ในนิยายเรื่องนี้มีการสื่อสารทางกระแสจิตค่อนข้างเยอะ(เพราะพระเอกข้ามมิติมาแล้วพูดไม่ได้) ดังนั้นผู้แต่ของอนุญาตแทนการพูดคุยนั้นด้วยสัญลักษณ์สื่อกลาง |ข้อความแบบนี้| นะครับ
ในส่วนของความคิดหรือการคิดในใจ จะขอแทนด้วย ตัวเอียง ครับ
บทนำ
เรา.. ยังไม่ตาย
นั่นอาจเป็นความจริงข้อเดียวที่พอจะทำใจเชื่อได้ในตอนนี้ เพราะไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ล้วนพบเห็นแต่ภาพแปลกตาเกินจะยอมรับว่ามันเป็นความจริงได้ ความประหลาดใกล้ตัวที่สุด คงหนีไม่พ้นรอยแตกร้าวสีดำคล้ายพื้นดินแตกระแหงในหน้าแล้ง พวกมันปรากฏให้เห็นตามแขนขาของผมอยู่หลายจุดชวนให้รู้สึกหวาดกลัว ลึกลงไปในรอยแผลปรากฏแสงสีขาวเรืองอยู่จางๆ
นอกจากเรื่องข้างต้นแล้ว โลกใหม่ที่ผมฟื้นขึ้นมาจากอาการหมดสติแห่งนี้ ก็ทำให้รู้สึกหวาดหวั่นได้ไม่น้อยไปกว่ากัน การถูกพาตัวมานั่งเงียบๆ บนม้านั่งทำจากเถาวัลย์อาจดูธรรมดาที่สุดแล้ว หากเทียบกับภาพต้นไม้สูงสามเมตรรูปร่างคล้ายมนุษย์คู่หนึ่ง ซึ่งยืนถือท่อนซุงเฝ้ายามอยู่ตรงหน้าทางเข้าสู่อาคารศิลาแลงสูงเท่าตึกห้าชั้น ถ้านี่ยังไม่แปลกพอก็ให้รวมภาพแมลงเต่าทองขนาดเท่าลูกบาสเกตบอลหลายสิบตัว กำลังคลานมาอาบแดดยามสายริมทะเลสาบเบื้องหน้าเข้าไปอีกเรื่องด้วยก็ได้
ตลอดระยะเวลาสองวันที่ผ่านมา เกิดเหตุการณ์มากมายที่ทำให้ผมต้องตกใจสุดขีด แต่สุดท้ายแล้วไม่ว่าจะอยากแหกปากร้องตะโกนแค่ไหนหรืออยากจะแสดงสีหน้าปานใด ก็ไม่อาจทำอย่างใจคิด
เพราะผมกำลังป่วย
|คุณเกรต้าบอกว่า 'บาดแผลจากการข้ามมิติ' ของเธอจำเป็นต้องใช้เวลานานในการรักษา ฉันต้องคอยประคองอาการเธอไว้ ใช้พลังที่มีคอยเยียวยาบาดแผล ไม่อย่างนั้นเธออาจตายได้ เราสองคนคงต้อง 'เชื่อมจิต' กันแบบนี้ไปอีกนานเลยล่ะ| นี่คือข้อความซึ่งสาวน้อยนาม "เวอร์เน่" ผู้รับหน้าที่ประหนึ่งแพทย์เจ้าของไข้แจงให้ผมได้รับรู้ ถ้าเอาตามความเป็นจริง ในวันแรกๆ นั้นสิ่งที่มีโอกาสทำให้ตายมากพอกันเห็นจะเป็นสภาพแวดล้อมใหม่รอบตัวทั้งหลายเสียมากกว่า หลังจากรอดมาได้ถึงวันที่สามก็รู้สึกได้ว่าตัวเองมีภูมิต้านทานเพิ่มมากขึ้น แม้ว่าจะอยากสลบไปอยู่เป็นระยะก็ตามที
YOU ARE READING
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasy"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
