Yeni Hayat

Hastane - Bölüm 1

----

"Kafamdaki bu ağrıda ne yaa?" diyerek uyandım. Gözlerimi açtığımda buranın odam olmadığını farkettim. Nerdeyim ben derken aklıma kaza geldi. Sonra odadaki kalabalık geldi. Korkarak bakışlarımı etrafımda dolandırdığımda hala şok içinde bana baktıklarını gördüm. Yavasca yatakta doğrulduktan sonra etrafımdakileri incelemeye başladım. Artık konuşmanın zamanının geldiğini farkettim.

"Noluyor burda bana niye böyle bakıyorsunuz?" diyince hepsi telaşla bakışlarını kaçırdı. Yine biri hariç. Esmer çocuk. Kucağında uyuyan Yağızı tutarken gözünü kırpmadan şüpheyle bana bakıyordu. Bu çocuğun derdi ne be herkesle aynı tepkiler verdiğini göremeyecekmiyim ben? Ay bananeyse.

"Cevap vermeyecek misiniz?" diyerek tekrar dikkatimi etrafımdakilere verdim. Karşımda bana şefkat dolu gözlerle bakan amcaya diktim gözlerimi cevap vermesi için. Ben bu adamı bir yerden tanıyorum sanki ama nerden? Oda bunu anlamış gibi "Ona çok benziyorsun." dedi. Şüpheyle kaşlarımı çattım devam etmesini istercesine başımı salladım. "Rahmetli eşime, Yağızımın annesine çok benziyorsun kızım." dedi. Vavvv böyle bir hikaye beklemiyordum soruyu sorarken.

"Başınız sağolsun." dedim. Bakışlarımı uyuyan Yağıza çevirdim. Canım yaaa demek ondan anne diye bana sarıldı. Ben şefkat içinde ona bakarken koridordan bir bağırtı sesi geldi.

"Oğullarımmm,aslanlarımm,yiğitlerimmm buraya getirmişler yavrularımı nerdeler onlar Haluk birşeyler yap yavrularım nerdeee???" diye bağıran kadın sesi geliyordu. Derken kapı açıldı ve içeri girdi sesin sahibi yanında karizmatik bir amcamızla. Şuan farkettim galiba odanın en çirkini benim bu ne abi sizi nerde yaptılar. Maşallaaahhhh.

"Alişimmm kuşuummm yavrruumm" diye Aliyi sevmeye başladı kadın. Gülerek onları izlerken Ali "Anne sana daha kaç defa söyledim bana kuşum deme diye ya karizmamı yerle bir ettin."dedi. "Kadının hevesini kırmasana ne kadar korkmuş." diyerek araya girdim neyimeyse artık. Kadın bir anda bana döndü ve benimde yüzümdeki gülümseme yavaş yavaş soldu. Çünkü kadında diğerlerinden farklı bir tepki vermedi. Şokla bana bakıyordu. Karizmatik amca şokla bakmıyordu esmer çocuk gibi bir şüpheyle bakıyordu. Şuan farkettim babası büyük ihtimalle esmerin. Çünkü çok benziyorlar. Esmerin 20 yıl sonraki hali böyle olacak heralde.

İçeriye giren Ümit hemşire dosyaları yatakların başına koydu. Doldurmaya geldi büyük ihtimal. "Geçmiş olsun mühendis hanım. Çok büyük hasar yok inşallah." dedi. "Yok abi biz eski toprağız bize birşey olmaz." diyip aramızda şakalaşmaya başladık. Etrafımızdakiler garip bir şekilde bize bakarken Ümit abiye " E abi naptın düğünü evlenebildin mi?" diye sordum.

"Yok kız nerdee. Yazın yaparız inşallah. Senide beklerim düğünüme mutlaka." diyince "Ayıp ettin abim gelmem mi?" dedim. Etraftakilerin bakışını oda farketmiş olacak ki "Ailenle sonunda tanışabildik Zeynep." dedi. Hepsi birden yine kafasını çevirip bana baktılar. Yine başladık.

"Yok abi. Yanımda yatan arkadaşın ailesi bunlar benle bir alakaları yok. Hadi dolduralım şu dosyalarıda eve gideyim ben artık." dedim. "Senin soyadın neydi Zeyno?" dedi Ümit abi. "Çelik" diyince karizmatik amca "Zeynep Çelik senmisin?" dedi.

Noluyor lan hepsi(evet bu sefer esmerde) şok içerisinde bana bakıyordu. "Evet benim nolduki" diye sordum. Bir anda hepsi odadan çıktı. Ali hariç. "Bunlar hep böyle mi?" diye sorunca "Yok sadece biraz fazla yükleme yaptın ondan böyle oldu. Yengeminde adı Zeynepti. Ona şaşırdılar." dedi. Gözlerime bakmadan konuşması dikkatimi dağıttı ama neyse bir daha görmeyeceğim insanlar nasılsa diyerek takmadan Ümit abiyle şakalaşarak dosyaları doldurduk. Ümit abi bizim Aslının abisi. Bende sakarlıkta dünya markası olduğum için sürekli bir yerlerimi kırar hastaneye düşerdim. Ümit abiyle ordan yakınlığımız var.