บทที่ 8 : สัตยาผู้พิทักษ์
ลมหายใจถูกสูดลึกเข้าไปจนเต็มปอดเพี่อประคองสติที่สั่นไหว ความลังเลใจไหลทะลักเข้าสู่ความคิดเหมือนน้ำหลาก หากจะพูดว่ารู้สึกเฉยๆ กับสิ่งที่ได้ยิน มันก็คงไม่ต่างอะไรกับการโกหกตัวเอง เพราะในเวลานี้ทั้งเรื่องราวเกี่ยวกับหายนะของโลกใหม่และการมาจากต่างมิติของอีกฝ่าย ต่างช่วยกันทุบทำลายความเยือกเย็นจนหมดสิ้น
การได้รู้ว่าไอเอ้ลเองก็มาจากโลกอื่นทำให้ผมอบอุ่นใจอย่างหน่วงๆ แม้ว่าระยะห่างจะลดน้อยลง แต่มันกลับไม่ได้ช่วยให้ผมเชื่อใจเขาได้มากขึ้น เพราะถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นสมาชิกขององค์กรใต้ดิน ทุกการกระทำของจารชนย่อมมีจุดมุ่งหมาย ด้วยเหตุนี้เอง ผมจึงไม่สามารถเชื่อคำพูดของคู่สนทนาได้อย่างสนิทใจนัก
|ฉันเองก็ไม่ได้อยากจะบังคับนายหรอกนะ แต่พวกเราจำเป็นต้องพึ่งพลังที่นายมีจริงๆ| ไอเอ้ลจ้องหน้าผมตาไม่กระพริบระหว่างดึงชายเสื้อคืนสู่เอว
|ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนายถึงไม่ขอให้ผู้นำอาณาจักรต่างๆ เข้ามาช่วยจัดการเรื่องนี้ พวกเขามีทั้งพลังและประสบการณ์เต็มเปี่ยม เหมาะกับภารกิจนี้กว่าฉันเป็นไหนๆ| ผมย่อมสงสัยว่าในเมื่อมีตัวเลือกที่ดีกว่าอยู่ตั้งมากมาย เหตุใดที่ปรึกษาของไอเอ้ลจึงเลือกผมอย่างเจาะจง
|ที่พูดออกมานั่นคิดแล้วรึยัง ไม่มีอาณาจักรไหนเขายอมร่วมมือกับองค์กรลับแบบสุ่มสี่สุ่มห้าหรอก มันเสี่ยงเกินไป| ไอเอ้ลย่นคิ้วพร้อมมองผมด้วยสายตาตำหนิ
|ถ้างั้นก็ช่วยบอกที ว่าทำไมฉันถึงควรร่วมมือกับนาย| ผมหรี่ตาจ้องหน้าไอเอ้ลระหว่างเอ่ยถาม
คนฟังไม่ยอมตอบทันที แต่เลือกหลับตาลงถอนหายใจยาว ก่อนจะลืมตาขึ้นแล้วกอดอกพูด |เพราะคนที่แข็งแกร่งพอจะรับหน้าที่นี้แทนนายถูกฆ่าตายไปแล้ว เขาถูกฆ่าก่อนที่มาร์เชสจะปรากฏตัวออกมาด้วยซ้ำ|
BẠN ĐANG ĐỌC
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Viễn tưởng"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
