HE CALLED ME WHAT?!! [COMPLETED] [Revising]

4

Lauren's

Naghati naman na yung class namin into two groups, tapos nag-sorry ako sa mga ka-group ko. Okay lang naman daw iyon, atleast sa group ko daw sila napunta.

Hindi sa kabila na kung saan ang cheerleader ng school namin ang leader, Oh well. I don't want it either.

Tahimik lang yung group namin na nagpapractice dahil naturo ko na sa kanila yung first part ng sayaw namin. Pinapractice namin ito by partners.

Si Kirby po ang partner ko, katulad ng sinabi niya noong tumawag siya.

Awkwarness fill the gap between us. It's like we're new to each other.

Kung pwede lang na kainin na ako ng lupa ngayon ay talagang magpapalubog ako sa kahihiyan. Hindi ko tuloy maiwasan na mainis sa taong kaharap ko ngayon.

But then, I'm just waiting for him to say sorry. That's all I want.

"Uh, Den?" At last!

"Oh?" We're talking without looking at each other.

"Sorry about earlier? You know, I wast just want you to pay attention. Kasi umuusok na yung ilong ni ma'am eh. Hindi ko naman alam na ganun yung irereact mo, I mean... I know kung sino tinititigan mo but I didn't expect na masasabi mo yung toughts mo. I'm sorry Den." Then he looked directly to my eyes, dahilan para maapakan ko yung paa niya.

"Oh fuck!" Ang seryoso kasi nung mata niya. Yung parang nakakapaso. I mean, hindi pangkaraniwan sa isang baliw na si Simon Kirby Sanchez.

"Ok. Bati na tayo." Namamaos kong pahayag.

"Thank me 'cause I can't resist no talking to you."

"Thanks." I sarcastically answered. Afterwards bumalik naman kami sa pagpapractice.

"Pero talaga yung babae kanina na nakatitig kay Gab habang naniningkit-ningkit pa yung mata sabay lipbite. Tas bumubumulong ng," Umubo pa muna ang unggoy bago gayahin ang sinabi ko kanina. "Really perfect.. Para siyang si Adonis ng Greek Mythology." Pang-aasar niya while imitating my voice.

Hindi talaga nabigo tong lalakeng to sa pang-aasar sakin. That's why I am so much blessed to have him, kahit mapang-asar yan, he has this very sweetbones na nakakaalis ng negativity.

Madalas may hindi pagkakaunawaan sa pagitan namin pero ganoon ata talaga pag matalik na magkaibigan, isang lambing lang ay ayos na.

"Yes, uwian na! I'm so excited... And I can't hide it!" Kumakanta kong sabi nang magdismiss ang prof namin sa Basic Accounting.

"Bwisit Denden! Ang panget ng boses mo!"

"Bwisit you more Kirbeng! Nahiya ako sa boses mong palaka eh!"

Uwian na at sobra talaga akong na-eexcite. Sa Biyernes kasi ay may naka-set na activity and varsity, tuwing matatapos ang isang araw ay nadadagdagan ang aking pananabik.

Sa friday kasi pupunta sa Star City yung team ng basketball ng school namin. Tapos napag-usapan nila na bawat member magdadala ng isang kasama.

Ako ang napili ng pinakamakisig kong kaibigan. Not that he wants me to be his date but, of course, he has no choice.

"Excited na talaga ako sa Friday Kirbeng." Sabi ko habang naglalakad kami palabas ng building namin. Sabay kaming uuwi ngayon, actually ihahatid niya ako kasi umuulan. Medyo sablay kasi ako sa paglalakad kapag ganitong basa ang daan.

"Eh siya ba excited sa Friday? Baka nga 'di sumama yun kasi 'di naman mahilig sa mga ganung galaan si Captain."

"Oo! Kasi makakasama niya ko! Hihihi.."