His Wife

His Wife (30) Maxene and John

MAXENE QUINTO’S POV

Tahimik kong pinagmamasdan ang anyo ni JC habang busy siya sa pagsscan ng reports at files para sa Mercado Builders. Haggard at stress ang nakalarawan sa mukha nito. Eyebags is also visible in his face. He’s been in the office for almost a month. Ibig sabihin, isang buwan na siyang parang lantang gulay. Lahat ng mga tao, nasisinghalan niya, even Chantal who is carrying his child. Kasabay ng pagkawala ng kapatid ko, ang pagkamatay ng katauhan ni Jayden. He seems to be in hell for almost a month. Hindi siya umuuwi ng bahay. Hindi siya kumakain. Ginawa na nga niyang condo unit yung office niya eh.

“ You know, you shouldn’t do that” napaangat yung tingin niya sa akin at ibinalik ulit sa mga papeles na nasa harap niya. He’s acting weird. Really weird. Pero kunsabagay, meron bang matinong Mercado? I just sighed in frustration. Bumalik na naman sa isip ko si John. How I love and care for him pero ganun lang? Hatred… and love. Pwede nga pala siyang magsama. I love John pero he hurted me like hell so I hate him.

“ Do what?” maang maangan lang na tanong niya sakin. Pinapatay niya yung sarili niya sa pagtatrabaho. Ang laki na talaga ng ipinayat niya. Mas gugustuhin pa nga ng mga tauhan niya na sumisinghal siya kaysa ganyan. Parang any moment, magfefreak out na lang siya.

“ Pinapatay mo na ang sarili mo, Jayden” I said as I entered his room. Nakita kong napayuko na naman siya at nakita ko na lang ulit na umaalog yung balikat niya. Umiiyak na naman siya. He’s been crying out his lungs for almost a month.

“ Dapat lang, Max. I hurted her, dapat mamatay na ako eh!” he said in between his sobs. Napatayo naman ako at feeling ko lahat ng dugo ko napunta na sa ulo ko kaya hindi ko napigilan yung sarili ko ng dumapo na yung kamay ko sa pisngi niya. Sa sobrang lakas ng impact ng sampal ko, nanatili lang siyang nakatingin sa gilid.

“ FUCK YOU! WHY ARE YOU DOING THIS!? WHY ARE YOU ACTING LIKE THIS CRAP!? YOU WANTED HER DEAD, YOU SHOULD BE HAPPY! PERO BAKIT GANYAN KA? YOU’RE SLOWLY KILLING YOURSELF. DON’T YOU THINK THAT EMERALD WILL GET SAD IF SHE SAW YOU DOING THIS TO YOURSELF!?” tanong ko sa kanya that makes him sob more. Hindi niya siguro ineexpect yung sasabihin ko. Oo na, naawa ako para sa kanya, dahil sa nangyayari sa kanya. Nabyudo siya at the young age. Pero hindi lang siya ang may problema! Lahat ng tao may problema. Hindi niya pwedeng dalin yung pasanin na iyon habang buhay.

“ You should fix yourself and stop acting like a piece of shit.”  I said coldly to him before leaving him in his office. Nangangatog yung tuhod ko. Naalala ko nanaman si Emerald. Why can’t he accept the fact the my sister left us? That Emerald left him? Left me without even saying goodbye. Left me wounded. Regrets rush into my system. I should’ve told her. Should have’s and what if’s are on my mind.

“ Fix yourself… stop acting like a piece of shit” inulit ko yung sinabi kong advice kay JC as I rode on the elevator. Napabalahaw na lang ako ulit ng iyak. Kahit anong tatag ko. Kahit anong sabi ko na wala na sa akin ang lahat ng nangyari, nasa puso ko pa rin iyon. Yeah, somehow I accepted the fact that Emerald left us.