สิ่งของทุกชิ้นกลับสู่มือเจ้าของในขณะที่ผมถูกจ้องมองโดยดวงตาบวมเป่ง เปลือกตาล่างของเวอร์เน่มีริ้วสีแดงปรากฏให้เห็น เป็นหลักฐานฟ้องว่าเธอผ่านการร้องไห้มาตลอดทั้งคืน ทว่าในเวลานี้ดวงตาสีน้ำทะเลกลับฉายแววดีใจ พอเห็นภาพนั้นแล้วก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก กลายเป็นผมเองที่ต้องหลบสายตาก้มลงไปมองพื้นข้างตัว เธอมีสิทธิ์ทำได้ทั้งต่อว่าหรือเข้ามาทำร้ายทุบตี เหตุการณ์ภายในห้องพิจารณาเมื่อบ่ายวานนี้มันเลวร้ายเกินไป และต่อให้รู้สึกโกรธเคืองคับแค้นเด็กสาวเบื้องหน้าสักแค่ไหน ผมก็ไม่ควรใจร้ายกับเธอขนาดนั้น
กว่าอารมณ์จะเย็นลงจนสำนึกตัวได้ ผมก็ไม่กล้ากลับไปสู้หน้าเวอร์เน่ ไม่กล้า.. แม้แต่จะกล่าวคำขอโทษออกไปตรงๆ ทุกอย่างจบลงด้วยการตัดสินใจเลือกทางเดินแบบคนเห็นแก่ตัว อาจดูเหมือนใจร้าย แต่ผมก็เชื่อว่ามันจะเป็นผลดีต่อเราทั้งคู่
ผมเหลือบไปมองเวอร์เน่ด้วยหางตาแล้วชักสีหน้าใส่เธอ ริมฝีปากจิ้มลิ้มงุ้มลง ประกายตาสดใสจางหายเปลี่ยนสู่ความเศร้า สองแขนของสาวน้อยกอดหนังสือเรียนเอาไว้แน่น ถึงจะรู้ดีว่าเด็กสาวตาบวมกำลังรู้สึกเช่นไร แต่ผมก็ไม่สะทกสะท้านกับภาพเหล่านั้น ด้วยบรรยากาศนี้คงไม่แปลกเลยหากเวอร์เน่จะร้องไห้ออกมากับความเย็นชาที่ผมมีให้เธอ
ก่อนที่เรื่องจะไปถึงจุดนั้นคุณเกรต้าก็เดินมาเสียก่อน พอเห็นว่าผมกับเวอร์เน่ยืนอึดอัดกันอยู่ เจ้าของห้องร่างท้วมก็โอบไหล่เราทั้งคู่เอาไว้อย่างเอ็นดู ใช้มือหนึ่งลูบหัวปลอบขวัญเวอร์เน่ ส่วนมืออีกข้างก็บีบไหล่ผมอย่างเข้าอกเข้าใจ พักหนึ่งถึงค่อยย้ายปลายนิ้วลงมาจับมือผมกับเวอร์เน่ไว้คนละข้าง เหตุการณ์คล้ายผู้ใหญ่พยายามบอกให้เด็กสองคนคืนดีกันกำลังจะเกิดขึ้น นั่นคือสิ่งที่ผมรับไม่ได้ ร่างกายจึงต่อต้านด้วยการดึงมือกลับ แล้วเดินเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว
YOU ARE READING
Rubika Legend : อัจฉริยะรูบิคข้ามมิติ
Fantasy"ไนท์" ถูกส่งตัวข้ามมิติไปอย่างไม่เต็มใจ ต้องสูญเสียความทรงจำแทนค่าเดินทาง ซ้ำยังได้ความพิการเป็นเงินทอน เด็กหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อสิ่งที่เหลือไว้มีเพียงความเร็วบนปลายนิ้ว
