บทที่ 7 : สงบเงียบกลางพายุ (3)

68 3 0
                                    


|อดีตของเธอเป็นเรื่องน่าเศร้า แต่เราทุกคนน่ะล้วนต้องเดินไปสู่อนาคต บางทีโชคชะตาอาจกำลังให้โอกาสเธอได้พบโลกใหม่ สังคมใหม่ ฉันแค่อยากให้เธอลองเปิดใจดู เพราะถ้ายังมัวกำอดีตร้ายๆ ไว้แน่น เธอก็คงไม่อาจใช้มือนั้นคว้าโอกาสดีๆ ที่เข้ามาได้| ระหว่างที่พูดสีหน้าของคุณเดมอสก็ดูจริงจังขึ้นเรื่อยๆ

พอได้ยินอย่างนั้นผมก็แค่นหัวเราะ ก่อนจะสวนกลับด้วยความจริงที่เกิดขึ้น

|โอกาสดีๆ อย่างการถูกกล่าวหาว่าเป็นลูกน้องอันดับหนึ่งของจอมมาร พ่วงด้วยความเกลียดชังคูณสองเพราะมีเพื่อนเป็นปฏิกูลสงครามน่ะเหรอครับ|

|เพื่อน.. เธอพูดว่าเพื่อนสินะ| รอยยิ้มของชายตัวโตทำเอาหงุดหงิดขึ้นเล็กน้อย

|เราแค่เคยเป็นเพื่อนครับ| จนผมต้องรีบแย้ง

|เอาเถอะ ถึงเธอจะมองในแง่ร้ายว่ามิติใหม่ยังคงมีแต่เรื่องวุ่นวาย แต่ก็น่าจะลองคิดดูว่าเธอได้อะไรจากมิตินี้บ้าง อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้เธอหลุดพ้นจากโลกเดิมที่เธอเกลียดไม่ใช่หรอกเหรอ| ดูเหมือนว่าคนมีเคราจะยังไม่ละความพยายาม จนสุดท้ายผมจึงต้องใช้วิธีเดิมๆ ที่ตนเองถนัด

|หนังสือข้อมูลสัตว์ขี่และสัตว์ต่างอยู่ไหนครับ ผมอยากอ่านข้อมูลเพิ่มเติม|

คุณเดมอสล้วงมือเข้าไปในเสื้อคลุมระหว่างยิ้มมุมปากพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ จากนั้นก็ยื่นหนังสือเล่มโตให้ผมโดยไม่ปริปากพูด

|ถ้าคุณเดมอสไม่ว่าอะไร ผมอยากอ่านหนังสือเงียบๆ คนเดียว| อาจฟังดูเสียมารยาทแต่ผมก็หมายความอย่างนั้นจริงๆ

ฝ่ายผู้ฟังได้ยินแล้วก็ชูมือขึ้นสองข้างเหมือนคนกำลังถูกจี้ก่อนจะเดินจากไปแต่โดยดี นับได้ว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง เพราะถ้าคุณเดมอสเลือกดึงดันจะอยู่ต่อ บางทีผมอาจแสดงท่าทีก้าวร้าวกว่านี้ออกไป ความปราถนาดีไม่ใช่เรื่องแย่ แต่ความพยายามมากไปก็ไม่ใช่เรื่องดี ดังนั้นการจบบทสนทนาลง ณ จุดนี้ จึงถือว่าเหมาะสมแล้ว

Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติWhere stories live. Discover now