More Little Secrets (Voltooid)

Hoofdstuk 4- Wedstrijdje rennen

Lauriel springt naar voren en knuffelt Rosalie. "Hoi!" zegt ze blij. Rosalie schiet in de lach. "Hi!"

"Ik ga even naar buiten. Roken." en weg is Evan. Verbaasd kijk ik hem na.

"Sinds wanneer kunnen vampiers roken?" vraag ik.

"Geen idee, maar ze hebben longen dus het kan." zegt Rosalie.

"Blijkbaar." zeg ik en ik laat Rosalie los. Hm. Een rokende vampier. Dit kan wel eens interessant worden.

-

{Pov Lauriel}

Glunderend kijk ik om me heen. Het is gezellig hier. Rosalie heeft wat kaarsjes aangezet en zit nu tegen Stefan aan, die zachtjes over haar haar aait. Evan is nog steeds buiten, en Sam en ik zitten gezellig te praten over vroeger. Buiten is de wereld bedekt door de witte laag sneeuw, die vrolijk glinstert. Ik word afgeleid door Sam, die me een vraag stelt.

"Lievelingseten?" vraagt Sam.

"Uh.. Ik denk dat dat vroeger.. Geen idee. Wert ik veel. Ik lustte alles!" Ik gooi mijn armen omhoog.

Sam wiebelt met zijn wenkbrauwen. "Er is vast wel iets!"

"Ik was verslaafd aan chocola. En koekjes. Of chocolade koekjes, die als je die in je mond stopt hij smelt.. Hmm.. Gewone koekjes waren ook oké, natuurlijk."

Sam schiet in de lach. "Ik hoor het al."

"Vriendinnetjes gehad?" vraag ik aan Sam.

"Ja, redelijk veel. In Griekenland-"

"Woonde jij in Griekenland?" onderbreek ik hem.

"Ja. Maar ik Griekenland had ik een vriendin, alleen zij was mens dus ja.. Relatie kapot. Maar daarvoor had ik ook wel wat vriendinnetjes, alleen die waren niet zo serieus."

"Hoeveel?" vraag ik.

"Uh.. Ik denk tien ofzo? Weet ik veel. Tellen dates ook mee?"

"Hm.. Nee."

"Dan tien."

"Jeetje. Dat is echt veel! Vond je ze écht leuk?"

Sam bijt op zijn liep. "Mwah, nee. Niet echt."

"Jij bent echt een sukkel!" roep ik.

"Hé! Aardig blijven." Sam kijkt quasibeledigd.

"Sorry Boterham"

"Huh, wat? Hoe kom je nou bij boterham?" Sam kijkt me verbaasd lachend aan.

"Sam boterham. Klinkt goed, vind je niet? Ik ben gewoon geweldig!" ik zwiep met mijn armen om mij heen.

Sam kijkt me nadenkend aan. "Wat?" vraag ik. "Je doet eng. Stop ermee!"

"Ik weet niets voor jou! Wat rijmt er op Lauriel?"

"Lauriel is heel erg snel?" (A/n je zegt Laurel)

"Nee. Lauriel is niet snel." zegt Sam afkeurend.

"wedden dat ik sneller ben!"

"Wedstrijd?" vraagt Sam.

"Best. Wat krijgt de winnaar?"

"Eh." Sam kijkt nadenkend in de verte. "Geen idee, zien we wel. Gewoon de eer."

"Doen we." zeg ik grijnzend. "Lets go!"

"Wij zijn weg!" roep ik naar Stefan en Rosalie, die liggen te knuffelen. Ze kijken op. "Tot zo."

"Ik snap niet waarom we dit doen. Ik win toch." zeg ik.

"Poeh! Meneer eigendunk. Ik wil niet veel zeggen, maar IK win!"

"Ja, sure." zeg ik. "Droom lekker verder, Lau."

"Hetzelfde voor jou, boterham."

"Hier beginnen?" vraag ik terwijl ik stil sta.

"Best. Ik tel tot drie. Één. Twéé-"

"Stop!" onderbreek ik haar. "Tot waar gaan we?"

"Gewoon, rechtdoor."

"Oké, ik hoop dat je niet moet huilen als je verliest."

"Ik kan ook echt huilen, piemel."

"Je bent echt stom weetje. Ik snap niet waarom ik met je om ga."

"Nou ik ben heel erg lief."

"Niet."

"En aardig."

"Ook niet."

"Mooi."

"Ja, dat wel."

"Gotcha!" roep ik vrolijk terwijl ik op en neer spring. Sam schiet in de lach. "Je bent echt raar, weetje."

"Ik weet het."

"Maar wel lief!" zegt Sam. Ik zwiep even met mijn haar. "Weet ik." zeg ik arrogant.

Sam schiet in de lach. "Gaan we nog beginnen, of wat?"

"Wat." zeg ik droog. Sam geeft me een duw. "Oké. Drie. Twee. Een. Go!" Meteen stuift hij weg. "Hé!" roep ik. "Valse start!" Meteen begin ik achter hem aan te rennen. Sam kijkt grijnzend achterom. "Sorreh!" roept hij lachend. Ik versnel, maar blijf nog steeds achter Sam. Die jongen is echt verschrikkelijk snel! Hoe kan dat in vredesnaam? Sam kijkt grijnzend achterom. "Ga ik te snel, Lau?"

"Pas op!" roep ik maar het is te laat. Sam rent tegen een grote struik. Ik schiet in de lach, maar ren toch door. "Die verdiende je!" roep ik. "Door je valse start!"

Ik hoor Sam mopperen. "Het is niet eerlijk!"

Nog steeds lachend ren ik door. Bomen schieten als schaduwen voorbij. Hier geniet ik echt van. Ik leef. Nou ja, niet echt, maar het geeft me een levend gevoel. Dat ik hier mag rondlopen, gewoon op aarde! Veel mensen denken er niet over na, en gaan gewoon door met mopperen, maar als je eenmaal doorhebt hoe mooi de wereld is kun je niet meer stoppen! Alle vogeltjes en dieren, planten, mensen.. Het lijkt heel normaal, maar dat is niet zo. Het is heel bijzonder dat Moeder Aarde ons dit geeft. Wij moeten er eigenlijk van genieten, en niet alles kapot maken door oorlog te voeren! "Ingehaald." hoor ik opeens naast me.

"Hoe kan dat! Ik lag zo ver voor!" verbaasd staar ik dam aan.

"Tja. Ik zei toch dat ik sneller was."

"Oké, jij wint." zucht ik terwijl ik langzaam afrem.

"Zei ik toch!" Sam kijkt me triomfantelijk aan en stopt ook. We kijken elkaar lachend in elkaars ogen. "Kom eens?" zeg ik terwijl ik Sam wenk. Sam komt naar me toe gelopen en kijkt me vragend aan. Ik hou mijn hoofd een tikkeltje scheef en kijkt hem aan. Dan ga ik op mijn tenen staan en strek mijn arm.

-

Sorry voor de late update. En dan ook nog zo'n kleine.. Ik doe dat omdat jullie dan IETS hebben. Ik zal proberen vandaag nog zo'n stukje te updaten, en anders morgen. Maar ik denk vandaag ^_^

Wat gaan jullie vandaag doen? xo