ความทรงจำของผมกลับคืนมาพร้อมกับการรับรู้ของประสาทสัมผัสทุกอย่าง ยังคงมีความเจ็บปวดค้างในหัวแต่อาการชาระคนปวดที่มือนั้นลดลงไปแล้ว เมื่อลืมตาขึ้น ผมมองเห็นมือทั้งสองของตัวเองกำลังกำแน่นลงบนต้นหญ้า แรงกดบนหัวเข่าบอกให้รู้ว่าตนเองกำลังอยู่ในท่าคลาน อณูแสงสีทองบนผิวโดมเป็นหลักฐานให้รู้ว่าผมยังมีชีวิตอยู่
หากการลุกขึ้นคือสัญญาณพร้อมสู้ต่อ ก็คงยังไม่ถึงเวลาจะต้องทำเช่นนั้น ผมค่อยๆ คลานไปบนพื้นหญ้า สอดส่ายสายตาและกวาดมือไปมา ในเวลานี้สิ่งสำคัญมีเพียงเรื่องเดียว นั่นคือการตามหารูบิก้าให้พบ
ถึงการมองเห็นจะเหลือเพียงฝั่งขวาฝั่งเดียว แต่สุดท้ายแล้วผมก็หามันเจอในที่สุด เมื่อรูบิก้าสีเงินกลับสู่มือเจ้าของ ร่องเส้นแบ่งทั้งหมดก็มีแสงขาวส่องออกมาราวกับกำลังรอรับคำสั่ง
ผมเงยหน้าขึ้นอีกครั้งด้วยมุมมองใหม่ หนังตาที่หรี่ลงเล็กน้อยเผยให้เห็นแววตาของคนเซื่องซึม ริมฝีปากซึ่งปิดสนิทอยู่ประกอบกันขึ้นเป็นใบหน้าไร้อารมณ์ ทว่าลึกลงไปใต้หน้ากากนั้น ในใจของผมกำลังเดือดดาลอยู่ไม่น้อย
ไม่อาจทราบได้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด แต่พอคะเนจากอาการบาดเจ็บที่ดีขึ้นกับภาพบากัสที่ใกล้จะหายหอบ ก็เดาว่าคงนานพอให้เราทั้งคู่ฟื้นตัวกลับมาได้ ด้านหน้าของบากัสมีไลท์แบชเชอร์ระดับหนึ่งลอยรออยู่แล้ว ในขณะที่ผมทำแค่เพียงอ่านรหัสระหว่างยืดตัวขึ้นยืน
พออีกฝ่ายเห็นว่าผมลุกขึ้นมาได้ เวทมนตร์ซึ่งเคยหยุดนิ่งก็พุ่งตัวออกมาอย่างรวดเร็ว แต่น่าแปลกใจเหลือเกินที่ผมกลับไม่กลัวการโจมตีนั้นเลย ความมั่นใจนี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่มันเกิดจากการตื่นขึ้นของบางสิ่งบางอย่างหลังได้รับความทรงจำกลับคืน
นิ้วมือทั้งสิบกลับสู่สภาวะที่คุ้นเคย เมื่อผนวกเข้ากับความสามารถดั้งเดิมในความทรงจำ มันได้ให้ผลลัพธ์อันน่าทึ่ง
ESTÁS LEYENDO
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasía"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
