmuştu ve Chaz'de kafa hareketleriyle onu onaylıyordu.
"Ve eğer çıkmıyorsanız çıkmaya başlayacaksınız. Hatta bu akşam bir yemeğe gideceksiniz ve biz ödeyeceğiz. Beraber." dedi Alfredo. Çocuklar onayladığında ikimizde aynı anda "BU AKŞAM OLMAZ!" dedik.
Hepsi gülmeye başladığında sözü Richard aldı "Sanırım onların zaten bir planları var çocuklar." Ryan onu onayladı ve sözü tekrar devraldı. "O yüzden yemeğe çıkmıyorsunuz. Justin adamım hadi kızı kap." hepsi sırıttılar ve tezahürat yapmaya başladılar. "Sevgili! Sevgili! Sevgili!"
Justin kafasını iki yana salladı ve koşarak yanıma geldi. Tam karşımda durdu ve ellerimi iki yandan tuttu. "Grace... " ciddi bir şekilde dururken birden kahkaha attı. "Şu an ne demem gerekiyor lan?" arkaya döndü ve arkadaşlarından destek istedi.
Chaz elini kaldırdı ve öne atıldı "Bana bırak!" arkasını döndü ve çocukları görevlendirmeye başladı. Justin ise elimi tutarak yanımda benim gibi onları izliyordu.
Alfredo elinde top ile sahanın bir köşesinden koşmaya başladı ve Ryan'a yaklaşınca "Grace..." dedi, Ryan birkaç hareket yaptıktan sonra topu Chaz'e fırlatırken "Justin ile..." dedi. Chaz ise potaya doğru ilerlerken "Çıkar mısın?" dedi ve topu potaya atı basket attı. Ben kahkaha atarken Justin beni kendine çevirdi ve öpmeye başladı. Çocuklar bizi alkışlarken ben Justin'in formasını çıkardım.
"Grace. Kızım burada olmaz." diyen Justin'e güldüm ve formayı kendi üzerime geçirdim.
"Zaten öyle bir şey yapmayacaktım ki." güldüm ve Justin'in yanağına öpücük kondurdum."Hadi sen antremana devam et." kolu formaya uzanınca kolunu tuttum ve onu durdurdum. "Kaslarını görmeme izin ver." bu sözlerimden sonra güldü ve çocukların yanına koştu.
Bende arkasından gülerek onu izledim.
