Ömer'den
Zeyneple olan tartışmalarımız ondan uzakta dahada etkiliyordu beni. Mesafelerin herşeyi düzelteceğini sanıyordum. Yanılmışım herşey daha kötü olmuştu ve onu kaybetmek istemiyordum. Başka birine yar olmasına katlanamazdım. Yuksek lisansım çoktan bitmişti aslında. Annemlere haber vermedim gitmek için bahane olarak kullandım. Şimdide aynı şeyi geri dönmek için bahane ediyordum.
Bahçede bana yaklaşıp beni özlediğini söylediğinde ve bana sarıldığında şok oldum. Ondan böyle bir karşılama beklemiyordum ve bizimle oturduğundan beri gülümsemeyle bana bakıp duruyordu. Eğer biraz daha böyle bakmaya devam ederse abileri burda demez çeker öperdim.
Sesimi duymuş gibi ayağa kalktı. "Gençler ben bugün çok yoruldum benden bu gecelik bu kadar size iyi geceler."diyerek bizden uzaklaştı. Geldiğinden beri bir dalgınlık vardı üzerinde. Şimdi birden bire kalkıp gitmesi şüphemi uyandırdı.
Çocuklarda teker teker kalktı. Sadece ikizimle ben kalmıştık.
"Korktuğun gibi bir tepki vermedi Zeyno. Şaşırdım doğrusu ben sert bir tepki bekliyordum."dedi Ali. Aramızda geçen herşeyden haberi vardı. Zaten kardeşlerimden başka kimsenin haberi yoktu.
"Valla ne yalan söyliyim bende şaşırdım verdiği tepkiye. Bütün gece gülümsedi durdu bana."
"Evet hatta sen ona bakmadığın zamanlar sana bakıyordu. Bence bu kız sana aşık oğlum haberin olsun."
"Nasıl bakıyordu lan. Yani bakmak var bakmak var nasıl baktı oğlum ne gülüyorsun söylesene."
"Sanırım tek aşık olan o değil. Sana en son böyle söylediğimde bana ne kadar kızmıştın. Şimdi bak birde haline."
Aşk kadar yoğun mu bilemem duygularım. Ama onun yüzünde öyle bir ifade vardı ki onu alıp sarıp sarmalamak ve dünyadan korumak geliyor içimden.
"Çok geciktirme duygularını. Konuş onunla. Seni söylediğin gibi abi gözüyle görmediği malum. Abisine bakışı bana bakışıyla aynı. Ama sana kimseye bakmadığı gibi bakıyor. Kaçırma oğlum sakın bunu."dedi ikizim.
"Nasıl olacak oğlum. Hadi ben onu sevdiğimi söyledim. Oda bana söyledi. Biz beraber olduk diyelim. Evdekilere nasıl deriz. Oğlum kardeşlerimin yüzüne nasıl bakarım. Kardeşlerine yan gözle baktığımı nasıl söylerim?"
"Saçmalama lan. Senden daha iyisini mi bulacaklar. Annemin öğrendiğini bir düşünsene aklını çıldırır kadın. Aşırı seviyor Zeynoyu"
"Bilmiyorum ya bilmiyorum. Zeyneple konuşmadan benim bir iyice düşünmem lazım. Tüm aileyi karşıma almayı göze almam gerekiyor. Oğlum düşünsene aynı evde yaşıyoruz. Iyice düşünmem lazım bütün sonucları."
"Bir sigara iç kafan açılsın."dedi ikizim. Aklıma gelen fikirler ayağa fırladım. "Sağol güzel kardeşim ben sigara hakkımı balkonumda kullanıcam."diyerek odama fırladım. Ben balkona çıkınca belki yanıma gelirdi. Konuşurduk belki.
Odama geçip cebimden sigara paketimi aldım. Balkona geçtiğimde Zeynep koltukta oturmuş başını masaya dayamış önündeki zarfa bakıyordu dertli dertli. Geldiğimi bile farketmedi. Ne vardı acaba içinde.
"Müsaade var mı?"diyince irkildi. Kafasını döndürünce benim geldiğimi farkedip gülümsedi. "Gel lütfen ne müsaadesi."dedi. Bu kıza nolmuştu böyle. Geçip yanına oturdum.
"Ne var o zarfın içinde? Böyle dertli dertli bakıyorsun."
Bana döndü. Zarfı bana uzattı. Koltukta arkasına yaslandı bana dönerek. Zarfı açtım. Bu bir düğün davetiyesiydi. Şaşkınca kaldırdım kafamı ona baktım. Buruk bir şekilde gülümsüyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni Hayat
JugendliteraturOnlar önden ilerlerken bir anda kolumdan çekilip durduruldum. Ah ama sen ne klişe sevdalısıymışsın be yavrum. "Senin bu kolumla derdin ne ya. Seslensen durmam sanki." diye sitem ettim. Az öncenin heyecanı geçmemişti zaten. Çok saçmalamam diye umuyor...