"เดี๋ยว ก่อนจะเล่าต่อ บอกทีซิว่าคนๆ นั้นรูปร่างหน้าตาเป็นยังไง" จู่ๆ ลำดับสองก็พูดแทรกจนทำให้ผมนึกขึ้นได้
"เขาเป็นผู้ชายตัวสูง ใส่ชุดคลุมสีดำ สีผมก็ดำ แต่ไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นไงเพราะเขาสวมหน้ากาก"
หลังอธิบายจบ ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงสู่สภาวะแปลกประหลาด เกิดความเงียบขึ้นในห้องพิจารณาอีกครั้ง ทว่ามันดูแตกต่างจากก่อนหน้านี้มาก ทุกคนนั่งนิ่งราวกับถูกสาปให้กลายเป็นหิน แววตาแสดงถึงการครุ่นคิด สีหน้าที่แสดงออกมาก็ผิดไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด บ้างก็แลดูตกใจ บ้างก็มีท่าทีหวาดหวั่น เป็นความเงียบงันที่เงียบเกินไปจนน่ากลัว
ผมหันหน้าไปมองเวอร์เน่ เมื่อรู้สึกได้ถึงส่วนผสมของความเคียดแค้นและความกลัวเคลื่อนตัวเข้ามาในใจอย่างช้าๆ สองตาของเธอเบิกกว้าง ปากก็กำลังอ้าค้างเหมือนกับคนถูกผีหลอกกลางวันแสกๆ ไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รู้แค่ว่าในเวลานี้มีแต่ตัวผมเองเท่านั้นที่ยังขยับอยู่ภายในโถงเงียบสนิท ระหว่างหันมองไปมาเพื่อสำรวจสีหน้าของคนอื่นๆ
บรรยากาศประหลาดยึดครองห้องพิจารณาอยู่ราวสิบห้าวินาที จนกระทั่งมีใครคนหนึ่งทำลายความเงียบ ด้วยการถามถึงลักษณะหน้ากากของบุรุษลึกลับ
"หน้ากากที่ว่าเป็นหน้ากากสีขาว มีตางูสามดวงแต่ไม่มีจมูก" ลำดับสามที่งัวเงียมาตลอดการพิจารณา ในเวลานี้กลับดูตื่นตัวเต็มที่และมีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นกลางหน้าผาก วงม่านตาก็กำลังสั่นไหวจนไม่อาจคาดเดาระดับอารมณ์ได้
"ส่วนล่างถัดลงไปจากปากยิ้มแสยะเป็นสีดำสนิททั้งหมด" น้ำเสียงขี้เล่นถูกแทนที่ด้วยเสียงต่ำเย็นชา "และตาที่สามบนหน้าผากก็เป็นสีแดงด้วยใช่มั้ย!!"
รายละเอียดที่ลำดับสามพูดออกมาตรงกับลักษณะหน้ากากของชายชุดดำอย่างไม่ผิดเพี้ยน ผมคงไม่จำเป็นต้องตอบกลับหรือพยักหน้าให้เสียเวลา เมื่อผู้ถามดูเหมือนจะไม่ต้องการคำยืนยันอีกต่อไป การกระชากเสียงในจังหวะสุดท้ายของประโยคเกิดขึ้นพร้อมกับการยกแขนขวาขึ้นมาของลำดับสาม เพียงทำการหงายมือเรียก รูบิก้าคู่ใจก็พุ่งตัวออกจากถุงผ้า ก่อนจะไปหยุดอยู่กลางฝ่ามือของผู้เป็นเจ้าของ
YOU ARE READING
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasy"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
