หลังจบจากการตรวจสอบแล้ว ทุกคนก็ได้รับอนุญาตให้กลับไปยังที่พัก แต่คณาจารย์ส่วนใหญ่ยังคงอยู่ที่เดิมเพื่อรอรับคำสั่งโดยตรงจากท่านอาลามัส มีการสั่งการไปยังฝ่ายต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย นั่นรวมไปถึงคำสั่งให้เลื่อนการลงโทษผมกับบากัสออกไปก่อนจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย
เมื่อความวุ่นวายทั้งหมดผ่านพ้นไป ผมจึงไม่มีเหตุผลใดให้ต้องอยู่ในหอประชุมต่อ พอสังเกตเห็นว่าเวอร์เน่กับผู้บาดเจ็บคนอื่นไม่ได้อยู่ในนี้แล้ว ก็เหลือเพียงที่เดียวที่ผมอยากมุ่งไป
|จะไปสถานพยาบาลเหรอ ได้สิเดี๋ยวฉันไปส่งเอง| คุณเดมอสว่าอย่างนั้นหลังได้ยินคำขอ
|ทำไมต้องไปส่งผมด้วยครับ|
|เผื่อมีพวกสติไม่ดีโจมตีเธอกลางทาง... อ่ะนี่ เอาไปรองท้อง| ชายไว้เคราพูดระหว่างยื่นอาหารแห้งที่ได้รับแจกก่อนออกหอประชุมมาให้
คำตอบของอีกฝ่ายทำให้ระลึกได้ ว่าผมกำลังถูกคนในโรงเรียนมองว่าเป็นตัวอะไรอยู่ จากความสูญเสียที่เกิดขึ้น ไม่แปลกเลยหากจะมีคนกล่าวโทษว่าผมเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด และอาจถูกทำร้ายจากคนในโรงเรียนเอาได้
|ขอบคุณครับ แต่ผมไม่หิว| พูดจบผมก็เดินไปอย่างคนเหม่อลอย
ตลอดเวลาระหว่างเดินอยู่ในตึกเรียน ผมถูกจับจ้องโดยสายตาของผู้คนหลายสิบคู่ หากเป็นก่อนหน้านี้บางทีมันอาจไม่มีผลอะไรมากนัก ทว่าตอนนี้จิตใจของผมกำลังอ่อนแอ จนทำได้แค่ก้มหน้าเดินเพื่อหนีสายตาเหล่านั้น
|เข้มแข็งไว้ แล้วทุกอย่างจะผ่านไปเอง| คุณเดมอสบอกพลางวางมือไว้บนไหล่ผมก่อนจะตกใจเพราะอะไรบางอย่าง
พอเวลาสายมาถึง บลัดซิ้งเกอร์ก็สั่นและส่องแสงจนคุณเดมอสต้องเอามันออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา ทำเอาผมลืมมันไปเสียสนิท เมื่ออาจารย์ไว้เคราแตะบนปลายยอดของอุปกรณ์เวทมนตร์ทรงพีระมิด ข้อความเสียงที่เคยฝากไว้ก็เริ่มเล่น
YOU ARE READING
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasy"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
