Benden bağışlanmayı dileyecek en son insanlardı belkide fakat yine de onları seviyordum. Daniel'e Justin konusunda yalan söylemiştim çünkü Justin benim için hiçbir zaman bitmiş bir şey değildi. Fakat Maskot konusu doğruydu çünkü onu bulduğum zaman her şeyden uzaklaşacaktım. Yine de aklıma bir soru takılmıştı. Eğer Maskot Daniel ise o zaman ne yapacaktım?
Bütün her şey onu gösteriyordu ve biraz önce de apaçık bir şekilde belli etmişti. Eğer Maskot Daniel ise her şeyi unutacak ve sırf onu kırdığım için onunla bir gelecek kuracak mıydım yoksa sırf Daniel olduğu için her şeyi unutacak ve kalbimdeki sesi dinleyip Justin'e geri mi dönecektim? Pek belli etmeseler de aralarında ikisinin de beni kazanmaya çalıştıklarını seziyordum ve bu yüzden tekrardan arkadaş olmamız bu kadar çabuk olmuştu. Beni isteyen iki adam vardı...
Kafamı tekrardan yastığa koyduğumda bana güven veren o kokuyu tekrardan almıştım. Bu koku beni yıllar öncesine,küçük bir kız olduğum günlere ve sorunsuz hayata götürüyordu.
Duvardaki resimlere baktım...
Oysa ne kadar gülüyorduk bu resimlerde? Masumca ve birbirimizden beklentimiz olmaksızın... Yıllar geçtikçe bizde deliler gibi değişmiştik ve o halimizden eser kalmayan bir şekilde kendi içimizdeki şeytanı dışarıya bırakmıştık.
Daniel buradan ayrılmadan bir gün önce çektiğimiz fotoğrafa odaklandım...
Bieber kozlarını oynamadan önce mutluyduk fakat bazı şeyler ters gidecek ve şeytanı çıkarmamıza izin verecekti. Bieber'ın o meleksi gülümsemesinin içinde dönen şeytani oyunlar bu fotoğraftan bir gün sonra hepimizi ayrı düşürecekti. Her şeyi yapan oydu. Bizi bu hallere getiren...
Daniel'siz çekiliğimiz ilk fotoğrafa baktım...
Ben parçalanmış bir şekilde zoraki gülümsüyordum ve cidden de içimdekini dışarıya vurmuştum. Beni bırakıp gitmiş ve hayatımdaki ilk kalp kırıklığımı yaşatmış bu adam ile sırf annesi öldü ve birkaç acı çekti diye mi bir hayat kuracaktım?
Peki yanımdaki adam...
O mutluydu işte çünkü istediği oldu ve biz bozulduk. Beni üzdüğüne değdiğini düşünüyordu çünkü artık onun olacaktım. Onu belki de o an yapamadı fakat yıllar sonra yaptı. Ama yine her şeyi eline yüzüne bulaştırdı.
Telefonumu elime aldım ve Maskot ile olan mesajlarımıza girdim. Ona onu bulduğumu söylemek istiyordum fakat daha sonra ne olacağını bilmiyordum. Bugün Daniel'e Maskot'u bulduğumda onunla bir gelecek kuracağımı söyleyip onu mutlu etmiştim fakat ben Maskot'u sadece acıdığım için istiyordum ve Daniel'i de hiç istemiyordum.
Peki beni kıran adam...
Onu bir yanım istese de artık yeniden parçalanmamak için içimde tutmak zorundaydım çünkü bu acıların kabul bağlaması uzun sürüyordu. Ve bir kez daha aynı kişi tarafından kırılırsam bir daha toparlanamayacağımı hissedebiliyordum.
Bu saklama işi...
Bunun ne kadar süreceğini bilmiyorum fakat gideceği yere kadar götürmek zorundaydım. İyiliğim ve iyilikleri içindi. Maskot... ya da Daniel demişti işte içimde bir iyilik vardı. Onlarında olduğu gibi bir iyilik vardı ve ben bu iyiliğin son damlasını kullanacaktım. Sonunda ne kadar kırılmış olursam olayım kullanacaktım çünkü böyle yürümeliydi.
Sevgiyi hissediyordum ama hissetmemem gereken kişiden hissediyordum. Teyzeme söylediğim gibi... O ulaşılmazdı... Ulaşmamam gerekendi...
