การสำรวจงานพลเรือนถือเป็นประสบการณ์แปลกใหม่เรื่องหนึ่งในรอบสองเดือนที่ผ่านมา เพราะตามปกติแล้วในระหว่างวันหนึ่งวัน สถานที่ซึ่งผมและเวอร์เน่จะเดินทางไปนั้นมีอยู่เพียงไม่กี่แห่ง เริ่มด้วยการออกจากสถานพยาบาลไปยังห้องเรียนในช่วงครึ่งเช้า ทานมื้อเที่ยงด้วยกันในโรงอาหารสวัสดิการ แล้วกลับไปเรียนภาคบ่ายต่อจนถึงเวลาเลิกเรียน ส่วนช่วงเย็นจนถึงตอนพระอาทิตย์ตกดินของแต่ละวันนั้น ถูกจัดเป็นเวลากิจกรรมนันทนาการให้นักเรียนสามารถพักผ่อนกันตามอัธยาศัย
ส่วนใหญ่เลือกนั่งทบทวนบทเรียน ในขณะที่ส่วนหนึ่งแยกไปเล่นกีฬาเพิ่มพลังกายภาพ ก่อนถึงจุดแตกหัก ผมกับเวอร์เน่เคยใช้เวลาช่วงนี้จับจองพื้นที่ประจำใต้หมวกเห็ดดอกหนึ่ง คนผมสีน้ำตาลบิดรูบิก้าไม้อย่างเพลิดเพลิน ส่วนเด็กสาวผมเขียวนั่งเขียนสรุปชนิดข่ายเวทของมนต์รักษา นั่งมองพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปพร้อมกันจนเป็นเรื่องปกติ
ในช่วงเวลาโพล้เพล้ นักเรียนทุกคนต้องรีบไปรับชุดนอนจากอาจารย์ที่รออยู่ใต้หอ แล้วขึ้นสู่หอนอนก่อนถึงเวลาจุดคบเพลิงตอนหัวค่ำ จังหวะนี้เองที่ผมกับเวอร์เน่จะต้องแยกจากกันในแต่ละวัน แล้วมาพบกันใหม่อีกครั้งในช่วงเช้า วนเวียนเช่นนี้เรื่อยไป
ทว่าวันนี้หลายอย่างแตกต่างไปจากเดิม ผมเปลี่ยนมาใช้ชีวิตลำพังเต็มตัว ความสนใจหลักๆ มุ่งตรงไปยังการเข้าถึงพื้นที่จำกัดอื่นๆ ภายในโรงเรียน ซึ่งกำลังจะเกิดขึ้นระหว่างการสำรวจงานพลเรือนวันนี้ กระดาษโน๊ตจากคุณเดมอสบอกว่าพื้นที่ที่เรากำลังเดินทางไป คือที่ตั้งของแผนกงานซักล้าง มันจะช่วยเฉลยว่าคนกลุ่มไหนเป็นผู้รับผิดชอบเรื่องปัดกวาดเช็ดถูสถานที่ ทำความสะอาดอุปกรณ์การสอน รวมไปถึงซักเสื้อผ้าให้กับคนนับพันภายในโรงเรียน
หลังใช้เวลาพักใหญ่เดินทางไปยังพื้นที่เฉพาะใกล้ตึกเรียนทิศเหนือ ผมกับคุณเดมอสก็มาหยุดอยู่หน้าประตูเข้าสู่เขตคล้ายนิคมอุตสาหกรรมขนาดย่อม ยามรักษาการณ์เดินออกมาจากป้อมยามทั้งสองฝั่งประตูเพื่อขอตรวจดูเอกสารใบอนุญาต และตรวจสอบเอกลักษณ์พลังของซีบีทั้งหกคนรวมไปถึงคุณเดมอสด้วย ขั้นตอนเพื่อความปลอดภัยเหล่านี้ค่อนข้างใช้เวลานาน ผมจึงใช้จังหวะนี้นั่งอ่านระเบียบต่างๆ ในหนังสือเล่มหนา ตรงม้านั่งใต้ต้นไม้ใกล้กับประตูทางเข้า
YOU ARE READING
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasy"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
