|เราจะไม่พูดถึงเรื่องที่สถานพยาบาลเมื่อตอนเที่ยงกันใช่มั้ยครับ| ก่อนเริ่มการสนทนาหลัก ผมทำการดักทางท่านอาลามัสเกี่ยวกับประเด็นนี้เอาไว้ เผื่อว่าชายชราตาสีมรกตจะใช้สิ่งนี้มากดดันระหว่างการพูดคุยเรื่องอื่นๆ
|อ้อ เรื่องนั้นน่ะรึ ไม่หรอกพ่อหนุ่ม ยังไงๆ ที่นี่ก็เป็นเขตทหาร ทุกคนก็สะสางเรื่องส่วนตัวของตัวเองไป เด็กไม่ยุ่งเรื่องผู้ใหญ่ ผู้ใหญ่ก็ไม่ยุ่งเรื่องของเด็ก ตราบใดที่ไม่ได้ผิดกฎระเบียบ ก็ไม่มีการก้าวก่ายเกิดขึ้นแน่นอน| ท่านอาลามัสพูดพลางหยิบชาร้อนบนโต๊ะหินอ่อนขึ้นจิบ
สายลมเย็นยามค่ำพัดผ่านระเบียงไม้แบบมีหลังคา หอบเอากลิ่นหญ้าจางๆ กรุ่นไปทั่วบริเวณโดยรอบ ผมวางข้อศอกลงบนพื้นหินอ่อนเย็นเฉียบ ประสานมือเอานิ้วชี้มาแตะใต้จมูกระหว่างมองจ้องแสงจางๆ จากตะเกียงแร่สีส้ม คำถามคาใจมากมายถูกรวบรวมขึ้นภายในสมอง ถ้ามองดูเผินๆ จากระยะไกล การนั่งอยู่ของเด็กหนุ่มกับชายชราท่ามกลางแสงส้มนวลตาจากตะเกียงทั้งห้าดวง อาจดูคล้ายการนัดจิบชายามค่ำธรรมดาๆ และในเมื่อไม่มีใครสามารถได้ยินข้อความในกระแสจิต ความตึงเครียดในการถาม-ตอบจึงไม่เผยตัวออกมาให้ผู้ใดทราบ
|ถ้าท่านมาเพื่อสิ่งเดียวกันกับเมื่อวาน คืนนี้ก็คงได้เวลานอนแล้ว| ผมหรี่ตามองผู้อำนวยการโรงเรียนที่กำลังแสดงอาการผิดหวัง |แต่ถ้าท่านมาเพื่อพูดคุย.. ผมก็อยากจะรบกวนขอข้อมูลบางอย่าง|
ชายชราตาโตขึ้นเล็กน้อยก่อนพูดขึ้นด้วยอาการสำรวม |ถ้าฉันให้ข้อมูลนั้นแล้วเธอจะเปลี่ยนใจยอมเข้าทีมประลองรึเปล่าล่ะ|
ผมพ่นลมหายใจออกจากจมูก ยืดตัวขึ้นรวดเร็วจนเก้าอี้หินอ่อนไถลตัวไปข้างหลัง พอผู้อำนวยการเห็นดังนั้นก็รีบยกมือขึ้นห้าม
|เดี๋ยว! หยุดก่อนๆ เมื่อกี้ฉันแค่ล้อเล่น มาๆๆ อยากถามอะไรก็ว่ามา|
YOU ARE READING
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasy"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
