Yeni Hayat

Yüzleşme - Bölüm 22

"Dövmemi istermisin çocuğu? Rahatlarsın."dedi Özgür. Piknikten dönmüştük. Yağızı benim yatağıma yatırmıştım. Çok eğlenmişti kuzum ama çokta yorulmuştu. Arabada uyuyakaldı. Şimdi bizim evin balkonunda çay çekirdek muhabbeti ediyorduk. Ablamın zaten herşeyden haberi vardı. Şu sofrada şuan bir Sezin eksikti. Özgüre herşeyi anlatmıştım. Sinirlenmişti tabi. O biliyordu güvenin benim için ne kadar hassas bir nokta olduğunu.

"Saçmalama oğlum. Dayak çözüm olsaydı senden önce dalardım biliyorsun. Zamana bırakıcam."dedim çaresizce. Napabilirdim ki. Ben gerçekten emek vermiştim. Bundan sonrası Ömere kalmıştı. Titreyen telefonumla muhabbetten koptum. Eceden gelmişti.

Ececik: Zeynoo senden sonra neler oldu anlatamam. Ortalık yeni sakinleşti ondan şimdi yazabiliyorum. Müsaitsen ariyim.

Oha lan noldu çok merak ettim. Bizimkilerden müsaade alıp aradım Eceyi. Hoparlöre aldırmıştı Özgür.

"Hayırdır Ece noldu??"dedim telaşla.

"Ayy Zeynoo hala evden gitti. Ömer sen gittikten sonra dışarı çıktı. Çok geçmeden yarım saat falan geçti geçmedi yani eve geldi. O kadar sinirliydi ki. Kimse durduramadı onu. Teyzemi gör perişan oldu kadın."dedi. Şaşkınlıkla onu dinliyorduk.

"Napti ki?? Hamile kadını bu kadar üzmeye ne hakkı var?"

"Evi birbirine kattı. Önce kapı sertçe kapandı. Neye uğradığımızı şaşırdık. Sonra odasına çıktı. Birşeylerin kırılma sesi gelince koşa koşa yukarı çıktık. Ilk defa onu böyle görüyorum. Ben yaptım ben yaptım diye bağırıyordu. Haşim abi bir yandan Ali bir yandan durduramadılar. Odanın altını üstüne getirdi. Eniştem girdi sonra odaya. Peşinde de Selim amca. Eniştem tokadı basınca kendine geldi. Biraz sakinleşti. Amcama birşeyler söyledi ama anlamadım. Sonra bizi çıkardılar odadan baş başa konuştular içerde. Sakinleşmişti yani. Sonra işte biz hala olayın şokuyla kendimize gelememişken aşağı indiler. Ömer özür diledi herkesten. Az önce gördükleriniz için çok üzgünüm falan dedi. Ayy sonra hala kaldırıp demez mi o uğursuz kız sizi ne hale getirdi görün işte diye."diyince şok oldum. Lan karıya bak bunda bile beni suçlamış.

"Ondan sonra Ömeri tutabilene aşk olsun. Aman ateş sana kim üfledi. O hiç birşey yapmadı hepsi herşey benim suçum. Senin suçun. Asıl uğursuz sensin tarzı şeyler söyledi. Bu sefer Selim amcada kendini tutamadı. Benim kızıma bu tarz şeyler söyleyen bir insanın evimde yeri yok dedi tuttu kolundan kapının önüne koydu. En son işte Mert kadını havaalanına götürüyordu."diye sözünü bitirince resmen duygudan duyguya girdim. Ablamla Özgüre bakınca onlarda benim gibi şoka girmişlerdi.

"Yuh be neler olmuş kızım. O karıyı ben yolamadan gitmesi iyi olmuş. Elimde kalırdı yoksa. Manyak karı ya bak yine herşeyi bana bağlamış."

"Öyle kuzum valla ama seni yedirmediler merak etme. Ömerle kavga mı ettiniz? Emirlede konuşmuyorlar şuan ve sanırım Kutay abide öğrendi sizin durumu haberin olsun."

"Ulan ya. Desene yarın büyük yüzleşme var. Pekala yarın bizimkileri hepsini topla caddedeki ilk karşılaştığımız kafeye getir. Yarın oturalım konuşalım bakalım."

"Tamam Zeyno şimdi kapatıyorum. Sonra yine konuşuruz."diyip kapattık.

"Senle konuştuktan sonra mı delirmiş acaba??"dedi Özgür. Cevap veremedim. Çünkü gerçekten benim yüzümden delirmiş.

"Gençler aileyle tanışmaya hazırsınız dimi?? Yarın ikiniz benimle geliyorsunuz."dedim. Tek başıma tabiki yüzleşmeyecektim.

"Aynen öyle ikiz. Aileyle tanışma vakti geldi. Bu Ömer efendi tek olmadığını farketsin."dedi canım öküzüm. Çekirdekten dudaklarımız şişince kalkmaya karar verdik. Aklım Ömerdeydi. Onu görmezsem bu gece gözüme uyku girmezdi.