บทที่ 4 : สิทธิของจำเลย
การต้องยืนประจันหน้ากับที่ปรึกษาของหน่วยล่าสังหารคิวบ์เบรคเกอร์นั้นไม่ใช่เรื่องน่าสนุกนัก ยิ่งเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชำนาญในการเค้นข้อมูล ทรมาณ และการฆ่า ก็ยิ่งทำให้รู้สึกหวาดหวั่นหนักขึ้นกว่าเก่า แม้จะยังไม่ถึงคิวที่ต้องเป็นฝ่ายถูกไต่สวน แต่การยืนอยู่ในบริเวณเดียวกันก็พอให้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องได้แล้ว
ลำดับสองเดินวนไปรอบๆ ตัวของบากัสอย่างช้าๆ แววตาท่าทางนั้นดูคล้ายราชสีห์จ้องตะครุบเหยื่อ ตาคมเป็นประกายจ้องมองผู้เข้ารับการพิจารณาอยู่ตลอดเวลา มันได้สร้างแรงกดดันมหาศาลให้กับเด็กหนุ่มผมยาว ส่วนหนึ่งเป็นเพราะรู้ตัวอยู่แล้วว่าตนเป็นฝ่ายผิด เหงื่อเม็ดโตหลายเม็ดจึงไหลซึมลงจากหน้าผากของบากัส ด้วยเพราะติดกับดักทางจิตใจเข้าเต็มเปา
"เอาล่ะ.. ไหนลองท่องคำปฏิญาณตนมาซิ บากัส" ลำดับสองพูดขึ้นหลังเดินวนครบสามรอบ
"กำจัดข้าศึก ปกป้องพลเมือง ดุร้ายกับศัตรู อ่อนโยนกับพี่น้อง เลือดเนื้อใจกาย ถวายซาฟา" แม้เสียงจะเบาไปบ้าง แต่เขาก็ท่องมันได้อย่างถูกต้อง
"หืม ก็จำได้อยู่นี่นา" คิ้วของผู้ถามยักขึ้นข้างหนึ่ง "แล้วทำไมเธอถึงไปท้าสู้กับเจ้าหนุ่มนี่ล่ะ" คราวนี้กลายเป็นผมที่ถูกผู้ไต่สวนชี้หน้าบ้าง
"เพราะมันมายุ่งกับคู่หมั้นของผม และมันไม่ใช่พี่น้องของเราครับ" ระหว่างตอบคำถามบากัสหันมองมาทางผมพร้อมส่งสายตาเหมือนอยากจะกินเลือดกินเนื้อ
"ฉันเข้าใจ.. ฉันเข้าใจ.. ไอ้เรื่องลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้เนี่ย" ในช่วงแรกลำดับสองหลับตาพูดด้วยท่าทางเข้าอกเข้าใจ แต่หลังจากนั้นเพียงไม่นานแววตาคมกริบก็สบเข้าจ้องหน้าบากัสอย่างเอาความ "จริงอยู่ว่าไม่ใช่พี่น้อง แต่เขาเองก็ไม่ใช่ศัตรู ผู้รู้ฉลาดในการรบย่อมจะไม่ทำศึกสองด้านและหลีกเลี่ยงการสร้างศัตรูขึ้นมาโดยไม่จำเป็น" น้ำเสียงห้าวเข้มค่อยๆ ต่ำลงทุกขณะจนเกือบจะกลายเป็นเสียงกระซิบ "ไม่คิดบ้างหรือไง ว่าถ้าในอนาคตเจ้าหนุ่มคนนี้มีโอกาสได้ขึ้นเป็นใหญ่ ซาฟาอาจถูกรุมบดขยี้เพียงเพราะความหุนหันพลันแล่นของเธอ"
BẠN ĐANG ĐỌC
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Viễn tưởng"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
