บทที่ 4 : สิทธิของจำเลย (5)

121 5 0
                                    


เมื่อเป็นการพิจารณาประเด็นใหญ่ซึ่งเกี่ยวข้องกับคนทั้งอาณาจักร ทุกคนภายในห้องจึงสามารถแสดงความคิดเห็นได้ทันที เหตุการณ์นี้ไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดหมายแต่ประการใด หากเลือกได้จริง คงไม่มีใครอยากได้เด็กหนุ่มหายนะอย่างผมเข้ามาเป็นพวก เริ่มจากการเป็นเพื่อนของปฏิกูลสงคราม ต่อมาก็ผู้ต้องหาคดีก่อวินาศกรรม แล้วปิดฉากลงด้วยลูกน้องจอมมาร แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่นึกไม่ฝันว่าเรื่องมันจะเลยเถิดได้ถึงเพียงนี้

ระดับความเกลียดชังของคนส่วนใหญ่อาจพุ่งสูงขึ้นยิ่งกว่าตอนเกลียดเวอร์เน่ด้วยซ้ำ เมื่อตอนนี้ผมกลายเป็นส่วนหนึ่งในแผนการของมาร์เชส สำหรับผู้ร่วมฟังการพิจารณาคนอื่น สิ่งที่ผู้อำนวยการเสนอมาเปรียบได้กับการวางงูเห่าไว้ข้างหมอน คือความเสี่ยงอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะมองจากมุมใด

"ผมยอมให้เขาอยู่ในโรงเรียนนี้ต่อไปไม่ได้ เราอาจจะกำลังสร้างหัวหอกคนใหม่ของวอยด์วอล์คเกอร์ขึ้นมา" อาจารย์ชายผมยาวพูดขึ้นเป็นคนแรก

"จะแน่ใจได้ไง ว่ามันไม่ได้ถูกฝากเวทมนตร์สอดแนมระยะไกลเอาไว้ ควักลูกตามันออกมาก่อนเลยก็ได้ ไหนๆ ก็จะต้องทำให้มันพิการอยู่แล้วนี่" อาจารย์ภาควิชาการสะกดรอยเอ่ยขึ้นต่อ

"คิดไว้อยู่แล้วเชียวว่าจะต้องเป็นพวกนอกคอก เพราะคนทั่วไปคงไม่มีใครอยากสุงสิงกับปฏิกูลสงครามหรอก" อาจารย์หญิงประจำวิชาภูมิศาสตร์พูดพลางส่งสายตาหยามเหยียด

หลังจากนั้นก็มีผู้แสดงความคิดเห็นต่อเนื่องกันอีกหลายคน มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อและเสียเวลา ยังไงเสียพวกเขาก็เกลียดขี้หน้าผมมาตั้งแต่แรก พอมีเหตุผลให้ซ้ำเติมได้ มีหรือที่คนเหล่านี้จะยอมพลาดโอกาสทอง

ท่านอาลามัสปล่อยให้มีการแสดงความคิดเห็นเชิงลบไปเรื่อยๆ จนกระทั่งทุกคนยอมนั่งลง สายตาที่มองมาเป็นพักๆ ของผู้อำนวยการพยายามสื่ออะไรบางอย่าง แต่ผมไม่เข้าใจมัน หรือพูดอีกอย่างก็คือไม่คิดอยากจะเข้าใจอะไรทั้งสิ้นแล้ว ณ จุดๆ นี้

Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติWhere stories live. Discover now