ส่วนผมเมื่อได้ยินแบบนั้นแล้วก็กระเด้งตัวขึ้นมานั่งอีกครั้ง ก่อนหันหน้าไปมองหน้าเศร้าๆ ของเวอร์เน่
|ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ ไม่มีใครเบื่อคนที่ช่วยชีวิตตัวเองไว้หรอกนะเวอร์เน่ นั่นมันบ้าชัดๆ เป็นฉันเองสิที่ต้องขอบคุณเธอ ถ้าไม่ได้เธอล่ะก็ ป่านนี้ฉันคงตายเพราะแผลพวกนี้ไปนานแล้ว| ระหว่างการตอบกลับผมเลื่อนฝ่ามือขึ้นมาลูบรอยแตกตรงแผงอกทั้งสองฝั่ง ข้างใต้เสื้อยืดผ้าฝ้ายสีเทาที่ผมสวมอยู่ เหลือบาดแผลจากการข้ามมิติอยู่เพียงสามรอย
|แต่คนอื่นในโรงเรียนก็พลอยมองเธอแปลกๆ ไปด้วยนะ เวลาเราเดินด้วยกัน|
|คงจะเป็นเพราะเสื้อผ้าจากโลกเก่าพวกนี้มากกว่า ที่นี่ไม่มีชุดแบบนี้ มันคงดูแปลกตาสำหรับชาวซาฟาอยู่น่ะ| ผมพยายามเบี่ยงประเด็น ทำทีเป็นมองเสื้อยืด ใช้มือแตะกางเกงยีนส์สีสนิม และขยับเชือกผูกรองเท้าเคลเวิส-ออลสตาร์ของตนเอง
บางทีหากความทรงจำกลับมา อาจจะได้รู้ว่าทำไมผมถึงปลอบใจคนไม่เก่งนัก และทำได้ดีสุดแค่พยายามเปลี่ยนเรื่องเท่านั้น นั่นคงไม่พอสำหรับการช่วยให้เด็กสาวข้างๆ รู้สึกดีขึ้นได้ กระแสความเศร้าหมองแล่นผ่านสายใยบนหัวเข้ามาอยู่ตลอดเวลา เป็นหลักฐานว่าเธอยังคงคิดมากอยู่เช่นเดิม
|ฉันรู้ว่ามันเป็นเพราะฉันนั่นแหล่ะ ทุกคนเกลียดฉันก็เลยมองเธอไม่ดีไปด้วย|
ผมไม่อาจเถียงความจริงข้อนั้นได้ ทุกสถานที่ที่ผมและเวอร์เน่เดินไป ล้วนแต่ถูกเว้นระยะห่างจากนักเรียนคนอื่นอยู่เสมอ แม้บางครั้งมันช่วยให้สะดวกในหลายแง่ แต่เมื่อมองดูให้ดีแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นก็ทำให้เข้าใจได้ว่าเราเป็นส่วนเกินของสังคมนี้มากแค่ไหน หลายคราวผมได้ยินเสียงนินทาเกี่ยวกับการรักษาความพิการที่เป็นอยู่ ว่าหากได้รับพลังจากปฏิกูลสงครามจะทำให้ผมกลายพันธุ์เป็นพวกเดียวกับเธอหรือไม่ ข้อความเหล่านั้นทำร้ายเราสองคนไปพร้อมกัน จนผมเริ่มเข้าใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ
YOU ARE READING
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasy"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
