Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ

บทที่ 6 : สัญญาในวันเก่า (5)

 |ฉันนึกว่านายจะไม่มาแล้วซะอีก| ถึงจะยังตกใจไม่หาย แต่ลึกๆ ผมกลับรู้สึกดีใจที่ไอเอ้ลยอมมาพบ

เด็กหนุ่มอีกคนได้ยินดังนั้นก็ยักไหล่ |ช่วยไม่ได้ก็มันเป็นงาน ต่อให้รู้สึกยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่ทิ้งภารกิจที่ได้รับมอบหมายมาหรอก แบบนั้นมันดูไม่เป็นมืออาชีพ|

|นั่งก่อนสิ..| ไอเอ้ลพูดพร้อมกับวาดมือไปในอากาศวูบหนึ่ง เปลวสีทองจากปลายนิ้วทั้งห้า ลอยเข้าหุ้มเกาอี้ตรงมุมห้อง แล้วยกสิ่งนั้นมาไว้ตรงหน้าผมอย่างนุ่มนวล

|นายเข้ามาในนี้ได้ยังไง| การยิงคำถามเริ่มขึ้นระหว่างหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ไม้ |ฉันแน่ใจว่าตลอดเวลาตั้งแต่ช่วงบ่าย ในบ้านหลังนี้ไม่มีใครอื่นนอกจากฉันกับคุณเดมอส ด้านนอกก็มีทีมคุ้มกันตั้งหกคน แล้วถ้านายใช้เวทมนตร์เพื่อเข้ามาในนี้ตอนช่วงหัวค่ำระหว่างที่ฉันกับคุณเดมอสออกมานอกบ้าน ผู้อำนวยการก็ต้องรู้สึกได้สิ|

|เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอก เพราะฉันยังรู้อีกหลายวิธีที่จะทำให้เข้ามาในนี้ได้| ไอเอ้ลบอกปัดพร้อมโชว์สิ่งที่ดูคล้ายกุญแจผีให้เห็น |ว่าแต่นายเถอะ ทำไมป่านนี้แล้วถึงยังไม่ยอมรับข้อเสนอของท่านอาลามัสอีก|

|ก็เมื่อวานนายเป็นคนพูดเองไม่ใช่รึไง ว่าฉันจะทำหรือไม่ทำตามคำแนะนำของนายก็ได้| ผมยักคิ้วพูด |ฉันก็แค่เลือกอย่างหลังเท่านั้นเอง|

|ตกลงนายแยกไม่ออกใช่มั้ย ว่าอันไหนคือพูดจริง อันไหนคือประชดเพราะโมโห|

|ไม่ยักรู้แฮะว่าการเอาอารมณ์ส่วนตัวมาปะปนกับงานเป็นเรื่องที่พวกมืออาชีพเขาทำกันด้วย| เมื่อสบโอกาส ผมจึงเหน็บเจ้าคนมาดเข้มไปเบาๆ

นั่นทำเอาผู้ส่งสาส์นตาคมถึงขั้นชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะกระแอมไอกลบเกลื่อนแล้วกลับสู่ท่าทางเคร่งเครียดอย่างเก่า |อย่ามานอกเรื่องดีกว่า ตอนนี้ความเสี่ยงของนายเพิ่มขึ้นทุกที ไม่รู้ตัวเลยรึไงว่ากำลังต้องเจอกับอะไรอยู่|